* หลังจากที่ผมได้รับภาพเหล่านี้จากเบ๋อแล้ว ผมค่อยๆดูทีละภาพอย่างช้าๆ
เ้หตุการณ์ เก่าๆเมื่อสามสิบปีก่อน ผุดเข้ามาในความทรงจำอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นพวกเราเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น เพื่อนหลายคนที่เป็นแฟนกันแล้วถูกเพื่อนล้อ
หลายคนที่"แอบชอบเขา" ซึ่งรวมทั้งตัวผมด้วย
แต่อย่าให้บอกเลยว่าผมแอบชอบใครบ้าง เพราะมีหลายคน (มีแววแต่เด็กแล้ว)

* ชีวิตในช่วงนั้นมีความสุขมาก แม้จะไม่มีมอไซค์ มือถือ หรือคอมพิวเตอร์
เหมือนเด็กๆสมัยนี้ก็ตาม สามสิบกว่าปีที่ผ่านมาแม้ว่าผมจะมีเพื่อนอีกมากมาย
หลายกลุ่มแต่ก็ไม่มีีเพื่อนกลุ่มไหนเลย ที่ผมสามารถพูด"มึง-กู"ได้อย่างสนิทปากเหมือนพวกเรา

* นึกชมเบ๋อว่าเยี่ยมมากที่สามารถเก็บภาพประวัติศาสตร์เหล่านี้เอาไว้ได้อย่างดี
จนผมแทบไม่ต้องตกแต่งอะไรเลย

* ผมดูภาพเหล่านี้กี่เที่ยวๆ ก็ไม่เบื่อ บางครั้งดูไปยิ้มไป แต่พอดูไปนานๆ
ก็ได้ข้อคิดตามหลักสัจธรรมว่าทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้แน่นอน
อย่าว่าแต่โรงเรียนอุทัยทวีเวท หรือ โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ซึ่งเดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว
อุทัยทวีเวทนั้น แม้แต่อาคารเรียนก็ไม่เหลือซากให้เห็น
ยิ่งกว่านั้น แม้แต่ภาพถ่ายโรงเรียนยังแทบหาดูไม่ได้

* ผมคิดว่ายังมีภาพอดีตอีกมากที่เพื่อนๆเก็บไว้ดูคนเดียว
ถ้าคิดจะนำภาพเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา ช่วยบอกผมด้วยครับ

* เพื่อนหลายคนที่ได้จากพวกเราไปแล้ว ก็ขอให้ไปสบาย
ส่วนท่านที่ยังอยู่ก็ขอให้ติดต่อสื่อสารกันบ้าง ขอมากไปหรือเปล่าครับ.