|
|
๏
เสียงพิณยังกังวานอยู่กลางใจ |
ธารน้ำไหลบ่าล้อมอารมณ์หิน |
หลับตาเอนกายแนบโอบดิน |
ยินสะท้านสะทกไหวในรากไพร
ฯ |
|
|
๏
ปรารถนาหยุดคืนวันนิรันดร์กาล |
เพียงวิญญานเคลื่อนผ่านยุคสมัย |
สิเคล้าเคลียดอกหญ้าอย่างอาลัย |
อกยังไหม้หม่นหมองระทมตรอม
ฯ |
|
|
๏
คลื่นซัดโขดหินมาร้องเรียก |
เพรียกกลับมาชมพยอมหอม |
สายหยุดหยุดแล้วอย่างยินยอม |
โปรดถนอมแก้วมณีที่ร้าวราย
ฯ |
|
|
๏
โน่นแน่ะรุ้งเดือนอยู่เกลื่อนทุ่ง |
มิหมายมุ่ง
ฤ จะปล่อยมลายหาย |
ชีวิตเปล่าอุดมคติไร้คือวางวาย |
สายหยุดอย่ายุดยื้อพร่าวันเวลา
ฯ |
|
|
๏
เชิญดื่มพิษขมแห่งสามโลก |
ดับวิปโยคโศกทุกข์แห่งหินผา |
สัจจะแท้นิลสีศอศิวะราชา |
เมตตาดื่มเพื่อมนุษย์ทั้งแดนไตร
ฯ |
|
|
๏
ใบไม้ไหวขยับระรับริก |
พลิกเล่นล้อลมระเริงไหว |
สกุณาร้องเพลงแห่งหัวใจ |
แย้มยิ้มให้ทำนองฤดูกาล
ฯ |
|
|
๏
โลดเต้นอยู่กลางทะเลโลก |
โบกมือเรียกมิ่งมิตรร่วมขับขาน |
มาเถิดร่วมหมุนผลักจักรวาล |
สร้างตำนานทดแทนการรอคอย
ฯ |
|
|
๏
ชวนร่ายรำจังหวะนาฏราช |
หมายมาดมุ่งหน้ามิท้อถอย |
ก้าวย่างเยื้องเหยียบประทับรอย |
ค่อยคล้อยเคลื่อนผ่านอนิจจัง
ฯ |
|
|
|
ปิศาจฯ
|
|
กรกฎาคม
๒๕๔๖ |
|
|
|
|
|
|
|
|
๏
ชวนร่ายรำเบิกบานสานชีวิต |
ท่ามกลางมิ่งมิตรไม่สิ้นหวัง |
เพลงกวีงดงามประกาศพลัง |
จะกู่ก้องร้องดังเย้ยความตาย
ฯ |
|
|
๏
เกิดมาทำคุณให้โลกหล้า |
มายาข้ามพ้นเถิดสหาย |
น้อมร่างก้มค้อมวางเรือนกาย |
เป็นหินทรายถมทางให้เติมเต็ม
ฯ |
|
|
๏
สร้างเส้นทางสายใหม่ไปข้างหน้า |
นำศรัทธายิ่งใหญ่ที่ข้นเข้ม |
พาโลกหล้าสู่สังคมที่ปรีเปรม |
สักวันหนึ่งสุขเกษมถึงเส้นชัย
ฯ |
|
|
|
โสภาพรรณวดี |
|
กรกฎาคม
๒๕๔๖ |