"แฮร์รี่พอตเตอร์ และเรื่องราวความรักของพวกเขา"
ตอนที่ 7
Story By :Holmes
เที่ยงวันนั้น เฮอร์ไมโอนี่กับโจนาธานได้ทานมื้อเที่ยงด้วยกัน ซี่งโจนาธานได้เป็นคนเอ่ยปากชวนเฮอร์ไมโอนี่ไปนั่งที่โต๊ะบ้านฮัฟเฟิลพัฟด้วยกัน เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งเห็นว่าที่โต๊ะกริฟฟินดอร์นั้นก็ไม่มีเพื่อนๆ ปีเดียวกันกับเธออยู่เลย เพราะทุกคนต่างก็ไปฮอกส์มี้ดกันหมด เธอจึงยอมไปที่โต๊ะของเขาแต่โดยดี เฮอร์ไมโอนี่นั้นเริ่มรู้สึกว่าโจนาธานนั้นก็เป็นคนที่น่าคบดีทีเดียว เขาคุยสนุก และที่สำคัญ เขาสามารถคุยเรื่องเรียนกับเธอได้อย่างสนุกสนาน เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่สนใจการเรียนมากทีเดียว แม้ว่าภายนอกจะดูทะเล้นๆ ก็ตาม
หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็กลับมาที่ห้องสมุดอีก โจนาธานลงมือทำการบ้านของเขาต่อ เฮอร์ไมโอนี่ก็เช่นกัน พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันมากนักในระหว่างนั้น เพราะต่างก็สนใจแต่กับงานของตัว โจนาธานนั้น นานๆที ก็จะเงยหน้าขึ้นมามองดูเฮอร์ไมโอนี่ทีหนึ่ง จากนั้นก็จะอมยิ้มแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อไป เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เมื่อทำการบ้านวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์เสร็จ เขาก็ลงมือทำการบ้านวิชาอื่นๆ ต่อไป ส่วนเฮอร์ไมโอนี่นั้น ก็ยังทำการบ้านวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ไม่เสร็จ เพราะเธอไม่พอใจกับสิ่งที่ได้เขียนไปแล้ว และลงมือแก้แล้วแก้อีกอยู่หลายรอบ จนโจนานธานต้องอ้าปากค้างทีเดียวที่เห็นการบ้านของเฮอร์ไมโอนี่นั้นยาวขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด
"ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นแล้วล่ะ" โจนาธานพูดขึ้นทำลายความเงียบ หลังจากที่ทั้งคู่นั่งอยู่ที่ห้องสมุดนั้นมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว "ผมว่าเราไปกันดีกว่า การบ้านของผมก็เสร็จหมดแล้วด้วย"
เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังฝั่งตรงข้ามกับที่เธอนั่งอยู่ นี่เวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้เชียวหรือนี่ "ก็ดี..ไปกันเถอะ" เฮอร์ไมโอนี่เห็นด้วย ในที่สุดการบ้านวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ของเธอก็เสร็จเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ซึ่งหลังจากนั้นเธอก็อ่านหนังสืออื่นๆ ต่อไปเพราะการบ้านวิชาอื่นของเธอนั้น เธอทำเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
ทั้งคู่จึงเก็บของแล้วเดินออกจากห้องสมุดพร้อมกัน โดยที่เธอไม่ลืมที่จะยืมหนังสือเรื่อง "วิวัฒนาการของพ่อมดและแม่มดตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันและการเปรียบเทียบในแต่ละยุค" เล่มนั้นกลับไปด้วย
"เออ...เมื่อเช้าผมเห็นเพื่อนคุณ...พอตเตอร์กับวีสลีย์น่ะ ที่ประตูหน้าตอนที่เขาจะไปฮอกส์มี้ดกัน ผมเห็นไกลๆ ว่ามีผู้หญิงอยู่ด้วย ตอนแรกนึกว่าเป็นคุณซะอีก แต่ดูอีกทีไม่ใช่แฮะ....นั่นใครเหรอ?" โจนาธานเอ่ยขึ้นในระหว่างที่เดินไปตามระเบียง
"เธอจะอยากรู้ไปทำไมกันนะ!" เฮอร์ไมโอนี่ตอบด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด เธอรู้สึกแปลกๆ ในช่องท้องอีกแล้ว
"ก็แหม...แค่ถามๆดูน่ะ" โจนาธานหน้าจ๋อยไปถนัด
เฮอร์ไมโอนี่เดินไปอีกสองสามก้าว แล้วเธอก็หยุดอย่างกะทันหัน แล้วหันควับมาที่โจนาธาน "เอ๊ะ! เดี๋ยว..ถ้าเธอเห็นพวกเขาเมื่อเช้า เธอก็ต้องรู้ซิว่าพวกเขาไปฮอกส์มี้ดกัน แล้วตอนที่เธออยู่ที่ห้องสมุดเธอมาถามฉันทำไมว่าพวกเขาไปไหนน่ะ!" เฮอร์ไมโอนี่ถามพร้อมกับส่งสายตาจับผิด
"เอ่อ...ก็..." โจนาธานมีท่าทีส่อพิรุธอย่างเห็นได้ชัด "ไม่มีอะไร ผมแค่ลืมไปน่ะ.." เขาตอบโดยไม่ยอมสบตา
"คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไง!" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยเสียงมีอารมณ์ "ถ้าเธอจะโกหกกันตั้งแต่เจอกันวันแรกล่ะก็นะ ฉันคิดว่าเราก็คงคบกันต่อไปไม่ได้หรอก!"
