มีผัวเมียคู่หนึ่งซึ่งรักกันมาก แต่บังเอิญโชคร้าย ฝ่ายชาย เกิดเป็นโรคร้าย
หมอตรวจแล้วพบว่าเป็นมะเร็ง หมอบอกให้ทำใจได้เพราะจะอยู่ก็ไม่เกิน 3 เดือน
ก็เลยเสียอกเสียใจ ไม่น่าจะด่วนมาตายเร็วขนาดนี้เลย ก็เลยปรารภกับภรรยา
ฝ่ายภรรยาสุดแสนที่จะอาลัยในตัวสามียิ่งนัก จึงเอ่ยขึ้นว่า

"พี่หักห้ามใจเสียนะ...แต่ว่าเราจะรักกันตลอดไปชาตินี้ยันชาติหน้า
สมมุติว่าพี่ตายไปแล้วนะ เมื่อครบวันตายของพี่ น้องจะช่วยทำบุญ
แล้วเชิญผู้รู้เรื่องวิญญาณให้เข้าทรง น้องถึงจะรู้ว่าพี่ตายแล้วไปไหน
ไปเกิดเป็นอะไร อยู่ยังไง"

" พี่สัญญา ตั้งอกตั้งใจไว้แล้วว่า พี่จะต้องกลับมาบอกน้องให้ได้"

แล้วก็ตายจริง ๆ ตรงตามที่หมอกำหนด ฝ่ายภรรยาก็เฝ้าทำสังฆทาน
ตักบาตร ทำบุญกรวดน้ำส่งไปให้เรื่อย ๆ จนกระทั่ง ครบวันตายพอดี
ทีนี้ก็ไปหาเจ้าเข้าทรง จุดธูปทำพิธี...พอได้ที่ วิญญาณมาจริง ๆ

(เจ้าสั่นพั่บๆๆ)...แล้วพูดออกมา

เสียงสามี : อ้าว...น้ อ ง

ภรรยา : (พอได้ยินเสียงก็จำได้)...อ้า นี่เสียงพี่นี่ เออใช่จริง ๆ ด้วย
พี่ไปอยู่เป็นสุขเป็นทุกข์ยังไงบ้าง ช่วยเล่าให้น้องฟังซิ

เสียงสามี : โธ่...น้องเอ๊ย ไอ้ที่พี่ไปอยู่หลังจากตายแล้วเนี่ยนะ
ที่มันกว้างใหญ่ไพศาล มันสวย มันมีน้ำตก ทุ่งหญ้าเขียวขจีไปหมด
บรรยากาศดีมาก ๆ พี่ชอบจังเลย

ภรรยา : แล้วเป็นไงอีกบ้างพี่

เสียงสามี : แล้วก็ไอ้ที่สำคัญนะ อีตัวพรรค์อย่างว่านะ
นมต้มมันใหญ่นะ พี่พูดไปแล้วน้องอย่าเคืองนะ... แล้วพี่ก็เสพสุขกะมันทั้งวันเลย

ภรรยา : (พอได้ยินก็พูดต่อ) เออ ที่พี่เล่าให้ฟังเนี่ย น้องก็เสียใจนะ
ไปเกิดในชั้นวิมานดาวดึงส์ เจอนางฟ้านมตงนมโตด่าง ๆเนี่ย
มาเล่าให้น้องฟังทำไม

เสียงสามี : (ทำเสียงสั่นอ่อยๆ...ตอบมาว่า)... ไม่ใช่... พี่ไปเกิดเป็นพ่อพันธุ์วัวที่มวกเหล็ก