ได้เก็บรวบรวมพันธุ์ลำไยชุดแรกจาก 7 จังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทยจำนวน 15 พันธุ์ ได้แก่ พันธุ์ดอ แดง ชมพู แห้ว เบี้ยวเขียว พื้นเมือง น้ำผึ้ง ใบดำ ใบหด เขียวพระอินทร์ กระดูก อีเหลือง พวงทอง สร้อยทอง และเปลือกเขียว ได้จัดทำคำบรรยายรายละเอียดและรูปวิธานของลำไยทุกพันธุ์ไว้แล้ว การจำแนกพันธ์โดยสัณฐานวิทยาทำให้ทราบว่ามีลักษณะหลายประการที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ ลักษณะดังกล่าวคือ สีก้านใบด้านล่างและด้านบน สีใบ รูปร่างใบ ขอบใบ ปลายใบ ผิวใบ สีเส้นกลางใบ สีดอก รูปร่างผล สีผิว สีกระ สีเนื้อ และลักษณะเนื้อ
ได้เก็บรวบรวมพันธุ์ลำไยชุดที่สอง ประกอบด้วยลำไย 16 พันธุ์ และพันธุ์ดอ 8 สายพันธุ์ ได้แก่ พื้นเมืองลำพูน พื้นเมืองน่าน กระดูก เบี้ยวเขียวเชียงใหม่ เบี้ยวเขียวป่าเส้า ชมพู ชมพูน้ำ สร้อยทอง พวงทอง ใบดำ ใบหด แดงกลม น้ำผึ้ง แห้ว เขียวพระอินทร์ อีเหลือง ดอหอม ดอก้านแข็ง ดอก้านอ่อน ดอยอดขาว ดอยอดแดง ดอทาน้อย ดอดอนไชย และดอน่าน
วิธีอิเล็กโทรโฟรีซีสทำโดยการสกัดสารไอโซไซม์จากใบแก่และวิเคราะห์รูปแบบไอโซไซม์จากโพลีอะคริลาไมด์เจล พบว่าลำไย 16 พันธุ์สามารถจำแนกออกจากกันได้ด้วยเอนไซม์เพอออกซิเดส แอซิดฟอสฟาเทส และเอสเทอเรส ส่วนพันธุ์ดอ 8 สายพันธุ์ สามารถจำแนกออกจากกันได้ด้วยเอนไซม์เพอออกซิเดส และแอซิดฟอสฟาเทส รูปแบบของไอโซไซม์ที่วิเคราะห์ได้จำนวนแถบสีแตกต่างกันคือ เพอออกซเดส แอซิดฟอสฟาเทส และเอสเทอเรส มี 10, 10 และ 3 แถบตามลำดับ
วิธีเซลล์พันธุศาสตร์ทำโดยการตรวจนับจำนวนโครโมโซมจากเซลล์ปลายรากปรากฎว่าลำไยทุกพันธุ์มีจำนวนโครโมโซมเท่ากัน คือ 30 แท่ง การจำแนกพันธุ์ทำได้โดยการศึกษาคาริโอไทป์ พบว่าอิดิโอแกรมของลำไยแต่ละพันธุ์แสดงความแตกต่างของขนาดโครโมโซมที่มีความยาว 1.550 - 0.250 ไมครอน และชนิดของโครโมโซมที่มี 4 แบบ คือ เมทาเซนทริก ซับเมทาเซนทริก อะโครเซนทริก และเทโลเซนทริก ลำไยทุกพันธุ์แสดงความแตกต่างของโครโฒโซมขนาดใหญ่ กลางและเล็ก ในด้านความยาว จำนวน และชนิดของโครโมโซม