ความเป็นมิตร

ใครก็ตามที่ต้องการเพื่อนดี
และคบหากันได้ยืดยาวนาน
ควรเรียนรู้จักทั้งการให้และการรับ
ไม่คิดเอาเปรียบเพื่อนฝ่ายเดียว
คนเห็นแก่ตัวนั้นในที่สุดเพื่อนก็หนี
คนที่รักเพื่อน เอื้อเฟื้อเพื่อน ใครก็ชอบ
[ระวี ภาวิไล]

มิตรภาพมีด้วยน้ำใจให้ต่อกันและกัน
ผู้คนที่คิดจะเอาประโยชน์จากกัน ไม่ใช่เพื่อน
แม้จะเสแสร้งแกล้งทำสนิทสนมกันเพียงได
[ระวี ภาวิไล]

อย่าให้แก่เพื่อนโดยคิดเก็งกำไร
คือให้แก่เขาเพียงน้อยนิด
โดยคิดจะให้เขาตอบแทนให้มาก
นั่นคือการค้าขาย
แต่ไม่ใช่การคบเพื่อน
[ระวี ภาวิไล]

ในโลกที่มีความแก่งแย่งแข่งดี
และเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย
คนที่ไร้มิตรแท้มักรู้สึกโดดเดี่ยวและว้าเหว่
แม้อยู่ในบ้านเมืองก็เหมือนอยู่ในป่า
มีอันตรายรอบด้าน
และเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยว
จึงควรแสวงหาเพื่อนที่ดี มิตรที่แท้
ทั้งนี้โดยทำตนให้เป็นมิตรที่ดีของเพื่อนก่อน
เพราะเป็นเงื่อนไขสำคัญที่จะช่วยให้พบมิตรแท้ได้
[ระวี ภาวิไล]

ทุกคนแสวงหาเพื่อนแท้
ถือเป็นสิ่งมีค่าในชิวิต
เมื่อเราต้องการความจริงใจจากเพื่อน
ก็ควรสำรวจตนเองก่อนว่า
เราคบเพื่อนอย่างจริงใจเพียงได
[ระวี ภาวิไล]