| |
Sırtımızdaki Sepet
Antik zamanlarda
yaşamış yaşlı bir adamla, genç bir çocuğun hikayesidir bu:Yaşlı adamın adı
SARTEBUS, genç çocuğunki ise KIM'di... Kim, yalnız yaşayan, yiyecek ve
başını örtecek bir çatıdan çok, bir neden arayan, köyden köye dolaşan bir
yetimdi.
"Neden" diye merak ederdi; "Neden her şey bu kadar zor ? Biz kendimiz mi
zorlaştırıyoruz, yoksa mücadele etmemiz gerektiği için mi?" Bunlar, Kim
kadar genç bir çocuk için bilgece düşüncelerdi..Birgün, aynı yolda seyahat
eden yaşlı bir adamla tanıştı Yaşlı adam, oldukça ağır görünen, üzeri örtülü
büyük bir sepet taşıyordu.Yol kenarında mola verdiklerinde, yaşlı adam
yorgun bir halde sepetini yere koydu. Kim'e, sanki "yaşlı adam varını yoğunu
bu sepette taşıyormuş gibi geldi.
"Sepetin içinde onu bu kadar ağır yapan ne var?" diye sordu Kim, Sarbetus'a.."Onu
senin için taşımak beni mutlu edecektir. Ne de olsa sana göre çok genç ve
güçlüyüm!" "O senin, benim yerime taşıyabileceğin birşey değil" diye
yanıtladı yaşlı adam. "Kendim taşımam gereken birşey". Ve ekledi "Bir gün,
kendi yolunda yürüyeceksin ve benimki kadar ağır bir sepet taşıyacaksın".
Günlerce ve kilometrelerce birlikte yürüdüler ve Kim, Sarbetus'a "insanların
neden böyle kendi kendilerine eziyet ettikleri" hakkında sorular sordu. Ama
ne yanıtlarını öğrenebildi, ne de yaşlı adamın taşıdığı sepetin içindeki
ağır yükün ne olduğunu Sonunda Sartebus, artık daha fazla yürüyemeyeceği ve
son kez dinlenmek için uzandığı zaman,sepetin içindeki sırrı söyledi ve
neden insanların kendi kendilerine eziyet ettiklerinin yanıtını da verdi.
"Bu sepette" dedi Sartebus, "kendim hakkında inandığım ama gerçek olmayan
şeyler var.Onlar, yolculuğum boyunca ağırlık yapan taşları?" "Şüphenin her
çakıltaşının, tereddütün her kum tanesinin ve yanılgının yol boyunca
topladığım her kilometre taşının ağırlığını sırtımda taşıdım. Bunlar olmadan
çok ilerilere gidebilirdim. Hayalimde canlandırdığım insan olabilirdim. Ama
bunlarla, yolun sonunda,gördüğün gibi başbaşayım.." Ve sepeti kendisine
bağlayan ipleri bile çözemeden, yaşlıadam gözlerini kapadı son uykusuna
daldı.
Kim, sepeti Sarbetus'un sırtından çözdü ve içini merakla açtı.Sepetin içi
boştu!.. Ve o anda sorularının yanıtın?anlar gibi oldu:
Çoğumuz,sırtımızdaki bir sepette korkularımızı ve kendi oluşturduğumuz
sınırlarımızı taşıyarak yaşadığımız için, hayallerimizle birlikte
gömülüyoruz !
|
|