Millennium Book

Logo001poet101.gif (17565 bytes)

รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๑๘

     หัวใจถูกกรีดกระชาก
เป็นริ้วรอยบากบิดเบี้ยว
เลือดถั่งหลั่งพุ่งพันเกลียว
ฉลองความโดดเดี่ยว...คืนนี้
     ค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด
ชีวิตเหมือนไร้ศักดิ์ศรี
จันทร์เด่นเพ็ญหาวดาวมี
ถูกซ่อนแสงดีด้วยเมฆบัง
     ลมโชยชายรื่นชื่นเรื่อย
ลมเอื่อยอาลัยไร้หวัง
กบเขียดกรีดเสียงดังฟัง
เม็ดฝนพร่างพรั่งปลิวโปรย
     ละอองต้องผิวเนื้อเหน็บหนาว
เงียบเหงาปวดร้าวระโหย
จุดหมายโชติช่วงร่วงโรย
ร้องโวยคลั่งบ้าหาใครยิน
     ทิ้งร่างทอดราบกับพื้น
อยากหลับไม่ตื่นกายดิ้น
น้ำตาผสมสายฝนริน
ลิ้มกินรสปร่าน่าอาย
     อายที่ท้อถอยคอยโลก
ปล่อยโศกรุกให้ขวัญหาย
ถึงวันที่ตนอยากตาย
กำลังใจทั้งหลายฤๅมี
     จะกรีดหัวใจให้ยับ
ดิ้นดับแดงเลือดไหลปรี่
ฝนชะน้ำตา....เลือดนี้
พลีแด่ผืนดิน....สิ้นเวร ฯ
เฌอมนินทร์ วรนาฏ
๓๐ กันยายน ๒๕๔๒


Thailand

                ..วิงวอน..
        ที่ว่ารักเพราะสุขใจที่ได้รัก
มิอาจหักห้ามใจไม่ใหลหลง
ที่ว่าหวงเพราะคอยห่วงพะวง
มิอาจปลงใจให้ไม่รักเธอ
        หากจะชํ้าเพราะห้ามใจมิให้คิด
ขอใกล้ชิดเพียงในฝันนั้นเสมอ
หากมิได้เคียงคู่อยู่บำเรอ
ขอพบเจอเธอนั้นทุกชาติไป...
                 วลีลดา

เมื่อใดที่เธอต้องการคนซับน้ำตาให้
อยากให้รู้ไว้ว่ายังมีฉันห่วงใยเธอเสมอ
แค่อยากให้สัมผัสถึงความรักที่มีให้เธอ
และจะมีให้เธอเสมอตลอดไป
แค่อยากให้รู้ไว้สักหน่อย...
ฉันยังเฝ้าคอยไม่จากเธอไปไหน
จะยังคงรักเธอตลอดมา...
และสัญญาจะรักเธอตลอดไป
ตราบที่ลมหายใจฉันยังมี
ยังคงรอคอยอยู่ที่เดิม
ไม่เคยคิดจะเริ่มเปลี่ยนไปจากตรงนี้
ถึงกายห่างแต่ข้างในรักเธอมากนะคนดี
อยากให้รู้ว่าที่ตรงนี้...ยังรอเธอ...
                
L.S.K.

 

ในความต่างระหว่างเรา
มีความเข้าใจทุกอย่าง
ความรักของเราไม่เปราะบาง
เพราะจัดวางไว้อย่างดี
มีเธอมีฉันเข้าใจ
พร้อมบุกลุยไปทุกที่
ล้มลุกคลุกคลานบางที
แต่เรามีกำลังใจให้กัน
เธอฉันร่วมใจกันสร้าง
ทุกอย่างไม่เคยเหนื่อยหนี
ทำให้เรามีวันนี้
วันที่สองเรา "รักกัน"
นันทิพัฒน์  (ให้โย)
ร.๑๒๑ นครราชสีมา

