1. goed hun instrument kunnen bespelen;
2. goed kunnen zingen (zowel solo als in samenzang);
3. ook nog eens schijnbaar moeiteloos 1. en 2. met elkaar kunnen combineren.
Er is nog een opvallende overeenkomst tussen Carla en Jan: voor allebei geldt dat ze al het bovengenoemde niet zo snel van zichzelf zullen zeggen. Daarom zeg ik het nu.
Op een speciale pagina voor Jan kun je over zijn zangkunsten lezen. Hieronder iets over die van Carla.
Carla heeft een (voor een vrouw) vrij lage stem en haar timbre klinkt diep en doorleefd. Anders dan dat van Heidi en daarom waardevol voor de band!
Ik heb in mijn leven naar zeer veel verschillende zangeressen geluisterd. De mij bekende zangeres wier geluid het dichtst bij dat van Carla in de buurt komt, is Muriel Moreno van Niagara. In 1993 leerde ik Niagara kennen via 'J'ai vu', een nummer waarop Moreno scheurt, zoals Carla dat ook kan. Het was echter het Niagara-nummer 'La vie est peut-etre belle' waaraan ik moest denken toen ik zeven jaar later Carla voor het eerste hoorde. 'La vie..' is een rustig, goed doordacht nummer met een licht cynische tekst.. maar dan wel met een komische ondertoon! (lees hier - halverwege de pagina - het refrein). Echt toepasselijk is het dus niet, want Carla is natuurlijk helemaal niet cynisch, net zo min als ikzelf trouwens. Hoe dan ook: 'La vie..' is voor mij het ultieme Carla-nummer. Ik luister er graag naar! Als je ooit de hand weet te leggen op het Niagara-album Religion (met 'La vie..'), luister dan vooral naar het tweede en derde couplet van 'La vie..' (de rest van de zang in het nummer is meerstemmig). Veel dichter bij Carla kun je niet komen!