การตัดสินใจของพระราชา

นานมาแล้ว มีพระราชาที่มีเชาว์ปัญญาพระองค์หนึ่ง พระองค์ประทับอยู่อย่างมีความสุขกับครอบครัวในวัง

วันหนึ่ง ผู้วิเศษผู้หนึ่งมาที่วัง เขานำโถมอบให้กับพระราชา

"น้ำในโถในใบนี้มีอำนาจพิเศษ" ผู้วิเศษกล่าว "กระหม่อมปรารถนาจะถวายน้ำอันวิเศษนี้แด่พระองค์ กระหม่อมหวังว่าพระองค์จะทรงรับมันไว้นะพะย่ะค่ะ"

พระราชาทรงถาม "น้ำวิเศษนี้มีอำนาจพิเศษอะไรบ้างล่ะ?"

"ใครก็ตามที่ดื่มน้ำนี้ จะมีชีวิตยืนยาวพระเจ้าค่ะ" ผู้วิเศษตอบ

พระราชาทรงไม่แน่พระทัยว่าพระองค์ควรจะดื่มน้ำวิเศษดีรึเปล่า จึงสั่งให้ทหารมหาดเล็กนำพลเมือง 3 คนมาเข้าเฝ้า พระองค์ต้องการถามพวกเขาว่าพระองค์สมควรทำอย่างไรกับน้ำวิเศษดี

ในไม่ช้า ทหารรักษาวังนำตัวชาย 3 คนมาที่วัง พวกเขาคนหนึ่งเป็นแม่ทัพ คนหนึ่งเป็นเศรษฐี และอีกคนเป็นชาวนา ชายทั้งสามถูกเรียกมาอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของพระราชา

พระราชารับสั่งถมาพวกเขาทีละคน ชายคนแรกที่พระราชารับสั่งถามคือ แม่ทัพ

"ถ้าข้าดื่มน้ำวิเศษนี้ ข้าจะสามารถอยู่อย่างมีความสุขเป็นเวลานานได้หรือไม่?" พระราชารับสั่งถามแม่ทัพ

แม่ทัพตอบ "พะย่ะค่ะ พระองค์จะทรงดำรงพระชนม์ชีพอยู่จนแก่ชรา และด้วยเหตุนี้ พระองค์จะสามารถชนะทุกสิ่งทุกอย่างในโลกได้พะย่ะค่ะ"

พระราชาทรงก้มพระเศียร และครุ่นคิดถึงคำตอบของแม่ทัพ

ครั้นแล้ว พระราชาทรงถามเศรษฐีด้วยคำถามเดียวกัน เศรษฐีตอบว่า "พระองค์จะทรงดำรงชนม์ชีพอยู่นับพันปี และความร่ำรวยมั่งคั่งของพระองค์จะเพิ่มพูนขึ้น ด้วยสิ่งนี้ พระองค์จะสามารถดำรงพระชนม์ชีพอยู่อ่ยางพระสำราญพะย่ะค่ะ"

"จริงหรือท่านเศรษฐี?" พระราชาทรงถาม

"พะย่ะค่ะ พระองค์ กระหม่อมเป็นคนร่ำรวยมั่งคั่ง กระหม่อมก็ต้องการมีชีวิตที่ยืนยาว เพราะว่ากระหม่อมไม่ต้องการสูญเสียความมั่งคั่งของกระหม่อมในโลกนี้ไป"

ครั้นแล้ว พระราชาก็รับสั่งถามคำถามเดียวกันกับชายคนที่สาม คือ ชาวนา

"กระหม่อมไม่เห็นด้วยกับผู้อื่นพะย่ะค่ะ พระองค์" ชาวนาตอบ

"ทำไมไม่เห็นด้วยล่ะ?" พระราชารับสั่งถาม

ชาวนาตอบวา "พระองค์จะสามารถดำรงงพระชนม์ชีพได้ยืนยาว พระองค์จะสามารถชนะทุกสิ่งในโลกและทรงร่ำรวยมั่งคั่ง แต่พระองค์จะทรงไม่มีความสุขสำราญเลยพะย่ะค่ะ"

พระราชาแปลกใจกับคำตอบของชาวนา

"ทำไมไม่มีล่ะ" พระราชารับสั่งถาม

ชาวนาตอบว่า "ถ้าพระองค์มีพระชนม์ชีพอันยืนยาว พระองค์จะต้องทอดพระเนตรเห็นบุคคลในครอบครัวทั้งหมดและพระสหายของพระองค์ตายจากไปทีละคน ซึ่งแน่นอนว่าพระองค์จะทรงรู้สึกเป็นทุกข์มาก และรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว"

พระราชาทรงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ พระองค์ทรงครุ่นคิดถึงสิ่งที่ชาวนาได้พูดมา
"เจ้าพูดถูก ข้าเห็นด้วยกับเจ้า ไม่มีประโยชน์ที่จะดื่มน้ำวิเศษ ถ้ามันไม่สามารถทำให้ข้ามีความสุขได้" พระราชาตรัส

ดังนั้นพระราชาจึงทรงรับสั่งให้ทหารรักษาวังนำโถน้ำวิเศาไปทิ้งทะเล