พรากผู้เยาว์
ประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา 317 บัญญัติว่า
"ผู้ใดโดยปราศจากเหตุอันสมควร
พรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา
ผู้ปกครอง
หรือผู้ดูแล
ต้องระวางโทษ
จำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี
และปรับตั้งแต่หกพันบาทถึงสามหมื่นบาท
ผู้ใดโดยทุจริต
ซื้อ จำหน่าย
หรือรับตัวเด็กซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก
ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น
ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร
หรือเพื่อการอนาจาร
ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี
และ
ปรับตั้งแต่หนึ่งหมื่นบาทถึงสี่หมื่นบาท"
ผู้เสียหายอายุ
13 ปีเศษ
หลบหนีออกจากบ้านมาอยู่กับจำเลยโดยไม่ได้รับอนุญาตจากบิดา
จำเลยพาผู้เสียหายไปห้องอาหาร
ใส่ชุดว่ายน้ำเพื่อออกไปเดินโชว์
จำเลยจะมีความผิดฐานพรากผู้เยาว์เพื่อการอนาจารหรือไม่
ศาลฎีกาได้วินิจฉัยเป็น
คำพิพากษาศาลฎีกาที่
544/2543 ว่า
ผู้เสียหายหลบหนีออกจากบ้านมาอยู่กับจำเลยโดยไม่ได้รับอนุญาตจากบิดา
แต่ขณะเกิดเหตุผู้เสียหายมีอายุเพียง
13 ปีเศษ
อยู่ในอำนาจปกครองของบิดา
จำเลยได้พาผู้เสียหายไปตามห้องอาหารต่าง
ๆ
โดยบิดาผู้เสียหายมิได้ยินยอมด้วย
เป็นการล่วง
อำนาจปกครองของบิดาผู้เสียหาย
แม้ผู้เสียหายจะสมัครใจยินยอมไปกับจำเลย
ก็ถือไม่ได้ว่าได้รับความยินยอมเห็นชอบจาก
บิดา
การกระทำของจำเลยจึงเป็นการพรากผู้เสียหายซึ่งเป็นเด็กอายุไม่เกิน
15 ปี
ไปเสียจากบิดาแล้ว
ทั้งการเดินโชว์
ชุดว่ายน้ำของเด็กหรือการต้องยอมให้แขกผู้ชายที่มาเที่ยวจับหน้าอกในห้องอาหารต่าง
ๆ
ถือได้ว่าเป็นการพรากเด็กไป
โดยปราศจากเหตุอันสมควรเพื่อหากำไรหรือเพื่อการอนาจาร
(คำพิพากษาศาลฎีกาของสำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ปี 2543 เล่ม 3 หน้า 14)
Thailegal
27/01/44
|