Thailand

ด้วยวันรุ่งของพรุ่งนี้ที่เคยหวัง            จิตตั้งมั่นแน่วแน่จะแก้ไข
ความพลั้งผิดที่ได้คิดทำลงไป              เป็นคนใหม่ให้สังคมเขาชมเชย
แต่วันนี้วันที่ฉันยังคงอยู่                     ยังต้องสู้กับสังคมที่เมินเเฉย

ยังเป็นเด็กที่เขาพากันละเลย              พากันเอ่ยคำหยามประณามเลว
คงไม่มีวันรุ่งวันพรุ่งนี้                        คงไม่มีหนทางขึ้นจากเหว
คงมีเพียงเอ่ยสั้น-สั้นฉันมันเลว         แล้วใครเล่าเฝ้าขุดเหวให้ฉันจม..
                                             
  ( ทิพ ) 

เพราะหัวใจพ่ายแพ้ท้อแท้หนัก        จึงขอพักรักษาใจให้หายหมอง
เพราะร่างกายบอบช้ำน้ำตานอง        จึงขอร้องไห้..ให้หมดหยดน้ำตา
แล้วจะเริ่มต้นใหม่..ไม่ท้อแท้           ไม่กลัวแพ้..กลัวใคร..ใจจะกล้า

สลัดทิ้งให้หมด..หยดน้ำตา               ก้าวเดินหน้า..กล้าเผชิญ..เดินต่อไป...
                                               ( ทิพ )

          เห็นนาคีอย่าได้        วางใจ
    งูชั่วอาจฉกให้                 พิษร้าย
    คนคดห่อนซาบใน          คุณที่  มอบนา
    แว้งกัดเราตอนท้าย          ชาติเงี้ยวเนรคุณ
                           ดิว-น้ำค้าง ณ ปลายรุ้ง-

                      น้ำใสหรือขุ่นคล้ำ     ข้างถนน
            อุทกทั่วสากล                       โลกหล้า
            ระเหยสู่เบื้องบน                 เป็นหยาด  ฝนเอย
             ดั่งมนุษย์ทุกหน้า                ศักดิ์นั้นเสมอกัน
                                    ดิว-น้ำค้าง ณ ปลายรุ้ง-

      เรียงรายหมายมุ่งแท้      เป็นทาง
โคลงกล่าวมิจืดจาง               สุดเข้ม
อารมณ์รื่นสะสาง                 โศกสร่าง
เอกยิ่งมิอาจเม้ม                    มอบให้กวีจริง

                      สุรภา   เดชะ
          แต่งให้   เฌอมนินทร์ วรนาฏ

Thailand

"เหมือนมีศรรอนรามาปักอก
เหมือนใจตกอกแตกแหลกสลาย
เหมือนชีวีจะนิทราคราความตาย
เหมือนมลายวายชนม์เพราะจนใจ
ดังสายฝนชนชื่นแสนชื่นฉ่ำ
ดังจันทร์พลบค่ำแสนสดใส
ดังตะวันผันเปลี่ยนผันแปรไป
ดังดวงดาวพราไสวในนภา
คือความจริงสิ่งหนึ่งคือสิ่งแท้
คือความแน่ในความรักสิเหน่หา
คือความสัตย์จัดประจักษ์แก่พักตรา
คือจิตตาพาสู่คู่หนึ่งตน"

             ธัชไท

Thailand

The world was full of excitement.
In my very long lost days.
Stepping by, I've discovered,
My home on the Milky Way.

What would the world be like,
Before I was welcomed in?
Was it beautiful and pure,
Or was it full of sins?

Questions to be answered,
Appeared in younger days.
Puzzles to be ignored,
Rising up on my ways.

We've greeted people friendly,
Every single day with smiles.
We've treated others badly,
In the wars of human kind.

When the world of ours was new,
With laughters I did explore.
When the truth was discovered,
I couldn't laugh anymore.
          "Dreamer"

LIFE AS WE KNOW.................
by Jeanne (My friend from the USA)


Sometimes people are happy
Sometimes people are sad
But living life really isn't
that bad.

Friends will come
And friends will go
But knowing them is
Sure such a beauty
In life as we know.

Life is really what you
Make of it, your heaven
Or your hell.
But you choose your destiny
and so the seasons come and
they go.

Reach out, reach out
Let someone know
That caring is a treasure
sent from the God we know.

Let life be your treasure
And let someone know
That caring is a pleasure
In this life that we know.

Send By CHAW
           เพลงนี้ไม่มีชื่อเพลงนะจ๊ะ
ฉันไม่รู้ทำไมต้องมาพบเธอและทำให้รักเธอหมดใจ.......
อาจเป็นเพราะโชคชะตาฟ้ากำหนดไว้...
ใจละลายหายไปทุกทีที่เจอ
แต่ทำไมฟ้า...พาให้เราต้องจาก...
เขาคนนั้นมาพรากเธอไปจากฉัน....
ฟ้าลำเอียงให้เรามาพบกัน....
แต่ทำให้ฉันรักเธอเพียงฝ่ายเดียว.....
ฟ้าทำไมไม่ยุติธรรมกับฉัน....
ทำให้ฉันรักเธอ......ทำให้เขารักกัน
เพราะว่าเราพบกันช้าไป.........
ฟ้าทำไมไม่ยุติธรรมกับฉัน....
ฉันจะอยู่อย่างไปหากว่าเธอต้องไป........
เรารักกันไม่ได้ใช่ไหม??????
       ศิวพร มหายศนันท์

 

Thailand

อยากจะฝากกาพย์ยานีนี้มาร่วมรายการ เพื่อรำลึกถึงวีรชน14ตุลา กาพย์นี้แต่งไว้นานแล้วค่ะ

     " บทเพลงอุดมการณ์...แด่วีรชน ๑๔ ตุลา "
          สิบสี่ตุลาคม                    แสนระทมสุดอาลัย
วีรชนผู้จากไป                           ฝากไว้ซึ่งความทรงจำ
พลีชีพและเลือดเนื้อ                 เพื่อก่อเกื้อคุณธรรม
อุดมการณ์เลิศลํ้า                       ล้วนสรรค์สร้าง"อธิปไตย"
อำนาจของปวงชน                    ค่ามากล้นและยิ่งใหญ่
โดยเหล่าผองชาวไทย               เพื่อคนไทยทั้งแผ่นดิน
เวลาแม้ผันผ่าน                         ตราบเท่านานเป็นอาจิณ
รักชาติมิรู้สิ้น                            จะปกป้องจากภัยพาล
ขอนกสีเหลืองเจ้า                    จงคอยเฝ้าและขับขาน
บทเพลงอุดมการณ์                   จักกังวานแว่วหวานไกล....

                                  วลีลดา

 Thailand

Thailand

             นมัสการธรรมชาติ : ณ วันหนึ่ง
...
ยืนอยู่บนหน้าผา                  มองลงมา น้ำทะเลสีเขียว
บนฟ้า มีนกตัวเดียว              คือ "เหยี่ยว" ตัวใหญ่น่ากลัว
ยืนมองดูเหยี่ยวจ้องถลา       กรงเล็บจับปลาตรงหัว
แต่มองไม่ค่อยเห็นตัว          แสงสลัว เพราะคือยามเย็น

...
ครั้นพอเวลาหนึ่ง                 ดวงจันทร์สวยซึ้งลอยเด่น
เมฆหมกปกคลุม ลมเย็น     คลื่นซัดกระเซ็นรุนแรง

...
ไม่มีแม้เหยี่ยว หรือนก        ไม่มีนรก สวรรค์แสร้ง
ไม่มีเรื่องหวาดระแวง           มีเพียงแค่ แสง...ลางลาง

...
ยอดผายามราตรีนี้                มีเพียงแต่ ความอ้างว้าง
มีเพื่อนคือ เพลงลมคราง     และลมบางบางห่มนอน

...
..
.
และเมื่อเวลาผ่านไป           แสงรุ่ง รดใจให้ทอดถอน
จำมุ่งหน้าสู่นาคร               เมืองแห่งความร้าวรอน ชิงชัง

                         นร พัลลภ

You are Poet2543

Logo0047smooth.gif (3627 bytes)
poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com
7Smooth.com Group
Copy Right 1999