Kaupmannahöfn, 23/10 2004
Enn og aftur býð ég ykkur góðan dag,
önnum kafna fólk, og enn og aftur er
einni vikunni enn að ljúka og nær
dregur jólahaldi fyrir þá, sem það
stunda.
Dimmt er orðið og "kósý" í hýbýlum,
svo kertaljósin njóta sín að fullu og
þreyttir íbúar þessarrar jarðar geta
notið slökunar á dúnmjúkum
sessulóni með værðarvoð sér
til hlífðar.
Þó danskt veðurfar leiði ekki í augnablikinu hugann að værðarvoð, með sínum 13 gráðum
bæði nótt og dag, þá tökum við Nörrebrúfjölskyldan hana fram samt sem áður,því lengi
eymir eftir af ísköldum Íslendingi í sálum okkar.
Eins og áður hefur verið getið hér á síðunum var jólhald til umræðu hér á heimilinu og var
því misvel tekið að farið væri að breyta áralöngum venjum á því sviði. Ida kom í heimsókn í
gær og sýndi vanþóknun sína á tillögu móðurinnar með því að hafa með sér koffort fullt af
fönduerfni til jólagjafagerðar . Sat hún hér samanbitin í sófanum og framleiddi hverja ger-
semina annarri fallegri.
Ég lét ekkert á mér bíta, en þar sem sálin er heldur mýkri en yfirborðið, fór ég mér til varnar, úr
húsi í nokkra tíma. Fórum við til borgarinnar, ég og táningurinn minn, og olnboguðum okkur
áfram innan um skara af verslunarglöðum ferðamönnum. Mikil þrengsli voru á Strikinu, sem
ekki er búið að jólaskreyta og verslanir allar fullar af ríku fólki. Dönsku brá vart fyrir neins
staðar, en okkar hljómfagra og gjallandi íslenska dundi á hljóðhimnunum hvar sem komið 
var,á strætum borgarinnar, í verslunum og í strætisvögnum.
Sú hugsun læðist að mér eftir slíka bæjarferð, hvort vinna og skólaganga séu bara orð í
íslensku orðabókinni, því hálf þjóðin er ávallt samankomin í miðborg Kaupmannahafnar.
Eins og þið vitið flest öll er mitt fyrsta morgunverk að berja netblöðin augum og eru
íslensku blöðin þar í hásæti. Í einni slíkri morgunferð fór ég örlítið lengra og skoðaði
ýmsa tengla, sem Mosfellsbær býður upp á. Mikil lifandis ósköp varð ég stollt af litlu
sveitinni minni, svo fögur og stórborgarleg er hún orðin. Snyrtimennskan með eindæmum
og ótrúlegt hvað orðið hefur úr þessu byggingarróti og bröllti, sem einkenndi
heimahagana í mörg ár.
Ég vil nota tækifærið og benda ykkur á nýtt efni á siðum "Konuríkis"
 "Bílasíða Tomma"-"Kínverska síðan" og mörg ný glæsileg afmælis-
 kort er líka að finna. Listamanninninum Sveini Jör getið þið einnig
 kynnst , svo eitthvað sé nefnt.  "KONURÍKI"
Eins og miðaldra fólki oft hættir við hvarf hugur minn aftur í æsku, þegar sveitin var sveit
og farið var til Reykjavíkur einu sinni á ári. Á þeim árum var landið til nytja ekki til skrauts,
svo trén á Litlalandinu og skrúðgarðurinn hennar ömmu Helgu voru svo til eini gróðurinn
á þessum slóðum. Í dag eru garðar við hvert eitt hús og mannhæðarhá tré skýla litlu
fjölskyldunum. Öðru vísi mér áður brá, en árangurinn er glæsilegur.
Þau ykkar, sem hafa haft hugann við efnið,hafa ugglaust uppgötvað, er hér er komið sögu,
að fátt er fréttnæmt frá Kóngsins Kaupmannahöfn, og þá er það, að frúin lætur hugann
reika til austurs og vesturs, án upphafs og endaloka.
Dæturnar eru báðar á fullu við heimasíðugerð, allt á amatörplani að vísu, eins og
hér, en efni af allt öðrum toga. Þessar síður verða kynntar fyrir ykkur, þegar þær
eru tilbúnar til útgáfu.
Nú er farið að birta í stofunni minni, bóndinn kominn á fætur og laugardagsverkin bíða.
Margrét Helga fer í útilegu í dag, er boðið í heimsókn og gistingu hjá stórusystur á
hennar nýja heimili. Ef að vanda lætur, eiga þær eftir að njóta að vera bara systur,
án truflana frá mökum og foreldrum.
Mín kæru -  fjölskylda og vinir, með þessum hversdagslegu orðum kveð ég ykkur að
sinni og óska ykkur gleðilegrar helgi.

                                                               Hildur Jör.