 |
| Πίσω |
Κώστας Πασαγιάννης
Γεννήθηκε στην κωμόπολη Aνδρούσα της Μάνης το 1872. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε πότε στη μια και πότε στην άλλη κωμόπολη της Μεσσηνίας και της Λακωνίας , ανάλογα με τις μεταθέσεις του Ειρηνοδίκη πατέρα του . Οι συχνές αυτές μετακινήσεις του έδωσαν αφορμή να διευρύνει τον αισθητικό του ορίζοντα και να πλουτίσει τις λαογραφικές του γνώσεις στην ανάπτυξη της φυσιολατρίας του . Κέντρο βέβαια της ζωής του έμεινε η Μάνη , το πατρικό του σπίτι και τα παραμύθια του παππούλη και της μάνας .
Ο Κώστας Πασαγιάννης ήταν ψηλός ξερακιανός, με γαλανά μάτια, μακριά μαλλιά και γένια και μακρύτατα μουστάκια. Ο Παύλος Νιρβάνας, είχε γράψει ότι τα χαρακτηριστικά του αυτά έδωσαν αφορμή στον ευφυολόγο Γιάννη Κονδυλάκη, που δεν έβλεπε με καλό μάτι το επαναστατικό κίνημα των νέων ( με τη νέα γλώσσα και τις νέες φιλολογικές αρχές ) να ονομάσει σε κάποιο χρονογράφημά του << μαλλιαρούς >>.
Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Σπάρτη και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γύθειο. Το 1890 γράφτηκε στη Νομική σχολή Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1898.
Από τη μαθητική του ηλικία έγραφε διηγήματα και ποιήματα, αλλά ξεχωριστή αγάπη έδειχνε στη δημοσιογραφία. Οι πρώτες του δημοσιεύσεις έγιναν σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Όταν πήγε στην Αθήνα, μπόρεσε να δώσει διέξοδο στις πνευματικές του ανησυχίες και να πάρει ενεργό μέρος στις ζυμώσεις της εποχής. Το 1892 εξέδωσε δικό του περιοδικό την << Ηχώ των Αθηνών >>, όπου δημοσιεύτηκαν αρκετά διηγήματά του, γραμμένα στη δημοτική.
Τα ενδιαφέροντά του προσανατολίστηκαν προς την ταξιδιωτική λογοτεχνία και τη λαογραφία. Τα δύο πρώτα έργα του << Τα πρώτα παραμύθια 1894 >> και << Μοσκιές >> 1898 συγκαταλέγονται στις πρώτες εμφανίσεις του δημοτικισμού.
Το 1900 διορίστηκε ειρηνοδίκης στην Κέρκυρα, όπου υπηρέτησε πολλά χρόνια και συνδέθηκε με σπουδαίους λογοτέχνες όπως Κ. Θεοτόκης και Λορ. Μαβίλης.
Η αγάπη του Κώστα Πασαγιάννη για την ελληνική φύση και τις παραδόσεις και τα έθιμα του λαού, τον οδήγησαν στη συγγραφή μιας σειράς ταξιδιωτικών βιβλίων, που είναι τα πρώτα της νεοελληνικής ταξιδιωτικής πεζογραφίας μας <<Σπάρτη-Μυστράς>> 1920 με εικόνες του Γάλλου ζωγράφου Μπουασσονά, <<Αττικοί περίπατοι>>1922,<<Ελληνικά ταξίδια>>1931. Από την ίδια αγάπη για τις παραδόσεις διαπνέεται και το διήγημα <<Τα τσιλικροτά>> 1920. Επίσης, συγκέντρωσε ιστορίες, θρύλους, παραμύθια, τραγούδια, μοιρολόγια, τοπωνυμίες και αινίγματα της πατρίδας του, στον τόμο <<Μανιάτικα μοιρολόγια και τραγούδια>>1928.Οι λαογραφικές του επιδόσεις ολοκληρώθηκαν με την έκδοση ενός τόμου με μεταφράσεις σέρβικων δημοτικών τραγουδιών,<<Σέρβικα τραγούδια>>1929.
Ο Κ. Πασαγιάννης συνεργάστηκε με τις εφημερίδες <<Άστυ>>,<<Ακρόπολις>>,<<Εστία>> και <<Νέα Ελλάδα>>. Έμμετρα και πεζά του είναι δημοσιευμένα στα περιοδικά <<Παρνασσός>>, <<Ν. Πνεύμα>>, <<Μούσα της Ζακύνθου>>, <<Ολύμπια.>>, <<Χαραυγή>> Μυτιλήνης, <<Παναθήναια>>, <<Νουμάς>> κ.λ.π.
Ο Κ. Πασαγιάννης υπηρέτησε και την τουριστική πρόοδο της χώρας μας με την καλλιέργεια του έντεχνου λόγου στην περιήγηση ή της ταξιδιωτικής ή περιηγητικής λογοτεχνίας. ΄Έφερε τον Ελληνισμό κοντά στην ομορφιά και την ιστορία του Ελληνικού τοπίου.
Η προσφορά του στάθηκε πολύπλευρη. Υπήρξε ένα από τα ενεργητικότερα μέλη της δημοτικιστικής ομάδας <<Τέχνη>> και πρωτοστάτησε στον <<Εκπαιδευτικό όμιλο>>. Παρά τις πολλές ασχολίες του άφησε ογκώδη αλληλογραφία με τους Μητσάκη, Ψυχάρη, Εφταλιώτη, Καμπύση, Γρυπάρη, Μαβίλη κ.α.
Η παρουσία του Κ. Πασαγιάννη στα Ελληνικά γράμματα , κράτησε σαράντα χρόνια, μέχρι το Φλεβάρη του 1933, που πέθανε ξαφνικά. Κι όπως έγραψε ο βιογράφος του Σταύρος Σκοπετέας, πέθανε το χειμώνα που επιστρέφουν οι Αλκυονίδες, για να μη λυπηθεί η Άνοιξη!