Algún día saberemos, por boca dos seus protagonistas o motivo polo que esta banda galega decidiu bautizarese co efecto extremo que causa a súa música. Ourense viu nacer e medrar a un grupo namorado do rock and roll que berraba o seu soño de facer os Madriles e que rematou encandeando a todo un país.Tres irmáns, os Domínguez, iniciaron unha aventura que remataría en éxito. Non moita xente sabe que o vocalista, letrista e líder Yosi é irmán do baixista Charly. E menos aínda coñecen que o terceiro parente do mesmo sangue soñou con ser músico ata que o destino levouno ata outros derroteiros; na actualidade é profesor universitario. A formación dos Suaves deu moitas voltas na primeira etapa da súa traxectoria. Axiña sumáronse outros dous guitarristas que deixaron a súa impronta; de feito o rítmico Ramón "Moncho" Costoya é todo un fixo. O magnífico solista de cor Hermes Alogo Mebuy é unha especie de B.B.King metido ó rock cru á española, se se nos permite a expresión. coa posterior chegada do batería Angel "Gelo" Barrio, o quinteto asentouse.
Mais unha primeira versión dos Suaves xa se fixera notar (¡e de que maneira!) coa actuación ca banda ofreceu na Coruña en decembro de 1981 como grupo teloneiro de Ramones. A impronta que causaron os ourensáns non pasou desapercibida a ninguén. Logo veu a fichaxe pola discografía independente galega Edigal e os primeiros discoos: Esta vida me va a matar e Frankenstein. En 1987, fai agora dez anos, Los Suaves cumpren o seu soño de achegarse por primeira vez a Madrid, aínda que fose ós seus arrabaldes, coa actuación festexada na desaparecida sala En Vivo de Fuenlabrada.
Los Suaves comezan a crear ese ambiente de boca a boca que crea unha fiel base de afeccionados á súa música. E, cando en 1989 se publica Ese día piensa en mí, apréciase ca súa hora de gloria está a piques de chegar. A gravación dun dobre disco en directo en Madrid e Barcelona demostra que o tirón popular da banda é innegable. En 1991 prodúcese a entrada do guitarrista solista Alberto Cereijo polo entrañable Hermes. Tony Vallés, da banda de Manzano, cobre a etapa de transición entrámbolos dous. Cereijo ofrece un gume máis agresivo ó son da banda, como pode comprobarse no primeiro álbum onde participa. Maldita sea mi suerte.
Dende entón, a vida dos Suaves transformouse; fichaxe por multinacional (o que non implica renuncia algunha ó seu sentido da autonomía de traballo), campañas interminables de cidade en cidade, de pobo en pobo, e paixón, moita, polo rock and roll. A banda mellora en producción dos seus discos ata chegar á exemplo do Santa Compaña, traballo realmente magnifico de concepto é resultados. Yosi segue cantando a la exultante ledicia de sentirse enriba dun escenario mais tamén á inmensa soidade dos momentos duros e á obsesión pola morte, pola desaparición física e as dúbidas permanentes sobre esta vida. Los Suaves teñen alma de rock and roll.
Esta vida me va a matar. Un dato no muy conocido es que en este primer disco había dos familias de hermanos; tres Dominguez y dos Costoya, completaba el grupo Angel Ruiz.
A formación para este disco é definitiva, son os mesmos cinco para tódolos discos vindeiros:Malas noticias, Santa Compaña, ¿Hay alguien ahí? y San Francisco Express
Gracias a mi amiga Elvira Blanco por traducir esta página al gallego.