Een jaar of vier geleden, in 1998 heb ik al eens een verwijskaart gehad voor een maagbandje te laten plaatsen in het Rode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk. Toen heb ik er vanaf gezien, de wachtlijst vond ik te lang en ik vond het te duur.
Daarna ben ik gaan lijnen, jojo-en. Vanaf vorig jaar, 2001, speelde ik weer met de gedachte om een maagballon te laten plaatsen. Ben erover gaan lezen op internet. Ik las over de ballon en over de band. Maar ik was nog niet zover dat ik in me wilde laten snijden.
Toen las ik op internet dat de ballon maar bij 40% van de patiënten echt aanslaat. 60% van de mensen vervalt weer in het oude patroon als de ballon er uit gaat na zes maanden en binnen no time zitten de kilo’s er dan weer aan.
Ik besloot naar Body Services in Amsterdam te gaan voor een gesprek. Dan zou ik me uitgebreid laten voorlichten. Gabriella, de directrice, raadde mij ook de maagband aan en toen was ik overtuigd. ‘s Avonds heb ik toen een stukje geschreven op de site van Iris Dorsman. Zij mailde mij met de vraag of ik niet via haar naar België doorverwezen wilde worden. Dat zou sowieso 5000 gulden schelen. Dat heb ik toen maar gedaan.
