ตอนที่ 3 -อยากเป็นเจ้าของร้าน
โดย เสี่ยสอง
ร้านอาถรรณ์กับโอกาสทางธุรกิจ ทุกท่านที่อาศัยอยู่ในซานฟรานน้อยคนนักที่จะไม่รู้จักร้านไทยใกล้ทะเลติดกับโกลเด้นเกท
พาร์ค ภายในระยะเวลา 6 ปีมานี่เปลี่ยนเจ้าของไปเเล้ว 4 ราย ล่าสุดนี่เพิ่งเปิดไปได้ไม่นาน
ก็หวังว่าคงจะประสบความสำเร็จบ้าง ใครๆก็อยากรวยเร็วโดยการเป็นเจ้าของร้านเสียเอง
เงินทุนมีเเล้วฝีมือมีเเล้ว เวลาพร้อมจะรออะไร ลงไปเลย เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ ขาดไปอย่างหนึ่ง
ขาดการช่างสังเกตุ ไม่สงสัยกันหรือว่าทำไมร้านนี้เปลี่ยนมือบ่อย ร้านสวยทำเลงาม
เเต่...
ในการเปลี่ยนมือหรือการขายร้านในเเต่ละครั้ง เเทบทุกรายจะมีเหตุผลในการขายที่เหมือนกันคือ
เจ๊ง หรือ ไปไม่รอด บุญเก่า ไม่พอ วาสนาหาไม่เจอ อันนี้ไม่นับรวมถึงเจ้าของร้านที่ขายร้านใช้หนี้การพนัน
หรือทะเลาะกับหุ้นส่วนหรือโดนซูจนหมดตัว ใคร ล่ะจะไปบอกเหตุผลที่เเท้จริงกับคุณ
โอ๊ยคนเราต้องมีฟอร์ม เสียอะไรเสียได้เเต่อย่าเสียฟอร์ม มีเชิงอยู่หน่อยใส่เข้าไป
เช่นพี่เหนื่อย บีซี่มาก พอเเล้ว รีไทร์ดีกว่าให้คนอื่นมีโอกาสบ้าง หรือ
เเฟนอยากกลับเมืองไทย, ลูกเพิ่งคลอดอยากให้ลูกเข้าโรงเรียนไทย, ทำ ไม่ไหว
มีโรคประจำตัว...เหตุผลตอเเหลร้อยเเปดที่คุณจะได้ยินเวลาคุณไปติดต่อซื้อร้าน
นี่ถ้าไม่ใช่คุณ พี่ไม่ขายให้หรอก พี่น่ะเสีย ดายทำเล หาไม่ได้เเล้วเอาไปเลยหกหมื่นให้ทุกอย่าง
ครัวตู้เย็น โตะเก้าอี้ พี่เเถมให้
มาทำความเข้าใจกันเล็กน้อยระหว่างสถานภาพของลูกน้องกับเจ้าของ ขอพูดถึงรายได้เพียงอย่างเดียวที่ต่างกันถึงสิบเท่า
ใน ระดับยอดขายเฉลี่ยวันละ 800 ถึง 1000 เหรียญ ก่อนหักค่าใช้จ่าย อาจน้อยกว่าหรือมากกว่าก็ขึ้นอยู่กับยอดขายเเละต้นทุน
สา- เหตุนี้ทำให้เจ้าของร้านมีเงินมากอย่างก้าวกระโดดเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้พนักงานทุกคนมีความฝันอยากเป็นเจ้าของเสียเอง
พอเก็บเงินได้ก้อน เอาวะ ลุยเลยอยากจะกราบเรียนท่านทั้งหลายว่าของอย่างนี้พูดยาก
ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างเช่น ทำเล, อาหาร, ลูกค้าในเเอเรีย, เงินทุนหมุนเวียน,
พนักงาน, การบริการ, ราคา เเละดวง... อย่างหลังนี่สำคัญ จะว่างมงายก็ได้
เเต่ม ีตัวอย่างให้เห็นมาเยอะ เเต่อย่าลืมดวงคนมันมีขึ้นมีลง วาสนามันมีตก
ดังนั้นอย่าลำพองใจ มืออาชีพในวงการอยู่มา 30 ปี ยัง เจ๊งได้ อยากเป็นเจ้าของร้านเป็นไม่ยาก
เเต่จะให้อยู่รอดติดตลาด มีชื่อนั้นสิยากกว่า