*Interviews*
‘Een mirakel dat ik nog bij PSV keep’
Uitgegeven: Voetbal International 2 mei 2001.

Op Ronald Waterreus (30) is de spreuk ik kom worstel en kom boven nog het meest van toepassing. Keepers kwamen en gingen op De Herdgang, maar steeds weer eindigde de Limburger in het doel van PSV. Scepsis sloeg om in waardering. En dat is voor De Reus genoeg. ‘De keeper pakt zijn ballen en gaat naar huis.’ 

Tijdens PSV – RKC Waalwijk (3-1) zongen de supporters minutenlang Ronald in Oranje en Je bent de beste keeper van Nederland. Jij loopt al weken op wolken?

‘Het is prachtig als supporters je naam scanderen. Al word ik honderd jaar in het doel, daar wen ik nooit aan. Als ik er nu over praat, krijg ik wéér kippenvel. Toch zoek ik op zo’n moment geen contact met de supporters. Dat doe ik nooit en dat weten ze ook. Ik vind niet dat ik tijdens een wedstrijd kan gaan lopen zwaaien naar het publiek. Maar dat ze voor me zingen is natuurlijk het absolute summum, ik waardeer het enorm. Ik vind het ook nooit normaal worden. Ze hoeven het namelijk niet te doen, maar doen het toch. Dat zegt wel iets.’

Je willigde hun verzoek al in, door in De Arena tegen Ajax in een oranje shirt te keepen. Een open sollicitatie?
‘Dat was mooi, haha, ik vond het ook grappig. De reacties van mijn medespelers waren eigenlijk het leukst. Ze vonden het prachtig en je zag ze denken: Daar heb je hem weer. Maar zij kennen mij. Het was in Amsterdam, dus dan doe je zoiets, voor één keer kan dat. Ik wilde niet provoceren of zo. Ik wil mezelf buiten die hele discussie houden. Mocht het ooit zover komen dat ik wordt geselecteerd, dan is het zo. En als het niet komt, is het jammer maar helaas. Het enige wat ik er over zeg is: als we hier over vijf jaar zouden zitten en het Nederlands elftal was nog steeds een onderwerp van discussie, dan zou ik het nooit hebben meegemaakt. Dat zou ik heel jammer vinden, want het is toch het hoogste wat je kan halen. Maar eerlijk gezegd heb ik het uit mijn hoofd gezet, omdat ik denk dat ik te oud ben.’

Een uitverkiezing voor Oranje zou de beloning zijn voor jouw geweldige seizoen.
‘ Nou, geweldig… Zo ervaar ik het niet. Geweldig is zo’n krachtterm die je niet zo snel gebruikt als het over jezelf gaat. En echt tevreden ben ik nooit. Dat is wel eens lastig, maar ik bén nu eenmaal een lastige, ook voor mezelf.’

Maar daarom kun je toch wel genieten?
‘Dat doe ik ook wel. Van elk kampioenschap geniet ik. En als ik het persoonlijk bekijk, is mijn aandeel in de drie titels die ik heb meegemaakt elke keer groter geworden. Vier jaar geleden was ik een vrij neutraal iemand in de groep. We hadden zoveel sterren, daar was ik een groentje tussen. Vorig jaar was het al anders, heb ik een erg goed seizoen gekeept, ondanks alle commotie. En dit jaar is het nog weer beter. Bij PSV moet je die ene cruciale bal die elke wedstrijd komt, pakken. En als je die het hele seizoen pakt, dan ben je gewoon….’

Goed?
‘Ja, vind ik eigenlijk wel.’

Cijfers liegen niet. PSV kreeg dit seizoen tot nu toe slechts achttien goals tegen.
‘Cijfers zeggen mij niets. Ik wist niet eens hoeveel goals ik tegen heb gekregen. Het aantal goals is ook een prestatie van een elftal. Ik won een paar keer de prijs van minst gepasseerde keeper, maar dat is een teamprijs. Het geeft wél een indicatie over het seizoen van de doelman. En als ik in alle eerlijkheid terugkijk, ben ik er een paar keer op hele cruciale momenten geweest voor de ploeg. Maar eigenlijk is het normaal, daar sta ik voor.’

FC Utrecht-keeper Harald Wapenaar zei onlangs:’Waterreus krijgt in een duel misschien twee ballen op het doel en die pakt hij. Daarmee pakt hij punten voor PSV.’
‘Ik vind het erg mooi dat een collega dat zegt. Want dat zijn de mensen die er het meest verstand van hebben. Ik heb het steeds vaker met mensen die kritisch naar me kijken. Edward Linskens was hier net. Als je het over kritisch hebt… Ik kom tot de ontdekking dat zelfs die mensen niets meer te zeggen hebben.’

