IHTIYACIMIZ OLAN TEK SEY
Dostluk ve sevgi ... birbiri ile bütünleşen , yaşantımıza güzellikler ve renk katan , yasama arzumuzu güçlendiren en güzel kavramlar.
Dünyaya geldiğimiz zaman karşılaştığımız ilk şey sevgidir .Sevgi ile kucaklar bizi anne ve babamız , yakınlarımız ve çevremizdekiler. Hiçbir şeyin farkında olmadığımız o günler de büyük bir sevgi yoğunluğu güç verir bize.
Büyüyüp okul çağına geldiğimiz zaman öğretmenlerimiz ve arkadaşlarımızla ,sevgi ve dostluğun bütünlüğünü paylaşmayı öğreniriz onlarla .O gün okulumuzda ders bitip evimize geldiğimiz zaman hayal ederiz arkadaşlarımız ve öğretmenlerimiz ile geçirdiğimiz o güzel günü .Yatağımıza yattığımızda , sabahın olmasını dört gözle bekleriz dalıncaya kadar o tatlı uykumuza . Sabah olup ta uyandığımızda kuş seslerinin cıvıltıları okşar kulaklarımızı , gözlerimizi açtığımızda güneşin doğduğunu görürüz ufukta. Güneş ,bize sevgiyle doğar her gün sevgi ile yansıtır pırıltısını , sıcaklığını üzerimize. Bazen tam tersi olur ; uyandığımızda , yağmurun sesini duyarız. Buğulanmış camdan dışarıya baktığımızda , susamış toprağın , ağaçların yağmurla büyük bir sevgi ile kucaklaştığını görürüz. Bazen bir rüzgar sesi tırmalar kulağımızı o rüzgar söküp alır sararmış yaprakları ağaçların üzerinden , ağaçlar yeniden yeşermek için hazırlığa geçerler büyük bir coşkuyla.
Bir başka eser rüzgar denizlerde kuğu gibi süzülen gemilerin yelkenlerini şişirip suyun sesiyle bütünleşince.
Doğada her şey adeta yarışır bizim sevgimizle, dostluğumuzla bütünleşmek için .Bizler bazen sever bazen sevmeyiz bazen sevilir bazen sevilmeyiz oysa sevmek sevilmek dostça yasamak dostça varolmak hepimizin ve her şeyin ihtiyacı olan tek şey.
Gelin dostluğumuzu sevgimizi her şeye yansıtalım belki de o zaman mutlu olacağız. Geçmişimize bakıp ta özlem duyacağımız her şeyi muhafaza edip koruyalım bu dünyada mutlu yaşamanın tek sırrı bu olsa gerek.
