| Pasen Gister was het eerste paasdag Wat was dat toch weer een zware dag. Weer een feest zonder ons mam, Dat is iets wat ik nog niet verwerken kan. Je probeert die dag zo goed mogelijk met z'n alle doortekomen, Maar op een gegeven moment zijn het toch weer die tranen die stromen. Je troost elkaar en kijkt elkaar begrijpend aan, Je probeert weer verder te gaan. Maar het verdriet van binnen doet zo'n pijn, ik gil IK WOU DAT ONS MAM HIER BIJ KON ZIJN Maar dat geluk hebben we niet meer En als we dat weer beseffen doet dat weer zo'n zeer. Het leven is nu ineens zo verwart, Mam, je bent zo diepgeworteld in mijn hart.. Je hebt ons veel herinneringen gegeven En we weten dat we dar mee verder moeten leven. Het litteken op mijn ziel zal altijd wel blijven bestaan Maar we weten dat we verder zonder jou moeten gaan Mam, ik wil je vrolijk pasen wensen, waar je ook bent Ik hoop dat je daar goed wordt verwent. Vrolijk pasen mam! |
| Voor altijd Zal het missen ooit verdwijnen, zal de zon ooit weer schijnen, zal het zonder haar ontwaken me ooit minder raken? Nooit meer een kus, nooit meer haar lach, alles gaat terug naar die ene dag. als verdoofd probeer ik te accepteren, dat ik het zonder haar moet proberen. Ik sleep me elke dag voort, denkend aan elk klein woord wat ze tegen me heeft gezegd, de ruzies die we hebben bijgelegd, die lieve gebaren onverwacht de bloemen die ik haar soms bracht. die kleine dingen die zo konden storen wat zou ik ze graag nog een willen horen. Hoe kan ik doorgaan zonder haar? Hoe moet het verder zonder haar stem? Ik zie en hoor haar telkens wer, het gemis wordt niet minder, maar steeds meer. Zolang zij in mijn hart zal zijn, zal alle vreugde vermengd zijn met pijn, wetend dat ik door moet gaan met in mijn ziel altijd een traan. De liefde die ik bij haar vond zijn nu littekens van een diepe wond, maar het vertrouwen dat ze mij heeft gegeven, maakt dat ik nu door ga met leven. En al ben ik haar in dit leven kwijt, haar herinneringen en liefde leven in me voort, voor altijd! |
| Niet makkelijk Je maakt dingen mee in het leven, die niet makkelijk te bevatten zijn. maar toch moet je verder, verder met al je verdriet en pijn. overgaan zal het noit doen, vergeten kan je het ook niet. Je kan er over praten,je kan schreeuwen.schelden Maar toch blijft je verdriet Niemand die je begrijpt, alleen diegene die het zelf heeft meegemaakt. Op een gegeven moment leer je er mee leven Niet omdat je dat wil maar omdat het moet Jaren later kun je zeggen; Misschien is het zo beter voor haar, misschien is het nu wel goed. En toch blijf je zitten me al die vragen maar er is niemand meer die het antwoord uit kan leggen |