Ook Erik Gerets is dit seizoen het meest tevreden over zijn centrale verdedigers en zijn keeper. Is dat de ultieme waardering van een coach die twee jaar geleden toch Ivica Kralj haalde?
Het is erg fijn om te horen, want de situatie is inderdaad weleens anders geweest. Ik merk dat de waardering voor mij groeit. Maar de ultieme waardering? Dat is als mensen iets positiefs over je zeggen zonder dat ze het zelf in de gaten hebben, of zonder dat je in de buurt bent. Het zijn vaak ook de meest onbeduidende opmerkingen. Ik kan me herinneren dat we in Griekenland voor de UEFA Cup-wedstrijd tegen PAOK Saloniki op een training aan het afronden waren. Ernest Faber schoot een bal onder me door die ik altijd moet hebben. Het werd ineens heel stil achter mijn goal waar nog een stuk of acht spelers stonden. En ineens zei er één tegen een ander: ”Dat heb ik nog nooit gezien”. Kijk, dat is waardering. Op zo’n moment weet je precies wat ze van je vinden.’

Dat moet een lekker gevoel zijn.

‘Ja. Een paar jaar geleden was het anders, maar dat was ook terecht. Mijn beginjaren bij PSV waren niet slecht, maar het was bij lange na niet het niveau dat ik nu wekelijks haal. En ik merk ook dat ik met niet steeds meer opnieuw hoef te verdedigen. Hoewel er nog altijd journalisten zijn die ooit iets hebben gehoord over een oorlog tussen keepers bij PSV en daar weer over door willen ouwehoeren. Maar als je al die verhalen nu eens aan de kant schuift, dan blijft er een keeper over die, als je hem puur op zijn prestaties beoordeelt, wel aardig een bal kan tegenhouden.’

Wat voorzichtig geformuleerd.

‘Ja, misschien wel té voorzichtig. Want eigenlijk is het een mirakel dat ik hier überhaupt nog onder de lat sta. Daar ben ik ook heel blij mee. Ik speel nu zeven jaar in het eerste van PSV. En ik heb nog een contract voor twee jaar. Er is weinig reden om aan te nemen dat ik die niet vol maak. Ik kan me voorstellen dat ik ook het tiende jaar hier nog keep. En dat voelt wel een klein beetje als een overwinning. Het geeft me al genoeg voldoening dat critici en analytici nu openlijk zeggen dat ik een kans in Oranje zou verdienen. Dat isv oor mij, met mijn verleden, al heel wat. De keeper pakt zijn ballen en gaat naar huis.’

Je hebt elke storm overleefd, of is hij gaan liggen?
‘Ik ben redelijk stormbestendig, ik heb ook behoorlijk wat scheerlijnen aan me. Op het moment dat er een andere keeper wordt gehaald, heb je verdomd snel in de gaten of je een kans maakt of niet. En als ik een kans maak, loop ik niet weg. Mijn moeder knipt alles uit wat er over mij wordt geschreven. Soms lees ik dat terug, zie ik citaatjes als: “Het recht van de sterkste”. Dat is de realiteit als ik vorig jaar na een week had gedacht: Dit red ik niet, dan had ik wel eieren voor mijn geld gekozen.’

Zelfs jij? Je bent extreem eerzuchtig.
‘Misschien dat ik daarom niet zo snel zag dat ik geen kans zou maken. Maar na één training had ik vorig seizoen al het gevoel: Dit komt wel goed. En dat de buitenwacht er steeds weer over begon, komt een beetje door PSV. Zonder er verder moeilijk over te doen, integendeel, heeft de club en vooral de trainer te lang gewacht met een knoop door te hakken. Hij had eerder moeten zeggen dat ik zijn eerste man was. Daarom is het mooi dat hij nu zo tevreden is.’

Het lijkt dat jij nooit bent aangeslagen.
‘Ik kan er redelijk mee omgaan. Mar onderhuids brand het toch wel af en toe. Dat je denkt: Het zal toch niet wéér, hè? Maar ik los veel zelf op. Ik kan heel goed alleen zijn. En als zoiets weer speelt, wil ik ook alleen zijn, dan komt het wel goed. Ik kan nog steeds goed relativeren. Ik zei het vorige week nog voor de gein: Als ik zo doorga, krijg ik nog eens een erelijst. Het wordt me weleens verweten dat ik soms zo laconiek ben, maar dat is schijn. Als mensen zeggen dat ik fantastisch heb gekeept, zeg ik: Tja, ik stond er toevallig, ik moest toch die kant op. Maar ik weet heel goed wat ik wel en niet goed doe, dus is het leuk om de draak met jezelf te steken. Bovendien is het zo saai als iedereen hetzelfde vertelt. Ik zaag hier iedereen af, maar mezelf net zo goed. Als ik wat uit mijn handen laat vallen, zeg ik ook: Lekkere bal.’

