การศึกษาของรังสีแกมมา ต่อการเจริญเติบโตและการกลายพันธุ์ของลำไย ได้ทำการทดลองในปี พ.ศ. 2535 - 2537 ณ สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตลำปางโดยให้รังสีแกมมาในระดับปริมาณรังสีต่างกันคือ 0 10 20 30 40 50 และ 60 Gy (Gray) กับผลของลำไย 4 พันธุ์คือ พันธุ์ดอ แห้ว ชมพู และเบี้ยวเขียว โดยใช้เครื่อง Gmmator มีการให้รังสี 2 แบบคือ แบบเฉียบพลันและแบบเป็นช่วง พบว่าปริมาณรังสีที่เพิ่มขึ้นทั้ง 2 วิธีการ มีผลทำให้เปอร์เซ็นต์การงอกลดลง โดยเฉพาะพันธุ์ดอมีความไวต่อรังสีมากกว่าพันธุ์อื่นในปริมาณรังสี 30 Gy เท่ากัน สำหรับเปอร์เซ็นต์การอยู่รอดของต้นลำไยอายุ 12 เดือน ที่เจริญเติบโตในถุงพลาสติกนั้น พันธุ์ดอมีเปอร์เซ็นต์การอยู่รอดน้อยกว่าพันธุ์อื่น ในปริมาณรังสี 60 Gy เท่ากัน และเมื่อสุ่มย้ายปลูกลงแปลง วัดเปอร์เซ็นต์การอยู่รอดในแปลงปลูก (อายุต้นลำไย 16 เดือน) พบว่าพันธุ์ดอและพันธุ์สีชมพูมีเปอร์เซ็นต์การอยู่รอดน้อยกว่าพันธุ์แห้วและพันธุ์เบี้ยวเขียว ส่วนความสูงและเส้นผ่าศูนย์กลางของลำต้นเหนือพื้นดิน 3 ซม. พบว่าการเจริญเติบโตในถุงพลาสติกเมื่ออายุ 12 เดือน ในการให้รังสีแบบเฉียบพลัน และแบบเป็นช่วง ระดับปริมาณรังสีที่เพิ่มขึ้นทำให้การเจริญเติบโตลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ นอกจากนี้พันธุ์ของลำไยทั้ง 4 พันธุ์มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญด้านการเจริญเติบโตด้วย โดยพันธุ์ดอจะมีความไวต่อรังสีมากกว่าพันธุ์สีชมพู เบี้ยวเขียว และแห้ว เมื่อทำการสุ่มปลูกในแปลง เก็บข้อมูลทางด้านการเจริญเติบโตต่อไปเป็นเวลา 4 เดือน จนกระทั่งต้นกล้าลำไยอายุ 16 เดือน ระดับปริมาณรังสีแต่ละระดับและพันธุ์ลำไยทั้ง 4 พันธุ์ มีการเจริญเติบโตทางด้านความสูงและเส้นผ่าศูนย์กลางแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในวิธีการให้รังสีแบบเฉียบพลัน ส่วนในวิธีการให้ให้รังสีแบบเป็นช่วง พันธุ์ลำไยทั้ง 4 พันธุ์มีการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ระดับปริมาณรังสีแต่ละระดับไม่ก่อให้เกิดความแตกต่างกันทางสถิติ