HOCA AHMED YESEVİ

DİVAN-I    HİKMET

Bu dünyanın izzetlerini arkaya atarak

Horlanma-ağlama yollarını hoşlasam ben

Bu yollarda horlanma-ağlama kârlı imiş

Tesbih, tehlil, oruç, namaz kâr etmezmiş

Yalancıdan Allah, Rasulû şikayetçi imiş

Halk içinde rüsva ol ki âlem gülsün

Himmet versen nefsimi yenip ağlasam ben

Dostlarımı rezil eyleyen nefs ve heva

Riyazette canım incitip işlesem ben

Aşk yolunda damla damla kanlar yutarım

Rahman adı rahmetinden ümit tutayım

Şarap kadehini doyası versen candan geçeyim

Hasretinde iki gözümü yaşlasam ben

Aşkım taştı, ruhum kaçtı nereden bulayım

Arkasından aşk atını binip koşayım

Kimi görsem Hızır bilip elini tutayım

Günahım çok yere sığmaz kime söyleyeyim

Tevbe eyleyip eğri yoldan doğruya döneyim

Pişmanlıkta etlerimi koparıp çekeyim

"Sad deriğ" deyip parmaklarımı dişlesem ben

Günah işleyip tevbe etmeden sınırdan aştım

Nefsim beni isyan ettirdi turfa şaştım

Allah'a hamdolsun ki Pir-i kamil e doğru kaçtım

Dört bin dört yüz hikmet söyledim Hakk'tan ferman

Ferman olsa ta ölene kadar söylesem ben

HİKMET-52

Vahdet küpü açıldı, meyhaneye girsem ben;

Bir kadeh içip şu meyden mest ve hayran olsam ben.

O meyin lezzeti iç-bağrımı kan eyledi

Bağır kanımı akıtıp canana doğru varsam ben.

Sâki sundu her nefes keyfıyetin şarabını

İnsaniyet yakasın şevk ateşi yandırdı

Vahdâniyet deryasını o anda sorsam ben.

Hâce Ahmed'in küpünde muhabbetin şarabı,

Melekler yoldaşı, Arş'ın üstünde gördüm.

Hayır ve cömerdik eyleyenler, yetim gönlünü alanlar,

Amil olan âlimler, yola giren âsiler,

Kadı olan âlimler, para-rüşvet yiyenler,

Öyle kadı yerini sakar ateşinde gördüm.

Müftü olan âlimler, haksız fetva verenler,

Öyle müftü yerini Sırat köprüsünde gördüm.

Zâlim olup zulmeden, yetim gönlünü ağrıtan,

Şeytan ile bir yerde, derk-i esfel'de gördüm.

Ey dostlarım, öz canıma cefa eyledim.

Allâh yâdı gönülleri aydınlatan

Aşıklara Allah kendisi vaad eyleyen

Aşk rüzgârı Mustafa'ya armağan gelen;

O sebepten gözyaşımı şahid eyledim.

Çok ağlayan cemalimi şüphesiz görür

Mahşer günü cemalimi hediye eyledim. "

Vaad eyledi âşıklara yüzbin Burak;

Alem halkı melâmeti O'na uzak;

Bu âlemde el gözüne yanan çıra

Aşksız insan hayvan cinsi, bunu dinleyin

Gönlünüzde aşk olmasa, bana ağlayın

Ağlayanlara gerçek aşkımı hediye eyledim.

Kul olsan, ben-benliği sakın bırak

Seherlerde canını incitip dinmeden çalış

Bir nazarda gönüllerini safâ eyledim.

Hem âşıkım, hem mâşukum, kendim canan;

Tan atana kadar Hakk zikrini diyen kişi

Dağ ve çölü bostan eyler akan yaşı;

Allah der, başka birşeyle yoktur işi;

O âşıkı ahaliden ayrı eyledim.

