Het Woord en het woord.

Wat is het dat er met zo veel  nadruk wordt gesproken, dat het Woord of het woord tot het einde der dagen haar zuiverheid zou bewaren?

Is het toevallig dat de Maori's ons nalieten dat in het woord de waarheid verborgen ligt?

Wij weten niet beter dan dat onze van Dale-woordenboek de ware betekenis van het woord weergeeft, maar dit is maar zeer ten dele waar. Niet alleen de Bijbel heeft in de 2000 jaar van haar bestaan vele gedaantewisselingen ondergaan. Ook de diepere betekenis van het woord zelf is onderhevig aan interpretatieve  veranderingen.
Men noemt dit "tijdgeest-veranderingen".

Zo hebben wij geen ander beeld van RE-cycling dan dat wij ons afval hergebruiken om niet te stikken in ons eigen vuil. Maar het woord betekent letterlijk "de cyclus terugdraaien" en/of de acheruitgang.
Zo hebben wij het over onze technologische RE-volutie en beleven daarbij onze revolutionaire ontwikkeling als het hoogste goed, maar letterlijk is het wel "de teruggang van de evolutie".
Als  wij het hebben over minachten heeft dat ook voor de van Dale een zeer negatieve klankkleur, maar het betekent letterlijk wel "de min of het kleine of nederige achten en/of respecteren".
De voorbeelden van deze woordverbastaarding zijn duizenden zo niet tienduizenden en dit werd ons Bijbels nagelaten als "babbel-aeonische spraakverwarring" en werd verbastaard tot Babylonische spraakverwarring, waardoor de essentie van het ons gegevene als zijnde "de waarheid" precies zoals de Maori's ons nalieten nog slechts in het woord verborgen liggen.

Zo spreken we over de Bijbel of Biblia en dan weet iedereen al direct waarover wij het hebben.
Is Biblia niet als een bibliografie des levens?
Bezien wij dit lijvige boekwerk dat begint het met een verhaal over "hoe Moeder Aaarde eerst worst en ledig was" om daarna te verhalen over het ontstaan van het leven - "wording" of "genensis"- om tenslotte te eindigen met de"baring" of Openbaring van  het leven.
Is dat geen ware bibliogafie van de levenscyclus van deze planeet?

Een bibliografie des levens schrijven wij achteraf over iemands leven.
Dit is logisch, want wij kunnen niet in de toekomst zien.
Maar als wij zouden weten dat onze levensloop van A tot Z in onze genen of genenratio geschreven staat en wij zouden die code kunnen lezen, zouden wij zonder enig probleem onze bibliografie vooraf  kunnen schrijven.
Misschien gelooft U het niet, maar dit was onderdeel van de kennis van de Oude Wijsheid.
Misschien hebt U wel eens gehoord van de Palmbladeren-bibiotheek in India, waar alle gegevens van iedereen opgeslagen lag of ligt. Ik weet niet of zij nu nog intakt is, maar daar lag voor iedereen zijn lotsbestemming ter inzage.
Het was onderdeel van een  oude doctrine dat alle cycli in ons Universum of "Al wat Is" elkaars gelijke zijn en alles tezelfdertijd gebeurt.
Zo wist men dat van vader op zoon en van moeder op dochter "astrologisch" bepaald was welke weg een  ieder zou bewandelen om wat men noemde de erfzonde op te lossen. [Over erfzonde later meer]
Maar zo wist men dit ook voor de planeet Aarde als onderdeel van "Al wat Is".
Zo wist men al heel lang hoe de toekomst van ons leven eruit zag en dit werd ons "onwetenden" iedere sterretijd [als kosmische genenratie-sprong ] verhaald in kleinmenselijke bewoordingen.
Dat wij daar absoluut niets van begrepen, maakte dat het enerzijds ongeloofwaardig was en anderzijds ging daar een "magische kracht" vanuit. Dat werd het geloof.
Is dit niet hetzelfde als wij  tegen iemand zeggen "Ik geloof je". Het betekent : "Ik neem het van je aan, maar  kan je niet volgen". Misschien dringt hiermee tot U door waarom wij mensdom heten of Engels mankind.
Kijken wij  nu naar de zuiverheid van het  woord, dan betekent Christendom niets meer of minder dan "Het gekruisige mensdom".
Kijken wij nu naar de naam Jesus Christus dan betekent dat  niets meer dan "Ik ben de gekruisigde".
Men kon dat eenvoudig in de astrologische gegevens voorspellen.
Misschien "gelooft" U dit niet, maar wat de mens mensdom maakt is zijn kinderlijke eigenwijzigheid.

