In 1987 kocht ik mijn eerste poesje. Sindsdien zijn er in de loop der jaren steeds meer bijgekomen, maar zijn er ook 16 overleden.
Op dit moment heb ik nog 12 katten. Graag wil ik ze aan je voorstellen.

NORA:

Nora kwam ik ook tegen in het dierenasiel tijdens Werelddierendag 1993. Een prachtpoes om te zien, van een jaar of twee, met zijdezacht haar en schitterende ogen.
Het was liefde op het eerste gezicht. Nora is waarschijnlijk (deels) een Noorse boskat. Ze was naar het asiel gebracht omdat ze zwervend was aangetroffen.
Nora is een echte prater die hele verhalen kan houden. Ze is zeer aanhankelijk, maar niet echt weg van de andere katten. Als ze ergens op of af springt is het net of ze zweeft, zo lichtvoetig is ze.

TOSKA:

Op een ochtend in mei 1995 zat op het muurtje bij ons huis een poesje te miauwen. Ik dacht die gaat wel weg en ik ging dus naar mijn werk. Toen ik 's avonds thuiskwam zat ze er nog. Ik deed de deur open en riep:"Kom maar binnen." Ze sprong van het muurtje, nam een sprint naar binnen, kroop op de bank en ging luidkeels liggen spinnen. Ze is nooit meer weggegaan! Toen we in 1996 gingen verhuizen bleek Toska zwanger te zijn (nooit gemerkt dat ze krols was).

Twee weken na de verhuizing schonk ze het leven aan vier prachtige kinderen en ik mocht erbij zijn. Werkelijk een wonder hoe natuurlijk en gewoon katten hun jongen ter wereld brengen. Drie van de jongen zijn nog steeds bij ons, de vierde is helaas na een jaar overleden. We vermoeden dat ze van het dak is gevallen of aangereden.