ด.ญ. วิจิตรา  หลวงอินทร์

ด.ญ. วิจิตรา   หลวงอินทร์
เจ้าของรางวัลดีเด่น นิทานรางวัลนิทานมูลนิธิเด็ก ประจำปี 2539 อายุเพียง 12 ปี

ด.ญ. วิจิตรา  หลวงอินทร์

นิทาน
เรื่อง  ดาวจ้อยกลัวตกฟ้า

            "...ตอนน้องยังเด็กอยู่น้องไม่เข้าใจหน้าที่ของตนเอง แต่พอมีความคิดที่เป็นที่ผู้ใหญ่ขึ้นน้องก็จะเข้าใจ และปฏิบัติหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดเพื่อทุกๆคน และสังคมของเราโดยที่น้องใช้ "ดาว" เป็นตัวละครสื่อความหมาย ก็เพราะดวงดาวเป็นสิ่งที่สว่างสดใสสวยงาม ดังเช่นจินตนาการของเด็กๆ ที่ช่วยทำให้โลกของเราสดใสสวยงามอยู่ตลอดเวลา"

             บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตในคืนประดับดาว ดวงดาวต่างพร่างพราวส่องแสงระยิบระยับ ชวนมองให้หลงใหล

             แต่ก็ยังมีดาวดวงน้อยๆ นามว่า "จ้อย" ผู้วาดกลัวที่จะตกจากฟ้าพรุ่งนี้ จนป่วยเป็นไข้นอนซมอยู่ในบ้านแห่งดวงดาว เจ้าแห่งดาวจึงเลื่อนกำหนดวันที่ดาวจะตกไปอีกวันหนึ่ง พวกดาวต่างๆ ก็พากันรังเกียจดาวจ้อยที่ขี้ขลาดตาขาวไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ จนไม่มีใครอยากจะคบด้วย

              เมื่อถึงวันกำหนด ในบ้านแห่งดาวอันเงียบสงัด ไร้ผู้ที่จะมาเยือนดาวจ้อยแต่จะมีใครรู้ไหมว่าดาวจ้อยกำลังร้องไห้อยู่ในใจ ที่ไม่มีใครเข้าใจเขาเลย แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตู อ้อ...ดาวนิดหน่อยเพื่อนดาวจ้อยนี่เอง

               "มาทำไมเหรอ...ทุกคนพากันเกียดฉันหมดแล้วนี่" ดาวจ้อยเอ่ยด้วยความน้อยใจ

                ดาวนิดหน่อยจึงเอื้อมมือไปแตะไหล่ดาวจ้อยเบาๆ พร้อมกับปลอบโยนว่า

                "เธอรู้ไหม...ทุกคนเขารักเธอและเป็นห่วงเธอทั้งนั้น แต่ทุกคนต้องการให้เธอเผชิญหน้ากับปัญหาด้วยตัวของเธอเองนะจ้อย"

                "ก็ฉัน...ก็ฉันขี้ขลาดนี่" ดาวจ้อยร้องไห้โฮ ดาวนิดหน่อยจึงหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นหน้าให้กับดาวจ้อย

                "แล้วเธอรู้ไหมว่าถ้าเธอตกจากฟ้าไปแล้ว คนนับล้านจะมีความสุขแค่ไหนที่จะได้ขอพรจากเธอให้เขาสมหวังน่ะ เธอน่าจะภูมิใจในหน้าที่ของเธอนะ"

                 ดาวจ้อยนิ่ง คิดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าซับคราบน้ำตา

                 "ขอบใจเธอมากนิดหน่อย ฉันเข้าใจแล้วว่าฉันคงมีความสุขมากถ้าช่วยให้คนนับล้านสมปรารถนาได้ แล้วพบกันใหม่นะ บ๊าย...บายจ้ะ"

                 ดาวจ้อยก้าวออกมาจากประตูพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนๆ ร่างของดาวจ้อยค่อยๆเอนลงช้าๆ แล้วตกจากฟ้าในที่สุด ท่ามกลางกลุ่มดาวที่ชื่นชมในความกล้าหาญของดาวจ้อย

                 บนโลกที่เงียบสงบในยามมืดมิดยังมีเด็กน้อยผู้หนึ่งเฝ้ารอขอพรจากดาวตกว่า "หนูขอให้คุณพ่อคุณเแม่กลับมาดีกันเถิดเจ้าค่ะ"

                 "รับรอง...ฉันจะให้คำอธิฐานของหนูเป็นจริงแน่จ๊ะ" ดาวจ้อยพึมพำอยู่ในใจอย่างมีความสุข.

       ด.ญ.  วิจิตรา   หลวงอินทร์  อายุ ๑๒ ปี / มหาสารคาม
รางวัลดีเด่น นิทานรางวัลนิทานมูลนิธิเด็ก ประจำปี 2539


Bl010902bbalb.gif (878 bytes) เชิญแสดงความคิดเห็นและให้คะแนนผลงานของคุณ "ด.ญ.วิจิตรา  หลวงอินทร์" Bl010902bbalb.gif (878 bytes)
อ่าน                   ความคิดเห็น

ด.ญ. วิจิตรา  หลวงอินทร์

 

7smooth.com

 

| Home | การแต่งร้อยแก้ว | การแต่งร้อยกรอง | วิธีการร่วมสนุก | About Us | Top |
Weekly Poems | วันจันทร์ | วันอังคาร | วันพุธ | วันพฤหัสบดี | วันศุกร์ | วันเสาร์ | วันอาทิตย์ |
| นวนิยาย | บทละคร | เรื่องสั้น | บทความ | เรื่องที่อยากเล่า | นิทาน | ตำนาน-ชาดก | แนะนำหนังสือ | สาระ-เกร็ดความรู้ |
7Smooth.com Group
Copy Right 1999

poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com