ธรรมโอสถ
อยู่ครั้งหนึ่งเมื่อหลวงปู่ฝั้นพักอยู่บ้านจีด
มีโยมผู้หญิงคนหนึ่งไอทั้งวันทั้งคืน
แม้ขณะฟังเทศน์ก็ไอตลอดเวลา
รบกวนสมาธิของผู้อื่นเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเทศน์จบ
พระอาจารย์ฝั้นจึงถามว่า
ทำไมไม่รักษา โยมนั้นก็ตอบว่า
กินยานับขนานไม่ถ้วน
ก็ยังไม่หาย
ท่านจึงบอกโยมผู้นั้นว่า
คงเป็นกรรมที่ทำมาแต่ปางก่อน
ขอให้หัดภาวนา
แล้วบอกคาถาให้บริกรรมว่า "
ปฏิกะ มันตุ ภูตานิ "
ท่านให้ภาวนาตั้งจิตบริกรรม
โดยกำหนดจิตที่ใดที่หนึ่ง
วันแรกนั่งบริกรรมได้สักพักก็ยังไออยู่ตลอด
วันที่สองปรากฎว่ามีอาการค่อยชุมคอขึ้น
อาการไอห่างไปบ้าง
พอถึงวันที่สาม
อาการไอก็หายราวกับปลิดทิ้ง
รู้สึกคอชุ่มขึ้น
โยมผู้นั้นนั่งบริกรรมอยู่จนดึกดื่น
ใคร ๆ ก็หลับกันหมด
ก็ยังไม่ยอมหลับ ในที่สุด
อาการไอก็หายโดยเด็ดขาดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา