ค่าของดอกไม้
"เกิดมาเป็นดอกไม้กระจ้อยร่อย
เพียงเฝ้าคอยให้ใครเขามาหา
โน้มกิ่งก้านลงตรงที่ใบหน้า
ให้ลมพากลิ่นไกลให้ชื่นชม

เกิดมาเป็นดอกหญ้ากระจิดริด
ไม่มีใครใกล้ชิดช่างขื่นขม
แต่แค่เพียงหมาน้อยมาคอยดม
แสนสุขสมค่าไซร้ไม่แพ้ปาล์ม

เกิดมาเป็นดอกไม้ดอกใหญ่ใหญ่
อิมพอร์ตไกลจากนอกถึงสยาม
แม้นจะเหี่ยวจะร่วงจะโรยตาม
มิครั่นคร้ามภูมิใจให้คนดู

ไม่ว่าเกิดเป็นเพียงดอกไม้น้อย
ดอกหญ้าจ้อยหรือดอกเลอเลิศหรู
หากเกิดมาค่าไซร้ติดตามคู่
ค่าจะอยู่ที่ตนที่ผลงาน"
เขียนโดย เฌอ

อ้างว้างโดดเดี่ยวเดียวดาย
ใจหายหวั่นไหวผิดหวัง
วิถีทางข้างหน้าเป็นพลัง
เป็นความหวังให้อยู่สู้ต่อไป 
lookpla81/17/Ubonratchathani

             ในฝั่งฝันบรรเลงบทเพลงฝัน                    ละอองฝันบรรเลงเพลงความฝัน

     ก่อนอรุณเฉิดฉันในวันพรุ่ง                ก่อนจะดับลับพลันในวันพรุ่ง

     ดนตรีทิพย์หยิบความรักมถักรุ้ง          มีฝุ่นควันจรรโลงแทนโค้งรุ้ง

     ลงห่มทุ่งท้องนาในหน้าร้อน               กับฝุ่นฟุ้งฟ่องมาในหน้าร้อน

         เมื่อแสงใสไก่ขันประชันหล้า                    เมื่อหมาเห่าหมาหอนกระฉ่อนหล้า

     ลมวู่วกนกกาถลาร่อน                          ลมกระชากนกกาถลาร่อน

     จักจั่นลั่นเสียงจำเรียงพร                    เสียงไห้โหยโปรยเสียงจำเรียงพร

     ก่อนจะต้อนฝูงควายเข้าไร่นา              ก่อนจะต้อนความเฒ่าเข้าไร่นา

         หอมกลิ่นข้าวพราวผ่องส่องความหวัง           หอมกลิ่นข้าวขาวซีดกรีดความหวัง

     เพิ่มพลังประทังใจให้หรรษา                  ริดกำลังประดังใจให้โหยหา

     ร่วมด้วยช่วยกันมั่นอุรา                    ต่างคนเก็บต่างคนเกี่ยวเปลี่ยวอุรา

     ได้เม็ดข้าวพราวโสภามาเข้ายุ้ง           ได้เม็ดข้าวคาวน้ำตามาเข้ายุ้ง

                                     คือความคล้ายซึ่งอยู่ในความไม่คล้าย

                             คือความหมายในช่วงร่วงและรุ่ง

                             คือผลึกกาลเวลามาแต่งปรุง

                             อยู่ในทุ่งขาวสะอาดแห่งนาฏกรรม

                               กฤตย์ดิศร กรเกศกมล /15 ปี/บุรีรัมย์

                         ชะตาชีวิต??
จาก"ตีสิบ""อดิศร"วอนเรื่องเกิด
ถูกตะเพิดลงทะเลสุดเหหัน
เป็นลูกเรือเชี่อคำจำผูกพัน
มิกี่วันใช้งานปานทาสคน
                      จากอีสานเสาะหามาไกลโพ้น
                      กลับมาโดนข่มเห็งเบ่งให้ผล
                      เรือหาปลาลำใหญ่ในสากล
                      งานมากล้นลอยลำย้ำหลายเดือน
หนุ่มอดนอนง่วงเหงาเขาข่มขู่
อย่ามาอยู่ให้เห็นหน้าฆ่าได้เหมือน
หนุ่มกลัวตายนักหนาคำท้าเตือน
ยังมีเพื่อนให้ทุ่นหนุนนำพา
                      พุ่งทะเลยามดึกนึกหวาดหวั่น
                      สวดมนต์พลันพ่อแม่ลูกแย่หนา
                      มองทางไหนเป็นทะเลทุกเวลา
                      ภาวนาอย่าได้ตายในสายชล
เดชะบุญต้นมะพร้าวราวนิมิต
ลอยมาชิดต่างเกาะเหมาะเป็นผล
อาศัยนั่งพักได้ไว้ผจญ
หนาวร้อนฝนทนอยู่สู้ชะตา
                     มีปลาว่ายเวียนวนหนทางรอด
                     เป็นสุดยอดอาหารผ่านมาหา
                     พอประทังชีพไว้ไม่ร้างรา
                     สี่ทิวานับได้ไม่ลืมเลือน
ด้วยบุญยังมีเรือเอื้อชีวิต
ญี่ปุ่นคิดสงเคราะห์เหมาะเสมือน
ช่วยรักษาชีพรอดปลอดภัยเยือน
อีกพาเคลื่อนสู่ประเทศเขตแดนไทย
                    เป็นข้อคิดสะกิดใจในงานกอปร
                    ควรมาชอบถิ่นแม่ร่วมแก้ไข
                    ร่วมสร้างงานสานแรงแต้มแต่งไป
                    แม้นยากไร้ยังอบอุ่นคนคุ้นเคย.
                     ดอกสารภี
ข้อคิดจากตีสิบ

You are Poet2543