Zijn de mensen die nu roepen dat Ronald Waterreus zo goed is hypocriet?
‘Ik onthou het allemaal niet zo goed wie wat over mij heeft geroepen of geschreven. Maar een groot gedeelte van het publiek heeft me altijd gesteund, ook toen het niet goed ging. Ik kan me herinneren dat Dick Advocaat tegen me zei: “Ik haal er een keeper bij, want ik ben niet tevreden”. Dat kon ik me goed voorstellen, al kwam het hard aan. Maar teon hij het had gezegd, ging ik beter spelen. Georg Koch heeft hier ook maar drie wedstrijden gespeeld. Het aantrekken van Ivica Kralj was van een andere orde. Waar dat vandaan kwam… Ik laat het nu rusten, maar vergeten doe ik het niet. Ik neem het ook niemand kwalijk, het is gebeurd en uitgepraat. Ik respecteer het daarom enorm dat PSV me bijna klakkeloos een nieuw contract aanbood. Het is wel geinig, PSV heeft net twee jonge keepers aangetrokken, talenten voor de toekomst. Prima, want Patje (Patrick Lodewijks, red.) is 34 en ik ben dertig, we hebben beiden het eeuwige leven niet. Maar zelfs nu zijn er nog journalisten die tegen mij beginnen over wéér een gevecht dat ik moet aangaan, of die vragen: “Hoe lig je in der groep?” Wie stelt er nou zo’n vraag? Als ze komen kijken, weten ze het toch?’

Je staat niet meer ter discussie?
‘De trainer zegt bij het oplezen van de opstelling: “De Reus in de goal, uiteraard”, dan hoef ik jou toch niets meer uit te leggen? Innerlijke rust vind ik niet zo’n goede uitdrukking, maar het benadert nog het meest zoals ik me voel. Maar ik blijf nog wel dezelfde, hoor. Feyenoord uit, we winnen met 2-1 en ik keep gewoon een goede pot. De volgende dag lees ik dingen over een rotje op het veld met aanstellen en tijdrekken van Waterreus. Slap gelul, dan word ik kwaad. Meestal probeer ik dan op de vlakte te blijven, maar soms ben ik daar te geïrriteerd voor. Als ik iets op mijn hart heb, zeg ik dat. En ik ben van nature gewoon niet vriendelijk, eerlijk is eerlijk. Ik ben een beetje wantrouwig, helemaal tegen mensen die geen verstand van zaken hebben of mensen die ik niet ken. Ik heb het niet over de supporters na trainingen en wedstrijden. Handtekeningen en foto’s zijn geen probleem, hoewel het eigenlijk niet normaal is dat mensen mijn handtekening willen hebben. Bij PSV ben ik de voetballer, ergens anders niet. Dan ben ik gewoon één van de rest. Als mensen dan iets van me willen, word ik een beetje schuw, kan ik niets aan doen.’

De speler met het muurtje om zich heen?
‘Dat is weer overdreven. Bij mensen die ik echt ken, ben ik niet zo. Op De Herdgang heb ik vaak het hoogste woord. Ik weet goed wat ik wel en niet wil, ben redelijk rechtlijnig in mijn denken. Als kind had ik dat al. Als tien vriendjes wilden voetballen en ik wilde tennissen, dan pakte ik een racket en ging ik fijn in m’n eentje een bal tegen de muur slaan.’

Je hebt eens gezegd dat je ook beter in een individuele sport zou passen.
‘Dan heb ik het puur over de sportbeleving, want het sociale aspect van het voetbal wil ik niet missen. Daar is het veel te leuk voor. Maar de manier waarop ik het voetbal beleef, past beter bij een individuele sport. Helemaal op jezelf aangewezen zijn, totaal verantwoordelijk zijn voor wat je doet, vooral voor wat je fout doet. Dat is in de voetballerij zelden zo. Als er bijvoorbeeld een aspect aan mijn spel niet deugt, zou ik nu en morgen en overmorgen in m’n eentje daaraan gaan werken. Net zo lang totdat het wél goed is.’

Bij het obsessieve af?
‘Ja. Ik ben nu eenmaal zo dat ik zelfs nu nog vind dat het veel beter kan.Tevreden met het succes van de laatste jaren ben ik wel, maar ik heb het gevoel dat er in mijn prestaties nog rek zit. Als ik bijvoorbeeld zie hoe goed ik kan trappen en als ik zie hoe weinig we als ploeg ermee doen, is dat jammer. Het is al wat beter, maar nog te vaak: God zegene de greep en hij komt wel ergens. En op hoge ballen kan het nog altijd beter, hoewel dat ook met sprongen vooruit is gegaan. Maar het belangrijkste blijft dat ik er moet staan als het elftal me nodig heeft. Ze hebben me vaak ook niet nodig, zoals de eerste zes wedstrijden na de winterstop.’

Ben jij in het veld dan niet erg eenzaam?
‘Nee, want ik heb in die periode vaak gedacht: Straks komen de grote wedstrijden en dan moet je er zijn. En tegen Feyenoord en Ajax uit stond ik er ook. Toen we voor de Champions League werden uitgeschakeld door Anderlecht, speelden we de zondag erop tegen Feyenoord, maar we wonnen met 1-0. En nadat we tegen Parma een enorme krachtsinspanning hadden geleverd, speelden we uit tegen Feyenoord en wonnen we met
2-1. Dat is de kracht van dit elftal. Het is me daarom veel te makkelijk om te zeggen dat we kampioen zijn geworden omdat al die anderen punten laten liggen. We hebben al 29 wedstrijden op rij niet verloren. En we hebben zestig goal ingeleverd, want aan het begin van dit seizoen was het ontbreken van Nilis en Van Nisterlrooij nog een hot item. Daarom moet dit kampioenschap het elftal ook veel meer voldoening geven dan het vorige. Alleen geeft het meteen een verplichting voor het volgend seizoen, ook al hebben we nog zo’n jong team.’

