|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| เรื่องเล่าริมรันเวย์ |
| SID 7/9/44 |
จากประสบการณ์ของตัวผมที่เล่นเครื่องบินเล็กมา 10 ปีกว่าแล้ว ส่วนฮ.เพิ่งเริ่มเล่นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ฝีมือในการบินก็คิดว่าดีพอสมควรสามารถสอนบินได้จนบางคนเรียกว่าอาจารย์ก็ยังมี นึกว่าตัวเองเก่งแล้วแต่พอมาเห็นเด็กรุ่นใหม่ๆ ที่เพิ่งเริ่มเล่นแล้วก็ต้องยกนิ้วให้เพราะว่าพวกเขาเก่งมากกว่าเราทีเดียว ใช้เวลาในการฝึกสั้นมาก บางคนอาทิตย์แรกก็บินบนฟ้าได้แล้วพออาทิตย์ถัดมาหัดขึ้นลงได้เลย หรือบางคนหัดเล่นฮ. ไม่ถึงครึ่งเดือนก็โน้ตอินได้แล้วเราเงี้ย! อายเด็กมันจังคงจะเป็นเพราะว่าเครื่องช่วยฝึกต่างๆ เช่น ไฟล์ซิมมูเรเตอร์ ที่มีขายอยู่ทั่วไป ในความเห็นส่วนตัวผมแล้ว ผมว่าเครื่องช่วยฝึกบินพวกนี้มีประโยชน์มากทีเดียว ทำให้ประหยัดเวลาและค่าซ่อมไปได้เยอะ
ส่วนการฝึกแบบมีครูนั้นก็ยังมีส่วนสำคัญอยู่มากเพราะนักบินฝึกหัดอาจไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดที่จะเกิดขึ้นจริงในสนามอย่างเช่น ลมเปลี่ยนทิศ หรือแสงอาทิตย์เข้าตา เป็นต้น หรือเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ เช่นการติดเครื่องยนต์ การจูนเครื่องยนต์ และการซ่อมแซมเล็กๆ น้อยๆ อันนี้ครูฝึกจริงมีส่วนช่วยได้เยอะ การฝึกกับครูฝึกนั้นเราต้องเชื่อครูฝึกทุกขั้นตอน (ครูฝึกที่ดีนั้นไม่หลอกลูกศิษย์) เช่นถ้าครูฝึกบอกให้เลี้ยวซ้าย ก็ควรทำตามมีเพื่อนผมคนหนึ่งกำลังบินอยู่ ครูฝึกบอกให้เลี้ยวซ้ายแต่สักพักเครื่องบินกลับเลี้ยวขวาแล้วก็ม้วนลงพื้นเลย ครูฝึกถามว่าทำไมไม่เลี้ยวซ้าย ลูกศิษย์คนนั้นหันมายิ้มแหยๆ แล้วบอกว่าผมอยากลองเลี้ยวขวาดูครับ จากนั้นก็หัวเราะแหะๆ อย่างนี้มันน่าตีมือไหมครับ
ส่วนอีกคนฝึกบินฮ. อยู่ซึ่งฮอบได้แล้วครูเลยบอกว่าถึงขั้นตอนที่ 2 เราต้องฮอบแบบ 90 องศาทั้งด้านซ้ายและด้านขวาให้แม่นเสียก่อนถึงจะเริ่มเดินทาง ลูกศิษย์คนนั้นบอกว่าไม่ต้องมั้งครับ ดันหัวแล้วเริ่มเดินทางได้เลยมั้งครับ จากนั้นก็เริ่มฝึกเดินทางเองโดยที่ยังฝึกฮอบ 90 องศาไม่ได้ผลคือพอเดินทางได้ 2-3 รอบฮ.ก็เริ่มไกลตัวออกไป เพราะเลี้ยวเข้าไม่ได้สุดท้ายก็ต้องถอยหลังกลับเข้ามาหาตัวเป็นอย่างนี้อยู่นานก็ยังบินไม่ได้สักที นั่นแหละผลของการไม่เชื่อครู
แต่ก็อยากจะบอกครูฝึกบางท่านเหมือนกันว่าการฝึกเครื่องบินนั้นเหมือนกับการฝึกหัดขับรถ ลูกศิษย์อาจกำลังพยายามบินตามคำสั่งครู แต่เนื่องจากอากาศมันบางเบาการบังคับทิศทางอาจจะไม่เป็นไปตามอย่างที่ครูฝึกตั้งใจ หรือลูกศิษย์บางคนนั้นก็มีพัฒนาการในการเรียนไม่เท่ากันบางคนทำได้ดีและรวดเร็ว บางคนอาจทำได้ช้าครูฝึกต้องใจเย็นๆ อย่าดุลูกศิษย์มากนัก ให้กำลังใจบ้าง ถ้าเมื่อไหร่ลูกศิษย์บินขึ้น-ลงได้แล้วนั่นแหละครูก็จะภูมิใจไปด้วย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|