Aşk yadını yere koysam, yer kaldırmaz;

Defter kılsam, diri oldukça, bitip olmaz;

Mal ve pulu dert eylemez aşık kişi;

Yol üstünde toprak olup aziz başı;

Ondan sonra nura dolar içi dışı;

Sabaha varsa, mahşer yerinde sultan eyledim.

Hakktan korkup mal ve parayı sevmeyeni,

Namaz kılıp tesbih ele alanları,

Şeyhim diye başka bina koyanları

Son anda imanından ayrı eyledim.

Hakk'a âşık olup dedi Kul Hoca Ahmed;

Dua eyleyim, görmeyeler sıkıntı, zahmet;

Türlü aşım, türlü işim, dertli başım;

Ayırdı canım, gitti şuurum, aktı yaşım;

Günah ile doldu bütün içim, dışım;

Niyazsızım, açıversin yolumu benim.

Gözüm düştü, gönlüm uçtu, Arş'a aştı;

Ömrüm geçti, nefsim kaçtı, denizim taştı;

Kervan göçtü, menzil aştı, yorulup düştü

Sorsa orada, gûnahkârdır dilim benim.

İçtim şarap, oldum harap, aslım toprak

Pınar gibi akar gözden yaşım benim.

Başım dertli, yaşım sızar, kanım tozar

Ağlayıp inleyerek zâkir olup Rabb'im desem,

Kulu olup kulluğunda boyun sunsam,

Bu iş ile yâ Rab, seni bulur muyum?

Eyyub gibi bu bedenime kurtu koysam

Bu iş ile yâ Rab, seni bulur muyum?

Yâkub gibi Yusuf için ağlayıp inlesem,

Bu iş ile yâ Rab, seni bulur muyum?

Kabeye yüzümü sürüp ağlayıp inlesem

Bu iş ile yâ Rab, seni bulur muyum?

Mâruf gibi işbu yola adım atsam,

Mansur gibi candan geçip dârağacına konsam,

Dârağacı üzere şevklenerek Hakk'ı desem ,

Kul Hoca Ahmed, kulluk içre sâbit olsam,

Zikirinde şevklenerek kavrulup yansam,

HİKMET-57

Can ve gönlümü vereyim verip bakıp durayım

Can ve gönlüm yanmıştır yanıp biryan olmuştur

Canım ile diyeyim "La ilahe illallah"

