เณรน้อยเจ้าปัญญา
ในครั้งพุทธกาล
มีสามเณรองค์หนึ่ง
พระอาจารย์ให้ไปถามพี่สาวว่าอายุครบบวชแล้วหรือยัง
แต่พี่สาวจำ
ไม่ได้
จึงได้เดินทางไปหาบิดามารดาซึ่งอยู่อีกเมืองหนึ่ง
ระหว่างทางได้ผ่านป่าแห่งหนึ่งจึงถูกโจรป่าจับไว้
โจรบางคนบอกให้ฆ่าสามเณรนั้นเสีย
สามเณรจึงใช้ปัญญาหาเหตุผลบอกโจรว่า
ถ้าโจรฆ่าเณร
จะเกิดเป็นข่าวใหญ่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวไม่กล้าเดินทางผ่านแถบนี้อีก
ทางที่ดีให้ปล่อยสามเณรไปเถอะ
แล้วสามเณรสัญญาว่าจะไม่บอกใคร
ๆ ว่ามีโจรอยู่แถวนี้
เมื่อเดินทางไปพบบิดามารดาแล้วก็กลับ
อยู่มา
วันหนึ่ง
บิดามารดาพาญาติเดินทางผ่านทางนี้ก็ถูกโจรจับ
ได้รับความทุกข์ลำบาก
จึงร้องไห้รำพึงต่อว่าสามเณร
ว่าไม่บอกกับเราเลยว่ามีอันตรายอยู่แถบนี้
เมื่อโจรได้ยินจึงถามว่าสามเณรเป็นอะไรกับท่าน
มารดาตอบว่าเป็นลูกของเรา
โจรทั้งหลายได้ยินดังนั้นจึงเกิดความเลื่อมใสในสามเณรที่มีสัจจะ
แม้บิดามารดาก็ไม่แพร่งพรายที่อยู่ของโจร
จึงปล่อยคนทั้งหมด
แล้วชวนกันมาบวชในพระพุทธศาสนา
เรียนพระวิปัสนากรรมฐานจนสำเร็จเป็นพระอรหันต์
คติธรรม :
เรื่องนี้สอนเราว่าการคบคนดี
การมีญาติที่ดี
เช่นกรณีนี้สามเณรมีสัจจะ
เป็นต้น สามารถนำความปลอดภัย
ความเจริญมาสู่ตนได้