Die kampioensverplichting is voor jullie toch al jaren normaal?
‘Dat is waar. We moeten ook volgend jaar kampioen worden, streep eronder. En ik vind dat we het ook een keer moeten doen in Europa. De uitschakeling door Anderlecht en Kaiserslautern mogen we onszelf zwaar aanrekenen. We hebben het twee keer niet kunnen doen tegen een mindere tegenstander. Misschien ontbreekt bij ons als geheel net dat allerlaatste stukje mentaliteit. Maar ik vind dat we in het algemeen, zowel in de Champions League als voor de UEFA Cup, een hele goede indruk achter hebben gelaten.’

De kunst is deze ploeg bij elkaar te houden. Manager Frank Arnesen werkt al op het gemoed van de spelers, door te zeggen dat dit PSV veel kan bereiken.
‘Dat zou ik ook zeggen als ik manager was, haha. Maar ik ben het wel met hem eens. Het is glad ijs waarop ik me begeef, maar de club moet zorgen dat dit team bij elkaar blijft. Ruud van Nistelrooij gaat weg, daar zal iemand voor in de plaats moeten komen. En ik denk dat er nog een paar versterkingen bij moeten. En in alle eerlijkheid denk ik dat er een paar weg moeten, we zijn met te veel. Ik hoop echt dat dit gebeurt, ook voor die spelers zelf. Ze moeten weer aan het voetballen komen. Er zit nog rek in deze groep. En bij mij ook, daarom zou ik nog wel een paar jaar met deze gasten mee willen.’

We zien jou niet meer naar een mooie club in het buitenland vertrekken?
‘Het moet echt een verschrikkelijke goede club zijn wil ik die inruilen voor PSV. Die keuze heb ik vorig jaar heel bewust gemaakt. Ik ga niet meer naar het buitenland voor een paar extra centen. Plezier vind ik toch wel heel belangrijk. En als ik de situaties bij die hele grote clubs bekijk, vraag ik me oprecht af of de meeste spelers wel plezier hebben. Ik moet voorzichtig zijn, omdat ik wellicht de indruk wek dat ik jaloers ben, maar dat is niet zo, integendeel. We hebben hier 26 spelers end at is al bijna niet te doen. Bij Barcelona en AC Milan lopen er veertig, dat gaat toch nergens meer over? Af en toe een wedstrijdje spelen en verder je geld verdienen op de bank of de tribune. Tja, dan heb je een Ferrari, leuk… Van mij mogen ze hem houden. Voor mij geldt het niet meer zo, maar ik hoop dat die jonge gasten er hier goed over nadenken als ze die stap willen zetten.’
"Ik heb vorig jaar echt gedacht: zo'n kans krijgen we nooit meer"
Waterreus schrijft geschiedenis
Bron: De Telegraaf 14 maart 2002    
 
EINDHOVEN - Vanavond begint Ronald Waterreus aan zijn derde Europese kwartfinale. Daarmee is hij in de geschiedenis van PSV de keeper met de meeste Europese wedstrijden (47) achter zijn naam. Dat de Limburger illustere voorgangers als Hans van Breukelen en Jan van Beveren is gepasseerd, vindt hij "toch redelijk speciaal". Gekscherend riep Waterreus al te zullen stoppen wanneer PSV de UEFA Cup daadwerkelijk weet te winnen. Natuurlijk zei hij het met de van hem bekende ondertoon. "Maar ik vind het prima als je me daar over twee maanden aan herinnert. Dat betekent namelijk dat die beker ook echt voor ons is."

Twee misverstanden dienen eerst uit de weg te worden geruimd. Dat voorzitter Harry van Raaij zeer gecharmeerd is van de Champions League en de UEFA Cup min of meer als een troostprijs beschouwt, wil niet zeggen dat de spelers daar net zo over denken. Integendeel. Kom niet aan met een kreet waar het woord 'troost' in verwerkt is. De uitspraken van Waterreus zeggen genoeg. "Ik zou het echt als een hoogtepunt in mijn carrière beschouwen om met die beker in mijn handen te staan. En waarom ook niet? Zo vaak zal dat niet gebeuren."

Internazionale, AC Milan, Valencia, Borussia Dortmund. Slecht is het gezelschap waarin PSV en Feyenoord zich bevinden, nu ook weer niet. Volgens Waterreus geven de prestaties van beide topclubs exact aan waar Nederland heden ten dage staat. "Ik heb dinsdag even naar Arsenal-Deportivo gekeken. Daar kunnen wij op dit moment dus niet aan tippen. PSV speelt voor het tweede opeenvolgende jaar in de kwartfinale van het UEFA-Cuptoernooi. We hoeven het niet beter te maken dan het is, maar ook niet slechter. Dit is de subtop van Europa; klaar. Ik beweer ook niet dat het nu opeens heel goed gaat met het voetbal in Nederland. Feit is wel dat we drie clubs hadden bij de laatste zestien, twee bij de laatste acht en straks sowieso één bij de laatste vier. En dat is toch alweer een tijdje geleden, meen ik."

