ยิ้มรับสู้ ทุกสิ่งไป ใจมั่นคงกานท์กลอน แห่งชีวิต ขีดเขียนโดย นายพินิจ เพื่อรำลึกถึงความจริงที่ผ่านมา อาจมีบางตอนที่ให้แง่คิดได้บ้างเหมือนกัน ความเชื่อนี้จะผิดหรือถูก เชิญติดตาม .
.......................................................................
ปากกา
จงมอง เห็นปากกา เป็นอาวุธ
เปรียบประดุจ ศาสตรา ค่ามหันต์
พกติดตัว ไปไหนไหน ได้ทุกวัน
ไว้ฟาดฟัน ความไม่รู้ เป็นคู่ตัว
พบสิ่งใด เข้าที มีคุณค่า
หยิบปากกา บันทึกได้ ไม่เวียนหัว
จำไม่หมด จดได้ ไม่ต้องกลัว
บันทึกสิ่ง ดี-ชั่ว ไว้เตือนตน.
แด่ว่าที่"บัณฑิต"
ปลูกต้นไม้เอาไว้ข้างในรั้ว
บางครั้งก็หวาดกลัวเจ้าจะหาย
บางคราวก็หวาดกลัวฝูงวัวควาย
แหวกรั้วย่ำทำลายเสียก่อนโต
ที่ห่วงใยเจ้านักเพราะรักมาก
ถึงลำบากก็ทนได้ไม่โมโห
เฝ้าพรวนดินรดน้ำไปหวังให้โต
จะต้องโชว์เขาให้ได้ไม่อายคน
ครบสี่ปีคิดอีกทีก็ใจหาย
ถึงคราวเจ้าต้องจากไปหลายแห่งหน
สุดเหนี่ยวรั้งขังเจ้าไว้ใกล้ใกล้ตน
เพราะมวลชนหมู่ประชาตั้งตาคอย
อย่าเสียใจจงออกไปสู่โลกกว้าง
บนเส้นทางอีกยาวไกลไม่ท้อถอย
จงใส่ใจเหลียวดูผู้รอคอย
และอย่าปล่อยคนอยู่หลังหวังลมลม.
คนมากรัก
คนหลาย รักสังคมมัก จะติฉิน
เคยได้ยิน มานมนาน เกินขานไข
หญิงรักชาย ชายรักหญิง ต้องจริงใจ
อย่ามัวไป หลงเริงร่า หาคู่ชม
แท้ความรัก สูงส่งนัก ใช่ความใคร่
ยิ่งแจกจ่าย เท่าไร ยิ่งสุขสม
แบ่งใจรัก เผื่อแผ่ไป ให้สังคม
น่านิยม หรือตำหนิ ตริตรองดู
เห็นแก่ตัว มากมาก อยากได้รัก
ยิ่งอยากมาก ก็ยิ่งหนัก น่าอดสู
ทุกทุกอย่าง ต้องเป็นไป ตามใจกออู
แล้วจะรู้ รสรักได้ อย่างไรกัน
ลองสิลอง คิดใหม่ ด้วยใจว่าง
มองทุกอย่าง ด้วยใจ อย่าไปฝัน
ล้าง บวก-ลบ ชั่ว-ดี ที่ผูกพัน
จะพบวัน เบาสบาย ทั้งกายใจ
แล้วความรัก อันสูงค่า จะมาสู่
คำว่ากอ สระอู จะเลือนหาย
เห็นทุกอย่าง ตามเป็นจริง ได้มากมาย
พร้อมแจกจ่าย แบ่งรักไป ให้ทุกคน.
ความอบอุ่น
ความอบอุ่น ใดใด ในโลกหล้า
หรือจะเท่า ศรัทธา ในตัวท่าน
ทำถูกต้อง แล้วพอใจ ไปนานนาน
จะเบิกบาน อบอุ่นใจ ไร้กังวล
อบอุ่นใจ เพราะมีใคร เป็นที่พึ่ง
ณ วันหนึ่ง อาจปวดใจ ได้สักหน
จงแกร่งกล้า ด้วยมั่นใจ ในจิตตน
จงอยู่ด้วย เหตุผล และ ปัจจุบัน.
มีอะไร ? ในความว่าง
ในความว่าง มีอะไร มากมายนัก
หากรู้จัก เพ่งมอง จะต้องเห็น
มองด้วยตา ถ้าลำบาก เห็นยากเย็น
ลองเปลี่ยนเป็น มองด้วยจิต พินิจดู
อาจเห็นความ เป็นไป ในโลกกว้าง
บนเส้นทาง รันทด น่าอดสู
หรือเส้นทาง สง่างาม ลองตามดู
มีความรู้ อยู่ทั่วไป ที่ในนั้น
สิ่งสำคัญ ต้องเพ่งพิศ ด้วยจิตว่าง
ทุกทุกอย่าง อย่าโน้มไป ตามใจฉัน
ล้าง บวก-ลบ ชั่ว-ดี ที่ผูกพัน
ในความว่าง ที่ว่านั้น มีความจริง.
คิดถึงนก
เจ้านกน้อย ทำไม บินไกลนัก
ไม่รู้จัก เหนื่อยล้า หรือไฉน
ทุกทุกวัน เราเห็น จนเจนใจ
เจ้าบินได้ อย่างไร แสนเสรี
มองดูเถิด เห็นอะไร ในเรื่องนก
เจ้าวิหค แบกอะไร ไปไหมนี่
แล้วเราล่ะ แบกอะไร ทุกนาที
แบกอย่างนี้ ไม่ฉลาด ปราชญ์ให้ปลง
ปลงออกไป ใช่ฝืนใจ ฝืนความคิด
ปลงด้วยจิต เห็นพิษภัย เลิกไหลหลง
ยิ้มรับสู้ ทุกสิ่งไป ใจมั่นคง
เป็นอานิสงส์ เรื่องวิหค นกโบยบิน.
