เฉลิมพล
สัตยาวุฒิพงศ์ |
ผมมีเรื่องสั้นไว้ให้พิจารณาด้วยนะครับแต่งไว้สมัยเรียนที่เกษตรศาษตร์
ได้รางวัลชนะเลิศการประกวดเรื่องสั้นภายในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เมื่อปี 35-36... |
ฝากโคลงนี้เนื่องในวันแม่ที่จะถึงด้วยนะครับ.... กตัญชลีแทบเท้า ชเนตตี นงซึ่งสละขษี- ร เลี้ยง เทิดคุณเท่าชีวี ละล่วง สิ้นลง ตัญญุตาเพริศเพรี้ยม ทั่วหล้า สรรเสริญ ขอพรผ่านเหล่าไท้ อดิเทพ จตุรพิธพรเสก ส่งให้ เป็นขวัญมิ่งเคียงเขต พงศ์เผ่า เรานา ดั่งประทีปเทียนไซร้ สว่างล้ำ งามอรุณ... พล...สัตยา....ร้อยกรอง ...อภิธานศัพท์.... กตัญชลี...พุ่มมือไหว้ ชเนตตี....แม่ ขษีร........น้ำนม จตุรพิธพร....พร 4 ประการ (อายุ วรรณะ สุขะ พละ)
|
น้ำตานองท่วมท้น
พสุธา ประหัตหารเข่นฆ่า ร่ำไห้ โลหิตหลั่งทั่วหล้า กรุ่นกลิ่น คาวคลุ้ง ยื้อแย่งยึดเยื้อไซร้ ส่งให้ ฉิบหาย ประดับช่อฉัตรแก้ว อลังการ ประหนึ่งเป็นวิมาน ถิ่นฟ้า ต้อนรับสู่แดนสถาน ผู้ซึ่ง ทรงธรรม ขับไล่มารหยาบช้า ห่างพ้น สุดด้าว เฉลิมพล สัตยาวุฒิพงศ์ .................................................. รัก คำเดียวนี่แล้ ทำเรา เจ็บช้ำ โลภ โทษดั่งขุนเขา ชั่วช้า โกรธ สิเร่งเร้าเจ้า จักคลั่ง หลง รูปจวนเจียนบ้า สี่นี้ พาสูญ ..................................................... เฉลิมพล สัตยาวุฒิพงศ์.....เรียงร้อยถ้อยโคลง
|
ถ้าฉันตายฉันจะทิ้งไว้ให้อย่าง ไม่ใช่ร่างไม่ใช่กายที่อาศัย แต่เป็นสิ่งที่กลั่นกรองจากข้างใน คือจิตใจใสบริสุทธิ์ดุจแก้วงาม แต่วันนี้ฉันยังอยู่พร้อมสู้ต่อ จะไม่ขอหวั่นไหวใครเหยีดหยาม สองมือคู่สู้ทุกสิ่งไม่ครั่นคราม ยืนหยัดผ่านยามนี้ไปให้ทรนง ลุกขึ้นใหม่ด้วยใจที่เข้มแข็ง พร้อมความแกร่งแลพลังดังประสงค์ ทิ้งความหลังเป็นบทเรียนให้ดำรงค์ สอนใจจงอย่ายอมแพ้แม้ผู้ใด ...พล....สัตยา |
มอบโคลงนี้เพื่อเจ้า
คนดี แทนที่คำพูดพี่ ห่วงน้อง รู้ไว้ยังอยู่นี่ ไม่หนี ไปไหน เพราะใจพี่เรียกร้อง แต่เจ้า นิรันดร์..... ใยยินเสียงร่ำให้ แว่วมา แต่ไกล เหมือนดั่งทำอุรา พี่ม้วย ตระกองกอดขนิษฐา รูปเจ้า แนบไว้ ฝากทวยเทพไท้ด้วย นำเจ้า กลับมา ...พล....สัตยา |
ความรักคือสิ่งไร้
ตัวตน เราเท่านั้นเป็นคน ค่อยสร้าง งดงามไม่เจือปน สิ่งที่ ด่างพร้อย รักชื่นแสนกำซ่าน ทั่วทั่ง สรรพางค์ ครั้นเมื่อใดรักนี้ รสขม ทุกสิ่งเริ่มไม่สม พ่ายแพ้ งดงามกลับตรอมตรม หมองหม่น ใจเศร้า เป็นดั่งนี้นี้แล้ รักนั้น ไร้ตน เฉลิมพล สัตยาวุฒิพงศ์ 22233158 |
ขอตีคอร์ดเปล่งเสียงเพียงฟังเพราะ ช่างเหมาะเจาะฟังเพลินระรื่นหู พอเปล่งเสียงเริ่มดึงชักพันตู ฟังไม่รู้เสียงคนหรือเสียงควาย ขยับปรับเสียงให้หวานกังวานแว่ว แต่ยังแผ่วฟังไม่รู้ดูไม่หาย จึงตัดใจเปล่งเสียงให้มันกลาย ควายก็ควายข้าไม่สนคนมันมันส์ เฉลิมพล สัตยาวุฒิพงศ์...icq22233158
|
ใครทำเราพ่ายแพ้
ใครใคร ใครนา ใครบ่ใช่ใครใคร ใคร่รู้ ที่แท้ใช่ใครใคร มันอยู่ คู่มา ใจหนึ่งใจเจ้ารู้ ที่แพ้ เพราะใจ เกิด เป็นคนใช่แท้
ยั่งยืน
เฉลิมพล
สัตยาวุฒิพงศ์...ร้อยเรียง |
|
7smooth.com |
| Home
| การแต่งร้อยแก้ว
| การแต่งร้อยกรอง
| วิธีการร่วมสนุก | About Us | Top |
Weekly Poems | วันจันทร์ | วันอังคาร | วันพุธ | วันพฤหัสบดี | วันศุกร์ | วันเสาร์ |
วันอาทิตย์ |
| นวนิยาย | บทละคร | เรื่องสั้น | บทความ | เรื่องที่อยากเล่า | นิทาน | ตำนาน-ชาดก | แนะนำหนังสือ | สาระ-เกร็ดความรู้ |
7Smooth.com Group
Copy Right 1999
poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com