Brengt ons bij het tweede misverstand. Nog steeds wordt er verlekkerd gemijmerd over Romario, Ronaldo, Nilis en Van Nistelrooy. Prachtige voetballers, onvergetelijke momenten. Maar ook zij konden PSV internationaal geen stap verder brengen. De huidige generatie doet het zelfs aanzienlijk beter en dat wordt wel eens over het hoofd gezien.

Waterreus: "Sinds het laatste succes van Ajax heeft Feyenoord nog een keer de halve finale gehaald en de tweede ronde van de Champions League. Het geeft aan dat de Nederlandse clubs nog incidenteel best succes kunnen boeken. Structureel zal het moeilijk, zo niet onhaalbaar zijn om tot de echte top te behoren. Zo realistisch moet je zijn."

Zeven jaar geleden schakelde PSV eerst MyPa, Leeds United en Werder Bremen uit. Vooral aan de spectaculaire 5-3 zege in Engeland bewaart hij dierbare herinneringen. "Die wedstrijd viel niet te verbeteren. Ik zal nooit vergeten dat Dick Advocaat voor de wedstrijd zei: 'Jongens, dit is een Europese wedstrijd en daarin is de nul heilig.' Bij de rust stonden we al met 3-1 voor."

Vervolgens werd in de kwartfinale verloren van Barcelona, dat na de 2-2 in Camp Nou met 2-3 zegevierde in Eindhoven. Met die nederlaag heeft Waterreus minder moeite dan met de uitschakeling waarvoor FC Kaiserslautern vorig jaar verantwoordelijk was. "Barcelona in 1996, dat was geen onaardig ploegje. Maar tegen die Duitsers hadden we er - gezien het spelverloop, het aantal kansen en een gemiste penalty - veel meer moeten uithalen. Ik heb daarna echt gedacht: zo'n kans krijgen we nooit meer."

Hij werd echter overbluft door de prestaties in dit seizoen; een verrassing na de valse start en dientengevolge de uitschakeling in de Champions League. "In het UEFA-Cuptoernooi is er meestal wel een uitgesproken favoriet. De charme van de confrontatie met Feyenoord is dat beide ploegen denken dat ze kunnen winnen. Ik weet nog dat ik vorig jaar na de overwinning op Parma niet blij was met een Duitse tegenstander in de kwartfinale. Zo'n gevoel heb ik ditmaal niet gehad."

Feyenoord gokt nog op twee paarden, PSV op drie. Desondanks denkt de 31-jarige Waterreus, die eind maart met de clubleiding gaat praten over een tussentijdse contractverlenging, dat PSV in deze boeiende en energieverslindende eindfase de meeste inhoud heeft. "Iedereen vindt dat wij de beste selectie hebben. Nou, dan moeten we dat ook maar eens zeggen. Ik heb daar geen moeite mee. Maar als er bij Ajax zoiets wordt geroepen, heet dat Amsterdamse bluf. Als het hiervandaan komt, hebben we opeens een grote bek. Dat risico neem ik dan maar."
EXCLUSIEF: Interview Waterreus
-20 augustus 2002-
Bron: www.psv.nl
In het WEB-INTERVIEW van hoor je een drie-luik met PSV-doelman Ronald Waterreus. In  deel 1praat Ronald vrijuit met sportverslaggvever Eddy Jansen over de wedstrijd tegen Excelsior van afgelopen zaterdag, de supportersprotesten rond de wedstrijd om de Johan Cruyffschaal en zijn positie binnen het Nederlands elftal.
*Klik hier voor deel 1 van het interview*
In deel 2 van het WEB-INTERVIEW de vragen, die door bezoekers van www.psv.nl gesteld zijn: hoe zit het met zijn voorliefde voor Amerika, wil hij er straks ècht nog gaan keepen en is hij inmiddels helemaal genezen van zijn elleboogblessure.....
*Klik hier voor deel 2 van het interview*
In dit laatste deel praat Waterreus over het vertrek van Patrick Lodewijks, zijn 'opvolgers' Ten Rouwelaar en Coutinho en over de eerste thuiswedstrijd van het seizoen, komende zaterdag tegen FC Groningen.
*Klik hier voor deel 3 van het interview*
Ronald Waterreus
In: Sportweek - 08 augustus 2002
Uitspraak v/d dag
‘Ik ben maar een huis-tuin-en-keukenkeeper. Misschien een goede huis-tuin-en-keukenkeeper, maar ik ben niet spectaculair. Als ik mezelf terug zie, dan sta ik niet te klappen’

PSV-keeper Ronald Waterreus laat in Sportweek zien dat hij in ieder geval geen last van overschatting heeft.
Interview met PSV Fans United; Oktober 2003.

Wat is de beste verdediging, die je ooit voor je hebt gehad?
Dat is voor mij, Numan als linksback, Stam en Faber centraal en als rechtsback Ooijer.

Wie zou je eens in de verdediging voor je willen hebben?
Als je met Jaap Stam gespeeld hebt zijn er weinig die je beter kunnen helpen. Jaap Stam was in zijn tijd bij PSV en Manchester United de beste van de wereld. Ik heb gewoon nog weinig  wensen nadat ik met Stam heb mogen spelen.
PSV heeft zelf keuze genoeg en hoeft er van mij niet specifiek iemand bij, met Ooijer, Faber, Hofland, Bouma lukt het goed.

