Towarzysz Kwaśniewski

magister wszystkich Polaków

Strona Główna      Historia      Powiedział...      Poprzednicy     Multimedia      Galeria      Linki     Kontakt

TOWARZYSZE

Lenin

Stalin

Bierut

Gomułka

Cyrankiew.

Gierek

Jaruzelski

Poprzednicy

Jak dobrze wiadomo poglądy O. Kwaśniewskiego ukształtowały się pod wpływem pewnych czynników - czynników, pod których wpływem O. Kwaśniewski nie musiał ale chciał się znaleźć. PARTIA nie była dla niego sposobem na przetrwanie, ale na zrobienie kariery. Zobaczmy więc kto stanowił i nadal stanowi niedościgniony wzór dla pięknego Olka. Zobaczmy kogo naśladował i naśladuje do dziś nasz "wspólny" prezydent.

Przedstawione są tu sylwetki polityków, którzy znaleźli godnego siebie kontynuatora w postaci Aleksandra K.  Być może towarzysz Olek nie dorównuje im w osiągnięciach i zapale, ale się stara...

    Na początek dwaj Wielcy, bez których Olo nic by nie osiągnął:

"Jestem osobistym wrogiem Boga"

Włodzimierz Iljicz Lenin (właśc. Władimir Iljicz Uljanow), 1870 - 1924. Przywódca rosyjskiego ruchu komunistycznego i rewolucji bolszewickiej, twórca państwa radzieckiego, teoretyk marksizmu. W latach 1893 - 95 działał w Petersburgu w konspiracyjnych marksistowskich kółkach rewolucyjnych. W latach 1900 - 1917 przebywał na emigracji (głównie w Szwajcarii, ale także w Krakowie i Poroninie). Kierował działalnością bolszewików podczas rewolucji 1905 -1907. W 1912 r. z jego inicjatywy uformowała się ostatecznie partia bolszewicka. W kwietniu 1917 r. powrócił do Rosji i 6.X.1917 r. przejął kierownictwo powstania zbrojnego w Piotrogrodzie (później Leningrad), które zapoczątkowało rewolucję październikową. Został przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych. 

W okresie tzw. czerwonego terroru, komunizmu wojennego, wojny domowej i w latach powojennych oddziaływał decydująco na ukształtowanie się podstaw radzieckiego modelu ustrojowego, doprowadzając do skupienia pełni władzy politycznej, ekonomicznej, wojskowej i policyjnej w gestii centralnego, partyjnego ośrodka kierowniczego. W obliczu gospodarczego załamania kraju i przejawów społecznego oporu podjął w 1921 r. próbę skorygowania przyjętych założeń, wprowadzając Nową Politykę Ekonomiczną - NEP (częściowe przywrócenie zasad wolnego rynku, czyli powrót do starego, dobrego kapitalizmu). W 1919 r. utworzył III Międzynarodówkę (Komintern). W 1922 r. był inicjatorem utworzenia ZSRR.

Józef Wisarionowicz Stalin (właśc. I. W. Dżugaszwili), 1879 - 1953. Radziecki przywódca komunistyczny, Gruzin. Od 1898 r. w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR), od 1902 r. w partii bolszewickiej. Był jednym z organizatorów rewolucji październikowej. Od 1919 r. członek Biura Politycznego. Od 1922 r. sekretarz generalny Rosyjskiej Partii Komunistycznej (RKP), następnie Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (WKP) i Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR). Po podporządkowaniu sobie aparatu bezpieczeństwa i usunięciu w 1926 r. Lwa Trockiego, Kamieniewa, Zinowjewa i Bucharina z Biura Politycznego został faktycznym przywódcą partii i państwa radzieckiego. 