"เฮ้ๆ! เดี๋ยวก่อนซิ..." เขารีบพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน "อ๊ะ..ก็ได้ ผมยอมแพ้...ผมรู้ว่าพวกเขาจะไปฮอกส์มี้ด แล้วก็รู้ว่าคุณไม่ได้ไป แต่มาที่ห้องสมุด"
"อย่าบอกนะว่าเธอตามฉันมา..." เฮอร์ไมโอนี่ตอบ ทำตาโตเข้าใส่
โจนาธานไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มแห้งๆ
"เธอจะตามฉันมาทำไมกัน...." เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างสงสัย
"ก็แค่อยากรู้จักน่ะ" โจนาธานกลับมาทำหน้าแบบมั่นใจอย่างเดิม "รู้จักกันไว้ไม่ดีหรือไง.."
"งั๊น..." เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าคิด "ที่เธอมาหยิบหนังสือเล่มเดียวกับฉัน แล้วทำให้ฉันล้มจนหนังสือเกือบหล่นใส่หัวฉันเนี่ย เธอจงใจใช่มั๊ยฮึ!" เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ผมขอโทษ.." เขาพูด สีหน้าสำนึกผิด " ผมแค่คิดว่ามันคงเป็นวิธีทำความรู้จักที่ดี ผมหมายถึง..คุณจะได้จำผมได้ไง..." เขาพูดพร้อมกับจ้องตาเฮอร์ไมโอนี่ จนทำให้เฮอร์ไมโอนี่ต้องหลบสายตา "แต่ผมไม่คิดว่าหนังสือพวกนั้นมันจะหล่นลงมานะ...นั่นเป็นอุบัติเหตุ"
"ช่างเถอะ.." เฮอร์ไมโอนี่ตัดบท เพราะเธอรู้สึกว่าการที่เขากล้าพูดและส่งสายตาแปลกๆให้เธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกประหม่ามากทีเดียว แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและไม่สนใจเรื่องพวกนี้ก็เถอะ แต่เธอก็ยังเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ นี่นา
"รีบไปที่ห้องโถงกันดีกว่า" เฮอร์ไมโอนี่พูดโดยไม่มองหน้าเขาและเริ่มเดินเร็วขึ้น
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตามระเบียงทางเดินสู่ห้องโถงกลาง โดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันอีก เฮอร์ไมโอนี่นั้นเริ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูก ส่วนโจนาธานนั้นรู้สึกดีที่ความพยายามในครั้งนี้ของเขาดำเนินไปได้สวยทีเดียว
แฮรี่ รอน โช และ เทเรซ่านั้น เดินทางกลับมาถึงฮอกวอตส์แล้ว ทั้งสี่คนเดินเข้าไปสู่ห้องโถงกลางเพื่อทานมื้อค่ำกัน
"แล้วอย่าลืมสัญญาเรื่องซ้อมควิชดิชล่ะ" โชย้ำกับแฮรี่
"แน่นอนฮะ.." แฮรี่รับคำพร้อมกับยิ้มตอบ "ไม่ลืมแน่นอนฮะ"
ส่วนรอนกับเทเรซ่านั้นก็กำลังร่ำลากันอยู่
"แล้วเจอกันนะ" โชกับเทเรซ่าพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะบ้านเรเวนคลอ
"เฮ้อ...วันนี้ดีจังเลยนะ" รอนพูดพร้อมกับทำนัยน์ตาชวนฝัน "นายว่ามั๊ย?" เขาหันมาถามแฮรี่
"อือ..." แฮรี่ตอบรับในลำคอพร้อมกับยิ้ม "ฉันก็ว่าอย่างนั้น....เอ๊ะ..นั่นเฮอร์ไมโอนี่ นี่!"
รอนหันไปดูตามสายตาของแฮรี่ที่กำลังมองไปที่ประตูห้องโถง และเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งพวกเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน........