การเช่าอสังหาริมทรัพย์
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 538
วางหลักกฎหมายไว้ว่า
เช่าอสังหาริมทรัพย์นั้น
ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลาย
มือชื่อฝ่ายที่ต้องรับผิดเป็นสำคัญ
ท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่
ถ้าเช่า
มีกำหนดกว่าสามปีขึ้นไป
หรือกำหนดตลอดอายุของผู้เช่าหรือผู้ให้เช่าไซร้
หาก
มิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่
ท่านว่าการเช่านั้นจะ
ฟ้องร้องให้บังคับคดีได้แต่เพียงสามปี
ศาลฎีกาได้วางหลักเรื่องระยะเวลาในการจดทะเบียนเช่าไว้ใน
คำพิพากษาศาลฎีกาที่
5542/2542
ว่า
กฎหมายมาตราดังกล่าวมิได้บัญญัติให้การเช่าอสังหาริมทรัพย์ตั้งแต่
สามปีขึ้นไปจะต้องจดทะเบียนการเช่าในทันทีหรือในขณะทำสัญญา
เมื่อโจทก์
และจำเลยสมัครใจทำสัญญาเช่ามีกำหนด
20 ปี 5
เดือนนั้น
ตราบใดที่ยังมิได้
จดทะเบียนการเช่า
สัญญาเช่าดังกล่าวย่อมมีผลบังคับได้
3 ปี
และข้อกำหนด
ทุกข้อตามสัญญาโดยเฉพาะข้อที่ระบุให้ผู้เช่าต้องไปจดทะเบียนการเช่าตาม
สัญญาภายในวันที่
15 ตุลาคม 2536
โดยผู้ให้เช่าออกค่าใช้จ่ายค่าธรรมเนียม
และค่าอากรในการจดทะเบียนการเช่านั้น
ก็ย่อมผูกพันจำเลยให้ต้องปฏิบัติตาม
สัญญาภายในระยะเวลาดังกล่าวด้วย
เพราะข้อตกลงไปจดทะเบียนการเช่าใน
ภายหลังเป็นเจตนาของคู่สัญญาที่จะดำเนินการให้ถูกต้องตามที่มาตรา
538
กำหนดไว้
เมื่อโจทก์บอกกล่าวให้จำเลยไปจดทะเบียนการเช่าภายในกำหนดที่
ระบุในสัญญาแล้ว
จำเลยไม่ยอมไป
โจทก์จึงฟ้องร้องบังคับใช้สิทธิดังกล่าว
ภายในระยะเวลาที่สัญญาเช่าและข้อกำหนดยังมีผลบังคับได้
จำเลยจึงต้องไป
จดทะเบียนการเช่าให้แก่โจทก์ตามสัญญา
(คำพิพากษาศาลฎีกาของสำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
เล่ม 12 หน้า 17)
|