Reus, bij welke band zou je nog wel eens achter het drumstel willen kruipen?
Eigenlijk wel bij elke, haha. Mensen hebben misschien de indruk dat ik een goede drummer ben, maar ik kan goed ritme houden en dat is het wel. Laat mij maar met iedereen eens samen spelen.
Ik heb een aantal grote artiesten gezien, waaronder Bon Jovi en Bruce Springsteen. Springsteen gaat gewoon zitten en speelt terwijl heel De Kuip uit zijn dak gaat. Muziek vind ik gewoon leuk, vooral live optredens en als er een goede interactie met het pu-bliek is.

Hoelang blijf je nog bij PSV keepen?

Na dit seizoen nog een contact voor 2 jaar, de echte grote top staat niet meer op mij te wachten en ik heb het hier goed, ik hoef dus niet weg. Zolang ik mijn sportieve ambities kwijt kan en de club met mij vooruit wil is het een goed huwelijk. Als dat over is dan moeten we mans genoeg zijn en er goed over pra-ten en niet zoals in het verleden.
Kwaliteit van het leven is voor mij belangrijk en is hier in Eindhoven goed, ook als mens voel ik me goed. Ik ben dicht bij mijn familie en er is rust.

En ga je nog in Amerika voetballen?
Ja, dat is iets wat ik zou willen, maar ik ga daar dan echt om af te sluiten en niet als uitdaging of als een ambitie. Ik ga er graag op vakantie, voel me er fijn, ik wil er graag eens een paar jaar leven en waarom dan niet gelijk om te keepen. Het is gewoon het afsluiten van mijn carrière, absoluut niet om nog dingen te bereiken.

Hoelang wil je nog doorgaan met keepen?
Ondanks veel blessures denk ik dat ik nog wel een jaar of 3 ga keepen, het verbaast me soms dat ik er nu nog zoveel plezier in heb. Maar ik voel me nu fitter dan de laatste jaren.

Zou je nog voor een andere club kunnen spelen? Zo ja, heb je een voorkeur?

In Nederland niet meer, echt niet meer!
PSV-doelman acht tijd rijp voor ingrijpende sanering
Ronald Waterreus wil geen nachtkaars zijn
In: Eindhovens Dagblad

Zaterdag 13 maart, Na tien jaar is de prikkel weg. Ronald Waterreus levert aan het eind van het seizoen zijn contract bij PSV in. Hij kiest voor een nieuw bestaan, wil voorkomen dat zijn carrière uitgaat als een nachtkaars. Hoe zijn toekomst eruit ziet, is onduidelijk. Zijn ambitie is onveranderd groot. Ooit wil Waterreus terugkeren bij PSV. Als voorzitter.

Het besef dat het over was, kwam ook voor hemzelf onverwachts en voelde als een schok. Het overviel Waterreus half september, na de eerste Champions League-wedstrijd van het seizoen, thuis tegen AS Monaco. PSV verloor dat duel met 1-2. Waterreus: 'Ik stapte s avonds in mijn auto en dacht: het is mooi geweest. Meer zit er niet in, niet voor mij en niet voor PSV. Toen ik het vervolgens aan mijn vriendin vertelde, zei ze: ik vind dat je er nog lang over gedaan hebt om dit besluit te nemen'.
Hij liep een paar dagen als verdoofd rond. 'Ik heb mijn contract bij PSV vorig jaar met mijn volle verstand verlengd. Had ook nooit kunnen denken, dat dit me zou overkomen. Maar het is erin geslopen. Stilaan en onbewust ben ik me gaan realiseren, dat ik bij PSV niet meer het beste uit mezelf naar boven kan halen. Ik vind: dan moet je ook eerlijk kunnen zijn tegenover jezelf. Ik zou het niet kunnen verdragen als mij het gevoel zou bekruipen, dat ik hier nog twee jaar mijn geld opstrijk zonder daar het maximale voor terug te kunnen geven.'