Dan hebben wij het over het "Testament" en iedereen weet direct waar we het over hebben
Maar betekent testament niet letterlijk een "getuigenis"?
Daar komt nog bij dat wij voordat wij dood gaan een getuigenis of testament laten maken.
Is dit waarheidsboek daarmee een "getuigenis" van "ziener" of "profeet"Jesus in het weten dat wij aan de vooravond stonden van het afscheid van het leven en niets meer?
Dat zou betekenen dat hij ons getuige wilde laten zijn van het einde en ons om die redenen het oeroude symbool van de dood meegaf. Dan hebben wij er wel een potje van gemaakt met z'n allen.

Vindt U het niet vreemd dat wij -zonder het te beseffen- woorden gebruiken, waarvan we de ware betekenis niet kennen?
Is het niet nog vreemder dat die Bijbel ons verhaalt, dat wij aan het einde onzer dagen "ziende blind en horende doof" zouden zijn ... voor  het  woord?
Weet U wat daarvan de oorzaak zou kunnen zijn?
Is het toevallig dat de Oude Wijsheid van weleer het menselijk denken beschreven als "de dwaalweg"?
Dat zou betekenen dat met de evolutie van ons denken of groei naar weldenkendheid we meer in de nevel dan in het leven staan en totaal zijn verdwaald.
Men moet dat balletje eens opgooien en zien hoe onvoorstelbaar boos mensen reageren op deze stompzinnige gedachte.
Zou dat de hoogmoed zijn voor de val?

Alvorens dieper in te gaan op de vele vergelijkingen en nog totaal onbegrepen vertellingen dien ik eerst een kleinigheid te  verhalen over de hoofdrolspelers in dit melodrama van ziende blindheid en horende doofheid", namelijk de begrippen "God" en "De Zoon van God".
Naar mijn bescheiden mening is God niet de Creator van het leven, maar een creatie van de mens en is de zoon van God een geniale woordspeling van een mens die Bijbels beschreven staat als "Zalig zijn de armen van geest".
Hier is mijn reconstrucie.

Het begrip God
Het is al met al zo'n 15 jaar geleden dat ik deelgenoot werd gemaakt van een sanskriet-symbool dat wij kennen als de G-sleutel van de muziek,
Het symbool bleek een oeroud  levens-symbool te zijn over de levenscyclus van de aarde.
Astronomen weten nu met zekerheid dat de aarde werd geboren uit de zon en de maan uit de aarde.
Ik ging mij toen misschien wel voor het eerst verdiepen in de kosmos en probeerde me voor te stellen hoe die levensloop van de aarde er uit moest zien na die "geboorte".
Niet veel later begon ik  mij te realiseren dat de C-sleutel van de muziek daarin ook een heel bijzonder symbool was: namelijk de min of meer stabiele fase van die aardse cyclus en/of de laatste fase na terugval op de zon: de  fase van evolutie van het leven op deze planeet.
Het zou al met al nog meer dan 10 jaar duren, voordat ik - mij meer en meer verdiepend in oude sanskriet-symbolen - begon te realiseren dat alle nagelaten letter-symbolen uit die oudheid  allemaal stuk voor stuk een visie was over een aspect van het leven en/of een  levenscyclus in het klein.
Zo symboliseert de O de levenscyclus van het aardse leven als geheel en zo symboliseert de d iedere individuele levenscyclus en Bijbels beschreven als de  geest gegeven aan God na intreden vande dood.
Vanaf dat moment was voor mij duidelijk dat de letters G, o, d, op drie verschillende niveaus over de levenscycli verhaalden.
Op dat moment was GOD voor mij een oeroude visie over het leven in al zijn aspecten en toen ik daarna de vertellingen van de Bijbel tot mij liet doordringen kon ik ook zien dat het hele boek het leven als geheel - zowel van de aarde, de evolutie en de individuele mens niets meer was dan vertellingen op verschillende niveaus.
Op dat moment realiseerde ik mij dat God een personificatie is van iets dat wij noemen het Universum of het Heelal