W okresie kolektywizacji i industrializacji w latach 1928 - 1936 był inicjatorem represji i masowych zbrodni, których ofiarą padły miliony ludzi z wszystkich warstw społecznych i grup narodowościowych, a także aparat partyjno - wojskowy. Stalin był otoczony oficjalnym kultem państwowym. W sierpniu 1939 r. sprzymierzył się z Hitlerem (pakt Ribbentrop - Mołotow), co zadecydowało m. in. o inwazji Armii Czerwonej na wschodnie tereny Polski i deportacji ich ludności w głąb ZSRR. Po zakończeniu działań wojennych - generalissimus - nadal prowadził politykę terroru (masowe przesiedlenia, zsyłki do łagrów, skrytobójcze mordy, procesy polityczne). Łącznie ofiarą jego działań padło kilkadziesiąt milionów ludzi. Stalin był inicjatorem narzucenia państwom Europy Środkowo - Wschodniej radzieckiego modelu ustrojowego, a wcześniej miał decydujący głos przy wyznaczaniu granic tych państw (Teheran, Jałta, Poczdam).

Dla porównania - przemówienia po śmierci Stalina, autorstwa :

Józefa Cyrankiewicza (140KB)   i    Franciszka Jóźwiaka (175KB)

       O Stalinie :

"Stalin nie cofnie się przed użyciem siły w niespotykanej dotąd skali"

L. Trocki (21 czerwca 1939 r.)

"Stalin był sprytniejszy od Hitlera. Sprytniejszy, i bardziej perfidny"

A. Antonow - Owsiejenko (stracony bez sądu w 1939 r.)

A teraz "autorytety" krajowe :

Bolesław Bierut (1892 -1956) - działacz komunistyczny, od 1912 r. w PPS-Lewicy. W okresie międzywojennym członek Komunistycznej Partii Polski. W latach 1925- 1932 przebywał w ZSRR i na Bałkanach jako funkcjonariusz Kominternu, 1941 - 1943 w Mińsku. Bierut był współtwórcą i przewodniczącym (a następnie prezydentem) Krajowej Rady Narodowej. W latach 1947 - 1952 prezydent Polski, 1952 - 1954 premier. Od IX 1948 r. był sekretarzem generalnym KC PPR, a następnie pierwszym sekretarzem KC PZPR.

Bierut był zwolennikiem szybkiej stalinizacji kraju. Był odpowiedzialny za terror wobec opozycji niepodległościowej. Za jego sprawą ok. 100 tys. osób znalazło się w więzieniach i na zesłaniu, w tym żołnierze AK, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i podziemia. Po śmierci Stalina w 1953 r. Bierut w dalszym ciągu kontynuował program budowy totalitarnego państwa komunistycznego w Polsce. Zmarł w Moskwie w niejasnych okolicznościach, prawdopodobnie zamordowany przez Sowietów.

Władysław Gomułka (1905 - 1982) - działacz komunistyczny, od 1926 w Komunistycznej Partii Polski. W latach 1934 - 1935 szkolony w Moskwie w Szkole Kominternu, 1939 - 1941 we Lwowie. Od 1942 r. był działaczem Polskiej Partii Robotniczej na Podkarpaciu, a następnie sekretarzem Komitetu Warszawskiego PPR. W latach 1943 - 1948 sekretarz generalny Komitetu Centalnego PPR, inicjator Krajowej Rady Narodowej. W latach 1945 - 1948 wicepremier i minister Ziem Odzyskanych. Zasłużony dla umacniania władzy komunistycznej. W 1948 r.  oskarżony o odchylenia prawicowo- nacjonalistyczne, zostaje usunięty ze wszystkich funkcji i uwięziony. W 1956 r. zostaje zrehabilitowany i w październiku tego roku wybrany na I sekretarza KC PZPR.

W latach 60-tych zaostrzył walkę z Kościołem i partyjnymi intelektualistami. W 1968 r. poparł interwencję wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji oraz był odpowiedzialny za przebieg wydarzeń marcowych (m.in. represje wobec studentów, zaostrzenie cenzury). W grudniu 1970 r. na jego polecenie krwawo stłumiono manifestacje na Wybrzeżu, podczas których zginęło kilkadziesiąt osób. W wyniku kryzysu politycznego został 20.XII.1970 zmuszony przez częsć własnego aparatu i zwolenników Gierka do rezygnacji ze stanowiska I sekretarza KC PZPR.

