Emre televizyon seyrediyormuş. Televizyonda, "İtiraf" programının tanıtım filminde, bir anne nasıl çocuğunu öldürmeyi düşündüğünü, planladığını anlatıyormuş. Saat sekiz buçukta.

Emre yedi yaşında. Annesini görünce bozuntuya vermemiş önce. Ama o sırada kanepede geri geri gidiyormuş. Annesini görünce önce gülümsemiş falan. Karım, "Gerçek değildir bu" deyince, "Nasıl gerçek olmaz? Neden olmasın? Neden uydursun böyle şeyler?" demiş ve ağlamaya başlamış.

"Rating derdi" gibi eleştirel söylemler bu noktada çok gerilerde, aşağılarda, uzaklarda kalıyor. Şu andan itibaren Show TV yöneticileriyle, Reha Muhtar'la benim aramdaki ilişki açısından meşru müdafa geçerli. Varolabilmek için başka çare yok. Bir çocuğa böyle bir travma yaşatmaya hakkı olduğunu düşünenlerle aynı gezegeni paylaşmak zorunda olduğum sürece meşru müdafa kuralları benim için yürürlükte kalacak.

Vatandaş olarak RTÜK'ün bu konuda herhangi bir şey yapmasını talep etmiyorum. İnsanlar kendilerini yasaklama dışında yöntemlerle koruyabilirler. Televizyonlara yönelik bir "rate" (izlenme anlamında değil; yayının içeriği anlamında) sisteminin olmaması en büyük eksiklerden.

Şimdilik Show TV açılmıyor bizde. Diğer kanallarda da benzer manzaralar olduğundan, Emre yalnız televizyon seyredecekse National Geographic ya da Discovery açılıyor.

Hasbelkader Internet diye bir şey olduğunu öğrenmiş ve öğrenir öğrenmez de bu alanda kendine "hamilik" adına pay çıkartabileceği bir şeyler olduğunu hissetmiş "sayın milletvekilleri", televizyon kanallarına yönelik bir "rate" yasasını gündeme almayı düşünürler mi acaba? Çocuk programlarıyla "reality show"ların aynı çorba içinde yüzmediği bir yayın düzeni geliştirmeyi?