Terugval
De gedachte aan breken, verdween niet meer uit zijn systeem. 'Terwijl ik in de voorbereiding juist een heel goed gevoel over dit seizoen had. We speelden een toernooi in Zuid-Korea en deden het daar erg goed. Park en Leandro leken zich aan te dienen als echte versterkingen. Maar een paar weken later vielen we weer terug. Toen wist ik: als PSV werkelijk een stap voorwaarts wil maken, moet het elftal drastisch veranderd worden.'
De rode draad in zijn verhaal is helder. Ontspannen en zelfbewust, maar uitermate betrokken bij het wel en wee van PSV verklaart Waterreus het waarom van zijn besluit. 'Eigenlijk is het heel simpel: ons elftal is gebouwd op een aantal spelers die liever elders zouden voetballen. Ik hoef geen namen te noemen, iedereen weet dat sommige jongens andere ambities hebben dan PSV. Daar is niks mis mee, maar bevestigt voor mij wel wat ik al langer denk: de rek is eruit bij ons. Dit elftal wordt niet meer beter. Die constatering is misschien pijnlijk, maar wel realistisch. En zegt alles over heden, verleden en toekomst van de club.'
Nieuwe impulsen zijn de afgelopen jaren nagenoeg uitgebleven bij PSV. 'De enige belangrijke verandering van de laatste jaren was de komst van Hiddink als trainer. Afgelopen seizoen heeft dat tot succes geleid, ook omdat veel spelers werden gedreven door revanche-gedachten na het mislukte laatste jaar onder Gerets. Maar het elftal heeft zich sindsdien niet ontwikkeld.'
Schuldigen wil Waterreus niet aanwijzen. 'Het heeft ook te maken met de economische situatie.' Maar toch: 'Er zijn veel spelers aangetrokken. Alleen Arjen Robben is een echte versterking gebleken. De dwingende spelers zijn niet beter geworden. Wel heeft Wilfred Bouma zich goed ontwikkeld.'
Waterreus wil zijn team niets tekort doen. 'Wij hebben de afgelopen vijf jaar het Nederlandse voetbal gedomineerd. Dat is de verdienste van de jongens rond wie het elftal van nu is opgebouwd. Als je een totaalranglijst opmaakt over de laatste vijf jaar staat geen enkele andere club met ons op de finishfoto. Daar mogen we met zijn allen trots op zijn. Maar ik geloof niet dat er meer in zit. Ik heb nu vier landstitels op mijn naam. Dat kunnen er misschien vijf worden. Of zes. Maar dat is niet genoeg voor mij als sportman. Het is meer van hetzelfde. Daarmee moet je nooit genoegen nemen.'

Verfrissing
De hiërarchie in het elftal is zo onwrikbaar, dat niemand meer impulsen van binnenuit kan geven. 'Wij als dragende spelers hebben zo vaak aangegeven dat we verfrissing van het elftal wilden. Als er de laatste jaren maar èèn of twee spelers bij waren gekomen die ons verder hadden kunnen helpen, bijvoorbeeld een Phillip Cocu of Jaap Stam, had het hele elftal zich daaraan kunnen optrekken en hadden we misschien wel dat stapje richting tweede ronde Champions League kunnen zetten.'
Mensen die zeggen dat spelers zoals hij genoeg verdienen om de prikkel uit zichzelf te halen, hebben er niets van begrepen, stelt Waterreus. 'Een team wat jarenlang uit dezelfde mensen bestaat, krijgt met vervlakking te maken. Je hoort hetzelfde zuchten, ziet dezelfde gebaartjes, dezelfde frustratie en onvrede. Daar heeft geld geen enkele invloed op. Ik zou de helft van mijn salaris inleveren als ik wist dat we dit seizoen de UEFA Cup zouden winnen. Dát is waar het om gaat als sportman: je wilt het beste uit jezelf naar boven halen. Als ik nog twee jaar mijn geld wil ophalen, doe ik dat liever ergens anders dan bij PSV.'
Waterreus merkte vooral tijdens trainingen van het Nederlands elftal, dat hij bij zijn club net dat laatste beetje miste. 'Niemand heeft ooit iets op mijn instelling kunnen aanmerken. Maar bij het Nederlands elftal was dat gevoel van ik moet en ik zal' toch nèt wat meer aanwezig dan bij PSV. Ik ken mezelf, beter dan wie ook. Ik ben een keeper die alles moet geven om goed genoeg te zijn voor PSV. Mijn succes komt voort uit het gegeven dat ik me altijd met ziel en zaligheid heb gegeven. Als ik dat niet kan opbrengen, ben ik een doorsnee-keeper.'
Dit seizoen kende hij veel meer moeilijke momenten dan de laatste jaren. 'In belangrijke wedstrijden is het een paar keer faliekant misgegaan. De duels met Ajax, bijvoorbeeld. De ene keer is het een misverstand en de andere keer glijd je uit. Er is altijd wel een reden, maar hoe je het ook wendt of keert: het gebeurt en het mag een topkeeper niet gebeuren. De Waterreus van èèn, twee jaar geleden pakte alles. Al schoten ze negen van de tien ballen gewoon tegen me op, voor de buitenwacht en voor mijn medespelers gold ik als onpasseerbaar. Nu pak ik nog net zoveel moeilijke ballen, maar speel ik ook wat meer mindere wedstrijden. Ik ben niet met mijn beste seizoen bezig, daar draai ik niet omheen.'