Przemówienia Gomułki :

Józef Cyrankiewicz (1911 - 1989) - działacz komunistyczny, od 1930 r. w Polskiej Partii Socjalistycznej, od 1935 r. sekretarz Okręgowego Komitetu Robotniczego w Krakowie. Był współzałożycielem i kierownikiem krakowskiej PPS-WRN. Od lipca 1945 r. był sekretarzem generalnym PPS i realizatorem komunistycznej koncepcji zjednoczenia PPS i PPR, niweczącej historyczny dorobek polskich socjalistów. W latach 1948 - 1954 sekretarz i członek Biura Organizacyjnego KC PZPR. W latach 1947-52 i 1954-70 premier, 1970 - 1972 przewodniczący Rady Państwa.

Przemówienia Cyrankiewicza :

Edward Gierek (ur. 1913) - działacz komunistyczny; w latach 1923 - 1948 przebywał we Francji i Belgii. Od 1948 r. w PZPR. W latach 1956 - 1980 członek Biura Politycznego KC PZPR, 1957 - 1970 - I sekretarz KW PZPR w Katowicach, 1970 - 1980 - I sekretarz KC PZPR. W 1956 r. udał się do Poznania w składzie delegacji rządowej wysłanej w celu pacyfikacji nastrojów po wydarzeniach czerwcowych. Władzę zdobył w 1970 r. po tzw. wydarzeniach grudniowych i obaleniu Władysława Gomułki.

Dzięki zręcznej polityce i obawie Zachodu przed komunizmem zaciągnął niespłacalne kredyty, które miały służyć przyspieszonemu rozwojowi kraju, bez odejścia od założeń gospodarki socjalistycznej i przy zachowaniu uzależnienia Polski od ZSRR. Skutkiem tego było wielomiliardowe zadłużenie Polski, załamanie gospodarcze, roztrwonienie majątku i kryzysów : w 1976 r. w Radomiu i Ursusie, a potem na Wybrzeżu i w całym kraju doszło do protestów robotniczych na skutek podwyżek cen. Po powstaniu NSZZ "Solidarność", pod presją wydarzeń, został zmuszony do ustąpienia w sierpniu 1980 r. W swej polityce całkowicie oddany Kremlowi poprzez takich ludzi jak m.in. Wojciech Jaruzelski i Piotr Jaroszewicz.

Wojciech Jaruzelski (ur. 1923) - generał Ludowego Wojska Polskiego, od 1943 r. w armii polskiej w ZSRR. Ukończył szkołę oficerską w Riazaniu w ZSRR. W latach 1945 -1947 brał udział w walkach przeciwko polskiemu podziemiu antykomunistycznemu. W 1947 r. wstąpił do PPR i szybko awansował - w 1956 r. został najmłodszym generałem w Ludowym Wojsku Polskim. W latach 1960 - 1965 szef Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego, 1965 - 1968 szef Sztabu Generalnego WP, 1968 - 1983 minister obrony narodowej. Członek Biura Politycznego KC PZPR w ekipie Gierka. Odpowiedzialny za użycie armii do krwawego stłumienia wystąpień grudniowych na Wybrzeżu w 1970 r. Od 1981 r. premier i I sekretarz KC PZPR. 13.XII.1981 r. wprowadził w Polsce stan wojenny i stanął na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). Był autorem nieudanych reform gospodarczych. Aby ratować skompromitowaną partię komunistyczną zgodził się na rozmowy Okrągłego Stołu. W 1989 r. został prezydentem PRL.

Wprowadzenie stanu wojennego :

3 wersje :  [1]-pełna (390KB) ; [2]-krótsza (160KB) ; [3]-najkrótsza (50KB)

Strona Główna     Historia      Powiedział...      Poprzednicy     Multimedia      Galeria       Linki      Kontakt