แม้จะรัก แม้จะหวัง แต่ก็ยังได้เพียงแค่เม่อมอง มิอาจจะเอื้อมมือไขว่ขว้าหรือแตะต้อง ให้สมปองอย่างที่ใจหวัง เธอประดุจดั่งดอกฟ้า ฉันเป็นหมา ที่มองเม่อ ทุกค่ำคืน ฉันยืนเซ่อ ได้แต่เพ้อถึงเธอ อยู่เรื่อยมา หากเธอไม่รังเกียจฉัน จะขอวันนั้นที่พร่ำหา วันวันนั้นที่ฉันเม่อมองฟ้า มองเธอแล้วพรรณาไถ่ถาม เธอผู้สูงที่เกินจะไขว่คว้า สูงสุดฟ้าหมานี้ได้แต่หอนเห่า ฉันพร่ำบอกผ่านสายลมที่แผ่วเบา จากหมาเศร้าเหงาใจด้วยรักเธอ จะสร้างตำนานสะท้านโลกา จากดอกฟ้ากับหมาวัดที่กล่าวขวัญ หากดอกฟ้าอย่างเธอไม่รังเกียจฉัน หมานี้มันจะขว้าดาวมากอดนอน |