Ahmed ibn İbrahim iş bu sözü güzel dedi

HİKMET-58

Ansızın durduğumda gönlüm içine

Hakk Allah'ımın nazargâhı düştü olmalı

Hakk zikrinin nuru ile açtı olmalı

Zakirleri toplanıp dizildiğinde

Zikir ve semadan meclis kurulduğunda

Boyun ukba dünyasından ayrıldığında

Gönül kuşu Hazret yönüne uçtu olmalı

Seherlerde kalkıp Hakk'tan dilemişim

Melekler "Amin'ine düştü olmalı

Mahzun cana yakındır Hakk derğahı

Pişmanlıkta yeter mi ki birer ahı

Hangi gönül olsa Hakk nazargahı

Hakk nazarı içe dolup taştı olmalı

Özlerini halklar arasına yetirdiler

Sıkıntılarını nimet gibi kaldırdılar

Bağrı kanlı gözü yaşlı doldu olmalı

Seven kullar sevdiğine kayırdılar

Dünyayı bırakıp din işine yöneldiler

Aşık kullar Allah diye hareketlendiler

Özünü bilince ilmin ile amel kıl

Büyük küçük dostlarından özür eyle

HİKMET-59

Eya dostlar yürek bağrım boldı kebab

Vefalı aşık candan geçti olmalı

Aşk ışığı gönül ülkesini eyledi harap

O sebepten aklım-fikrim gitti olmalı

Aşksız kişi insan değildir anlasanız

Muhabbetsizler şeytan kavmi dinleseniz

Aşkdan başka sözü eğer söyleseniz

Bağrı pişip yaşı akıp eyler figan

Boşuna yürür nerede gitse evi viran

Şüphesiz bilin vahdet meyinden tattı olmalı

Aşk düştü bu başima hayran oldum

Ev-barkımdan geçip sersem oldum

Çıkan ahım ne göklere yetti olmalı

Allah desen lanetli şeytan sana köle

Allah demezler dinlerini sattı olmalı

Candan geçen divaneyi göze almaz

Can ve gönlü taştan beter katı olmalı

Allah'ın sevdiği kul daima ağlayıp yürür

Hakk'tan korkup niyazını deyip seherde kalkar

Bu dünyanı arkaya kaldırıp attı olmalı

Aşıkların işidir söz ve güdaz

Aşıkların ihtiyaçları oruç, namaz

Mahşer günü gözyaşıdır Hakk'a niyaz

Arif aşık derd ve alem çekti olmalı

Aşıkların ağzı güler gönlü ağlar

Allah için gözde yaşı bağrı biryan

Canı zikreder, gönlü şükreder, fikri sevgili

Allah dilerse kıl köprüyü geçti olmalı

Aşıkları halk içinde yanıp ağlar

Zâhiren güler bâtınları yürek dağlar

Ecel kovalayıp ölmek için belini bağlar

Sevgilisine arz-ı halini dedi olmalı

Aşıkları melametden kaçmaz olur

Her namerde inci-cevher saçmaz olur

Pir-i kamil'in sevdiği aşık hevası yok

Yüz bin türlü ibadet eylese binâsı yok

Ey dostlarım aşk derdinin devâsı yok

Pir-i kamilin nazar eylese verir deva

Ondan sonra lanetli şeytan senden uzak

Hakk'dan başka sözler hepsi imiş haram

Razı olsa yerin olur Darü's-selam

Mağfiretin deryasına battı olmalı

HİKMET-60

Hakk Teala nur saldı canım tutuştu

Gelin yığılın zâkir kullar zikir söyleyelim

Seher vaktinde Pir-i kamil bakıp sordu

Kabir içinde armağan eyledi "hur u lîkâ"

Zâkirlerin varacağı yer "Darü'l-beka"

Gelin yığılın zâkir kullar zikir söyleyelim

Kanlar aksa gözlerinden eylemez minnet

Zâkirlere Allah özü vaad eyledi

Firdevs adlı cennetinden mazhar geldi

Tevbe eyleyip eğri yoldan doğruya döner

Zikrini söylese yavaş yavaş şevki artar

Zâkirleri halka içinde nur görür

Sevgilisini gördüğü zaman canını verir

Gelin yığılın zâkir kullar zikir söyleyelim

Yalan aşık sevgilisinden canını esirger

"El kezzabu la ümmeti" dedi Server

Yalancıya ümmet demez O Peygamber

Gelin yığılın zâkir kullar zikir söyleyelim

Rahman Melik'im gerçek aşığın yolunu açar

Gözyaşını sarı yüze süs eyler

Kırlarda gezip özünü mecnun eyler

Zâkir kullar Hakk fermanını sağlam tutar

İhlas ile Allah diye kanlar yutar

Halka içine girdiği vakitde candan geçer

Gelin yığılın zâkir kullar zikir söyleyelim

Taharetsiz zikir söyleyene lânet yağar

İşte o gün olan çocuk şeytan doğar

Öleceği vakitde önce gelip şeytan bakar

Öleceği vakitde Hak Mustafa elini tutmaz

Sûbhan Melik'im günahım asla bağışlamaz

Mümin olsan taharetsiz zikrini söyleme

Müslümanlık iddia edip kafır gitme

Zâkir olsan zikrini demeden asla yatma

Münafıklar halden sorsa bir söz deme

Herkes buğday el tutmaya samanı sen

Yoldan sapan günahkârların cahili sen