Vanaf dat moment  ging alles wat ik als dokter had ontrafeld over ons lijden in een ware stroomversnelling.
Dat is het leuke van wetenschappelijk onderzoek. Tijden lang is men op zoek naar iets en dan opeens - vaak door een vreemde onbelangrijk lijkende ontdekking - vallen er vele stukjes van de puzzel haast als vanzelf in elkaar?
U vindt het misschien vreemd dat ik dit relateer met de Bijbel, waarin staat dat alles aan het einde der dagen in stroomversnelling gaat.
Maar als ik U vertel dat zij ons tevens nalieten "Alle cycli in het Uni en Versum zijn elkaars gelijke en alles gebeurt tezelfdertijd" wordt het iets begrijpelijker.
Ik had mij - laat mij het vergelijken met de mensheid, die steeds meer problemen zoekt of maakt - geworsteld in een probleem en opeens zag ik op een heel ander terrein een invalshoek en...
Is het niet net als nu met de global warming, waardoor wij ons gaan realiseren dat al onze technologische hoogstandjes een vervelende nevenwerking heeft?
Goed!
Op dat moment kreeg ik meer dan gewone bewondering voor "De Wijsheid uit vervlogen tijden" en helemaal hoe zij al spelend met "het woord" Jesus bombardeerden als zijnde "de zoon van  God".

De zoon van God in de naam Jesus Christus.
Ongetwijfeld weet U dat Jesus werd geboren onder de armsten der armen.
Ongetwijfeld weet U dat hij uit onbevlekte ontvangenis werd geboren.
Zeer waarschijnlijk weet U dat Jesus een puur sterrekind was.
Ongetwijfeld beseft U dat de Bijbel een "geestelijk" boek is dat handelt over "de geest van leven".
Met andere woorden: Als Jesus onbevlekt ter wereld kwam was dit "geestelijk onbevlekt".
Maar  wat is geestelijk onbevlekt?
Zou dat betekenen dat wij normale mensen allen geestelijk bevlekt zijn?
Spreekt de Bijbel niet van erfzonde, die wij moeten oplossen om tot Gods Hemelrijk toegang te krijgen?
Is erfzonde hetzelfde als erflast en/of overerfde overlevingsreflexen?

Ik vertelde U reeds dat ik als dokter "researchend" [woordzuiver betekenend hervinden] was naar de oorsprong van ons lijden. In die research bleek onze erflast van generatie op generatie steeds groter te worden en dat bleek de oorsprong van  ons lijden aan ziekten en oorlogen.
Dat zou betekenen dat Jesus zonder overlevingsreflexen en/of zonder Ego ter wereld kwam.
Dat kan alleen als de ouders geen overlevingsreflexen meer hebben of ... het leven leven in extreem moeilijke externe situaties, waardoor iedere vorm van "vechtlust voor overleven" is weggevallen.
Kwam Jesus niet ter wereld onder de armsten der armen in een tijd van angstaanjagende dictatuur van het Romeins Imperium?
Ik ga hier met opzet niet in op de kosmische invloeden, die aeonisch deze dictatuur maken en waardoor de geschiedenis zich tot het einde der dagen herhaalt.
Maar mede door dit onderzoek werd zonneklaar dat erflast en erfzonde elkaars gelijke zijn en zo werd Jesus als - zo noemde men dit vroeger - als puur sterrekind geboren. Hierover publiceerde ik in  het verleden en op de website al zo veel, dat ik dit niet verder uitdiep.

Mag ik voor U terughalen wat de ware betekenis van God was?
Stond hij niet voor drie sanskriet-symbolen over de kosmische cycli, die alle elkaars gelijke zijn?
Als God de Perfectie is en wij met z'n allen door erfzonde of erflast bevlekt zijn, representeert Jesus daarmee toch de zoon van de Perfectie en/of God?
Ik kan het ook anders zeggen: Als Jesus bij geboorte al onbevlekt was van erfzonde, betekent dit toch dat hij bij leven al tot het Hemelrijk der Hemelen mag binnentreden?
Zo werd  Jesus gebombardeerd als zijnde "De Zoon  van God".
Is dit alles niet onvoorstelbaar zuiver weergegeven in onze "beeltenis van het Heelal als zijnde God"?

Ik wil het eerst hierbij laten en  zal op de volgende pagina nog dieper ingaan op woordzuiverheid en enkele markante zinssneden, die ons weetboek zo zuiver maakt.
Voor mij staat vast dat het Christendom zijn bakermat vindt in oude Wijsheid uit de Orient, waar wij door onze beheerszucht [denken] totaal van gedesorienteerd zijn. Het is onderdeel van een aeonisch opvolgende reeks geloven, die dienden om de mensheid "een illusionair levensdoel" te bieden, want...
Als men geweten zou  hebben waarvoor het leven inclusief de lijdensweg [=doornenkroon] functie had, waren wij met zekerheid nooit tot het bittere einde doorgegaan.

Terug naar home   Terug naar pagina-index ,  website van Research Institute Revelation