รัก...เหมือนกับ Online บ้างก็ busy บ้างก็ easy
รัก...เหมือนเขียน Java Script ที่ละเอียดอ่อน ผิดแม้นิดเดียวก็ Error
รัก...เหมือนดั่ง P-II หากไม่ปรับตัวใช้ m/b แบบ Slot-One คงเข้ากับเธอไม่ได้
รัก...เหมือนดัง Ink-jet printer เปลืองนำหมึกและเสียบ่อย ดั่งรักที่รวนเร
รัก...เหมือน "not enough memory" แม้ทำทุกอย่างเพื่อเธอ ก็ไม่เพียงพอ
รัก...เหมือน handy scanner...คงไม่สามารถสแกนหัวใจ A4 ของเธอได้
รัก...เหมือน 4.5 MOD 3 หารกันไม่ได้ เพราะเราไม่เข้าใจกัน
รัก...เหมือน Compile..Error!! เธอไม่เคยเข้าใจ ไม่ตอบสนอง
รัก...เหมือน Sub-Directories มีมากมายแด่ใครๆ จนฉันหา fileหัวใจเธอไม่พบ
รัก...เหมือน Power Supply ที่จ่ายไปเลี้ยงหัวใจเธออย่างเพียงพอ
รัก...เหมือนกับ พัดลมระบายความร้อน ช่วยทำให้เธอเย็นสบาย คลายร้อน
รัก...เหมือน UPS แม้จะเกิดอะไร ใจฉันยังมั่นคงที่จะจ่ายไฟ เพื่อมีเวลา Saveหัวใจ
รัก...เหมือนเสียง Modem ตอน connect ติด ช่างสุขใจเหมือนได้ยินเสียงเธอ
รัก...เหมือน Microsoft Windows พร้อมจะพังทลาย(เจ๊ง)โดยไม่มีวี่แววมาก่อน
รัก...เหมือน อาการ Access Violation ไม่ยอมบอกเหตุผล แต่ก็ไม่ยอมให้แก้ตัว
รัก...เหมือน ภาษา Assemblyทำให้เธออย่างยากลำบากทั้งที่ผลที่ได้รับเพียงน้อยนิด
รัก...เหมือน Microsoft Mouse คงทน มั่นคง
รัก...เหมือน Light Pen มักจะไม่ลงรอยกันง่ายๆ (ชี้ที่นึง Cursorไปโผล่อีกที่นึง)
รัก...เหมือน สาย Lan Coaxial ต้องรักษาไว้ให้ดีอย่าให้หลุดลอยไป(โยงออกนอกตึกทีไรฟ้าผ่าทุกที)
รัก...เหมือน printer Epson FX800 เพียงครู่เดียวก็ร้อนแรง (หัวพิมพ์ไหม้)
รัก...เหมือน VR-headgear เมื่อมีเธอเราก็อยู่ในโลกของเราด้วยกันเพียงสองคน...
รัก...เหมือน "file corrupted" อยู่ดีๆเธอก็เปลี่ยนไป
รัก...เหมือน "A)bort R)etry I)gnore" only 3 choicesจะเลิกจะฝืนหรือจะอยู่แบบซังกะตาย
รัก...เหมือน "Your program has perfromed an illegal opertaion and will beshut down" ว้าทำไม่ถูกใจเธอซักที
รัก...เหมือน "Error 404 Objected not found" ไขว่คว้าหาตัวตนไม่ได้
รัก...เหมือน "Error 403 Access Forbidden" ถ้าไม่รู้ passwordของใจเธอก็อย่าหวังซะดีกว่า
รัก...เหมือน IBM labtop (for Hi-so girls) หมดตัวก่อนที่จะได้มา
รัก...เหมือน 486dx4-100 ฉันคงให้เธอได้เพียงเท่านี้สักวันเธอคงทิ้งฉันไปหาคนที่ดีกว่า
รัก...เหมือน If....Then....Elseเธอชอบสร้างเงื่อนไงในความรักจนฉันไม่รู้จะทำเช่นไร
รัก...เหมือนกำหนด ฺBoolean=False ดังเธอปิดใจ ไม่เปิดให้ใครคนใหม่
รัก...เหมือนดั่งหนังสือCompแรกๆก็ชื่นชมอยากชิดใกล้สุดท้ายก็เบื่อและถูกทอดทิ้ง
รัก...เหมือนสร้าง HomePage.... เมื่อมองภายนอกดูสวยงาม แต่แฝงไปด้วยภาษาJavaที่ซับซ้อน
ดั่งหัวใจเธอ...ที่ฉันไม่สามารถมองเห็นหรือเข้าใจ...ส่วนลึกของหัวใจเธอได้
รัก...เหมือน UnderCostruction!! ปีแล้วปีเล่าเธอก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนแปลง...
รัก...เหมือนกับ Harddisk ถ้าติด Virus(HIV) คงต้อง format ใหม่ลูกเดียว
รัก...เหมือนกับจอมอนิเตอร์ ทำให้คนตาบอด (สายตาสั้น..ตาเอียง...)
รัก...เหมือนกับ RAM ขาดไฟเลี้ยง ความจำก็ถูกลบ
รัก..เหมือนกับ software ถ้าจะเอาแบบถูกลิขสิทธิ์ ราคาก็แพงหน่อย(หรือไม่หน่อย)
รัก...เหมือนการกลิ้งเม้าส์ ต่อให้กลิ้งมากขนาดไหน ก็ไม่เคยออกนอกจอเลย

ปล.  บทกลอนนี้อ่านแล้วตลกดีค่ะ   ไม่อยากเชื่อว่ารุ่นพี่วิศวะจะแต่งได้น่ารักขนาดนี้   ถ้าใครที่ไม่ได้เรียน  อาจไม่รู้วิชาบางตัว

เช่นการเขียนJAVAที่ผิดนิดเดียวก็ไม่ยอมให้ผ่าน    ถ้าไว้มีกลอนไร้สัมผัสอะไรดีๆอีกจะโพสต์ให้อ่านกันค่ะ