สมเด็จพระพุฒาจารย์
(โต พฺรหฺมํรสี)
ท่านเป็นปูชนียบุคคลที่พระพุทธศาสนิกชนกล่าวขวัญถึงในนามของสมเด็จโต
ท่านถือกำเนิดในปี พ.ศ. 2319
จนอายุได้ 13 ปี
สมเด็จโตจึงบรรพชาเป็นสามเณรในเมืองพิจิตร
เมื่ออายุครบอุปสมบทจึง โปรดฯ
ให้บวชเป็นนาคหลวงที่วัดตะไกร
จ.พิษณุโลก
ท่านได้เป็นพระพี่เลี้ยง
และครูสอนหนังสือขอมและ
คัมภีร์มูลกัจจายน์
เมื่อเจ้าฟ้ามงกุฏทรงบวชเป็นสามเณร
ครั้งเจ้าฟ้ามงกุฏ
ครองราชย์เป็นรัชกาลที่ 4
สมเด็จฯโตได้เป็นเจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม
และได้เป็นสมเด็จพระพุฒาจารย์
ท่านรอบรู้แตกฉานใน
พระธรรมวินัยและธรรมปฏิบัติ
ความเป็นเลิศในการเทศนา
ได้รับการยกย่องสรรเสริญในสติปัญญาและ
ปฏิญาณโวหารที่ฉลาดหลักแหลม
เปี่ยมด้วยจิตเมตตากรุณาแก่ผู้ตกยาก
มีอัธยาศัย มักน้อย สันโดษ
"พระสมเด็จ"
สมเด็จฯโตท่านสร้างขึ้นเพราะปรารภถึงพระมหาเถระในสมัยก่อนมักสร้างพระพิมพ์บรรจุใน
ปูชนียสถานเพื่อเป็นการสืบต่ออายุพระศาสนาให้ถาวรตลอดกาล
ท่านจึงทำตามคตินั้นสร้างพระสมเด็จไว้
84,000 องค์ เท่ากับพระธรรมขันธ์
สมเด็จฯโต
ท่านถือปฏิบัติในข้อธุดงค์วัตรทุกประการ
คือ ฉันในบาตร
ถือผ้าสามผืนออกธุดงค์เยี่ยมป่าช้านั่งภาวนาเดินจงกรมจนวาระสุดท้ายท่านมรระภาพเมื่อวันเสาร์
แรม 2 ค่ำ เดือน 9 ปีจอ เวลา 2
ยามรวมสิริอายุได้ 85 ปี
เพิ่มเติม >>> |