Geen sleet
Het gegeven dat hij die wereldballen nog altijd pakt, sterkt hem in de overtuiging dat-ie nog niet versleten is. 'Ik was er altijd als het team me nodig had. Nu zijn er een paar ballen ingevlogen op momenten dat het team dat heel slecht kon gebruiken. Maar er zit geen sleet op. Ik kan nog zeker twee jaar mee. Als ik hier wil blijven, is er niemand die me uit het doel verdrijft.'
In een flits laat hij tien jaar PSV aan zich voorbij trekken. 'Toen ik hier kwam, was ik dat keepertje van Roda JC. Ik kostte 380.000 gulden. Wie toen gezegd had, dat ik hier tien jaar onder de lat zou staan, zou door iedereen zijn uitgelachen. Vijf jaar geleden wilde de club me met alle geweld weghebben. Als ik nu terugkijk, denk ik: zeg jij maar waarvoor ik mij moet schamen? Welke keeper speelt tegenwoordig nog tien jaar aan een stuk voor een topclub? Ik heb er alles uitgehaald. Heb ik mèèr wedstrijden voor PSV gespeeld dan Jan van Beveren? Dat vind ik toch wel mooi, moet ik zeggen. Van Beveren is voor mij zo'n ongelooflijk grote naam. Dat doet me wel iets.'
Volgens Waterreus is het tijd voor een ingrijpende sanering van de PSV-selectie. 'Het moment is gekomen voor een totaal frisse wind. Van de drie, vier leidinggevende spelers in deze groep zouden er twee of drie moeten vertrekken. Als ik het voor het zeggen had en ik hoefde geen rekening te houden met allerlei omstandigheden dan zou ik het elftal bijna helemaal vernieuwen. Met daarbij de kanttekening dat deze jongens het goed hebben gedaan in het verleden. Alleen: PSV moet denken aan de toekomst.'
Afscheid nemen van PSV doet hem pijn. 'Ik heb altijd gedacht, dat ik mijn loopbaan hier zou afsluiten. Maar ik wil geen carrière die uitgaat als een nachtkaars. Dat hebben PSV en ik niet aan elkaar verdiend. Ik wil nog èèn keer alles eruit halen.'
Waar en hoe dat moet, weet hij niet. 'Ik heb niks achter de hand.' Wel weet Waterreus wat hij wil. 'Ik zou nog best twee jaar de tweede doelman van een absolute topclub willen zijn. Het lijkt me heel mooi om bij Bayern München samen te werken met Oliver Kahn. Maar ik zou me er niet bij voorbaat bij neerleggen dat ik twee jaar geen wedstrijd kan spelen. Ook dan moet je beter willen zijn dan die ander. Als vervolgens blijkt dat ik nooit word opgesteld, heb je meteen het antwoord op de vraag of ik wel goed genoeg ben voor de Europese top.'
Een club uit de middenmoot van landen als Duitsland of Portugal trekt Waterreus niet. En in Nederland blijven is sowieso geen optie. 'Dan ga ik nog liever de grote plas over. Lekker voetballen in Amerika. Daar moet ik het nog eens over hebben met mijn zaakwaarnemer Kees Ploegsma.' Hij kan in vrijheid zijn keuze maken, want PSV laat hem - ondanks een doorlopend contract - transfervrij vertrekken. 'Ik heb getekend tot 2005, maar in dat contract is al beschreven dat het normaal gesproken stilzwijgend tot 2006 verlengd zou worden. Dat PSV me desondanks transfervrij laat gaan, is een groot gebaar van de voorzitter.'

Rillingen
De dag dat hij Harry van Raaij van zijn besluit op de hoogte bracht, maakte diepe indruk op Waterreus. 'Dat was ergens in oktober. Ik zag er erg tegenop en we hadden een emotioneel gesprek. Hij zei me: jij hebt zóveel betekend voor deze club. Die opmerking bezorgde me koude rillingen op de rug. Ook de reacties van de spelers aan wie ik het verteld heb, deden me goed. Dat zijn typisch van die dingen, die je in een kleedkamer nooit naar elkaar toe uitspreekt.'
De aantrekkingskracht van het WK 2006 doet hem als zesvoudig international weinig. 'Het is dat jij zegt dat het in Duitsland gespeeld wordt... Nee, daar ben ik helemaal niet mee bezig. Ik wil me ook helemaal niet in de picture plaatsen voor zo'n toernooi. Ik verheug me op het komende EK, maar Nederland heeft al genoeg spelers die vijf keer leuk tegen een bal trappen en vervolgens roepen dat ze in het Nederlands elftal thuishoren. Iedereen met handschoenen en voetbalschoenen moet kennelijk mee. Waarom? Wie zijn het?'
Zijn zelfbeeld is helder. 'Op die persmiddagen van het Nederlands elftal ben ik nog nooit aan de beurt geweest. Toen we een tijdje geleden in Noorwegen speelden, liep ik vlak achter Van Nistelrooij en Kluivert de spelersbus uit. Er ging een enorm gejuich op. Nou, er was niet èèn Noor die mìj herkende, hoor. Dat was een goede reality-check. Net over de grens ben je niks.'
Waterreus is ervan overtuigd dat hij ooit zal terugkeren bij PSV. 'Ik wil nog twee jaar ergens voetballen en dan misschien een paar jaar wat afstand nemen. Maar ooit wil ik voorzitter worden van PSV. Dat zou wel iets zijn voor mij.
Ik wil me niet begeven in het schimmenspel van transfers, maar zou dolgraag een structurele bijdrage leveren aan de toekomst van de club. Bij PSV is alles nagenoeg perfect geregeld. Toch kan het altijd nog beter. Ik heb de ambitie om dat te laten zien. PSV is gewoon mìjn club. Ik moet me sterk vergissen als ik hier niet terugkeer.'