เรื่อง ขี้ ขี้

ชื่อเรื่องทะแม่งๆแบบนี้หลายคนคงอาจจะสงสัย ว่าไม่มีเรื่องจะเขียนแล้วหรือ ถึงได้เขียนเรื่องเกี่ยวกับขี้หมาเนี่ยะ จะว่าไปแล้วมันไม่ใช้เรื่องขี้ๆแบบที่เราคิดกันนะ โดยส่วนใหญ่หากเราได้ยินใครพูดคำนี้ก็จะมักคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ความจริงแล้วกลับไม่เลย หากเราได้เคยอ่านข่าวพาดหัวในหนังสือพิมพ์กันหลายครั้งหลายหน คนมักจะมีเรื่องราวทะเลาะวิวาทกันถึงเลือดตกยางออกเลยก็มี นี้ไม่ได้รวมถึงขนาดฆ่ากันตายเลยนะ มีเยอะจนเราไม่คิดว่าจะมี ฝ่ายหนี่งชอบหมาเลี้ยงหมาแต่ไม่สนใจหมาของตัวเองปล่อยให้ไปขี้เยี่ยวตามหน้าบ้านของคนอื่น กับอีกฝ่ายหนี่งไม่ชอบหมาและไม่เคยคิดที่จะเลี้ยงหมาต้องมาทะเลาะเบาะแว้งกันจนระงับอารมณ์ความโกรธไม่อยู่ จนถึงขั้นฆ่ากันตายเลยก็มีเยอะนะหรือว่าไม่จริง ทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกไปซะแล้ว

สาเหตุหลักๆก็เกิดจากการไม่สนใจดูแลหมาของตัวเองนั้นเองสักแต่ว่าเสาะหามาเลี้ยงแล้วปล่อยเป็นภาระผู้อื่นมาคอยดูแลแทนซึงอาจจะเป็นคนในบ้านบ้าง คนรับใช้ทำงานบ้านบ้างทั้งที่งานบ้านของพวกเขาก็เยอะอยู่แล้วและประกอบกับเป็นคนที่ไม่อยากจะรับใช้หมา เพราะความไม่ชอบและความไม่เข้าใจในชีวิตว่าทำไมเราต้องมาคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้พวกมันด้วย เรื่องอะไร แล้วจะแก้ไขอย่างไรละ ก็ไม่เห็นยากก็เปิดประตูวันละสองสามเวลาให้พวกมันไปขับถ่ายนอกบ้านซะ

โถะโธ่..ลองเจ้าพวกหมาๆได้ออกจากบ้านแล้วพวกมันก็สนุกซิเที่ยววิ่งเล่นดมกลิ่นที่หมาตัวอื่นเขาทำไว้อยู่ก่อนแล้วพอดมเสร็จก็เลยกลบด้วยกลิ่นของตัวเองมันส์ไปเลย แล้วเจ้าพวกหมา หมา ก็แปลกที่ไหนที่มันเคยทำตำแหน่งไว้แล้วมันก็จะมาทำทุกวันๆที่นี้บังเอิญไอ้ที่ที่พวกหมา หมา มาทำมันดันบังเอิญไปอยู่ที่หน้าบ้านคนอื่นซะ แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปละ เจ้าของบ้านนั้นก็ไม่ยอมซิ เรื่องอะไร ทั้งเหม็นทั้งรำคาญ เพราะว่าเจ้าของหมาไม่เคยมาสนใจ ดูแลทำความสะอาดให้ ปล่อยให้เป็นภาระของเจ้าของบ้านผู้ถูกกระทำ

บางรายก็อดทน ทนแล้วทนอีก บางรายก็อดทนจนอดไม่ไหว พร้อมกับตะโกนด้วยเสียงกรึกกร้องว่า”กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย” ภาพสุดท้ายของเรื่องราวที่เกิดขึ้น บางรายเจ้าของหมาก็นอนจมกองเลือดก็มี บางรายชกต่อยกันจนเข้าโรงพยาบาลก็มี แล้วอีกหลายรายถึงขึ้นโรงขึ้นศาลก็มี ภาพเหล่านี้ช่างดูเวทนายิ่งหนัก จะเลี้ยงกันไปทำไมตัวละแพงๆแต่ปราศจากความรับผิดชอบของผู้เป็นเจ้าของ หรือว่าใครคิดออกบ้างช่วยบอกทีเถอะ