Ann Vancoillie maakte samen met klankschaalspeler Guido Martens een eerste cd met eigen muziek onder het label "Highgate Music Productions"met als titel "NINE LAYERS OF ILLUSION".
In pain I breathe easier.
The sacred child,
Is running from the house.
Screaming,
I hear the gentleness.
Under nine layers of illusion,
Whatever the light,
On the face of any object,
I see your face.
Rumi, quatrain 1131 (Soefi, 1207-1273)
Wij maakten een interview met haar :
Henri Oger : Ann, ik heb met veel genoegen naar jouw cd geluisterd en heb daar enorm van genoten. Hoe ben je daartoe gekomen ?
Ann : Wel, ik heb verschillende vrienden uit de creatieve wereld, nl. componisten, schilderes, schrijvers en fantasten?Vanuit die energiebron krijg je de stimulans en de uitdaging om zelf heel creatief te zijn. Het is natuurlijk ook vooral een innerlijke energie die zich wenst te uiten.
Henri : Je bespeelt niet alleen de viool op deze cd, maar ook andere ethnische instrumenten, een woordje uitleg ?
Ann : Ik heb een improvisatie gemaakt op een bed van 35 Tibetaans klankschalen, bespeeld door Guido Martens, filosoof en gespecialiseerd Tibetaans klankschaalspeler. Naast de viool bespeel ik -ook de Valiha (een 25-snarig instrument uit Madagascar), de Hectara (een 1-snarig instrument uit Bangladesh) en gebruik ik de stem als kleur. Het resultaat is een geimproviseerde compositie van 60'12" in een stijl die het midden houdt tussen het meditatieve en het hedendaagse. Het uitgangspunt is het uitdrukken van de eenvoud van het creatieve 'luisteren' Op een welbepaald moment onstaat er muziek uit fantasie die werkelijkheid wordt.
Henri : Op de achterkant van de cd staat een prachtig gedicht, die de verschillende delen van de cd weergeven, wat verbindt Rumi met deze muziek ?
Ann : Er zijn verschillende dingen die ons aanspraken in Rumi en in dit gedicht. Wij hebben het gedicht nadien met de muziek verbonden, omdat deze muziek puur vanuit klank- en kleurvermenging ontstaan is en niet met het gedicht als inspiratie. Behalve dat "Nine layers of illusion" de titel van het gedicht is, slaan de "layers" ook op de verschillende lagen van tonen die in een toon van een klankschaal en van een snaar verborgen zitten, nl. de boventonen. In 1 toon zouden 9 keer 9 hoorbare boventonen verborgen zitten. Die verschillende tonen en boventonen wervelen van de klankschalen naar de viool en de ethnische strijkinstrumenten en vermengen zich tot nieuwe klanken. Deze klanken brengen u in een meditatieve sfeer van illusie. Een klankschaal zou volgens kenners een legering van 9 metalen bevatten nl. goud, ijzer, rood koper, geel koper, kwik, lood, tin, zilver en meteoriet.
Henri :
Rumi is de man van het Soefisme, welke verbinding brengt dit met jouw muziek ?
Ann : Wij brengen geen Soefi muziek, maar het element van meditatie, het ronddraaiende van de klanken, de cirkelbeweging van het draaien van de klankschaal, het draaiend spelen van de strijkstok op de viool op een gegeven moment, wat een ritmisch ritueel veroorzaakt, heeft ons bij deze mysticus doen terechtkomen. Bevoorbeeld was Rumi ook de stichter van de Mawlawiten-dervishen, die gehuld gaan in lange witte rouwgewaden. In deze ritus van ronddraaiende bewegingen komt het groots symbool van de liefde tot uiting die zoals de Westerse poeet Dante, Rumi's tijdgenoot leerde de zon en de sterren beweegt. Onbewust zoekt men het verband tussen deze zich in cirkels voortbewegende mannenschaar, die in extatische vervoering de heilge naam prevelt en die zweven op de zang der liefde.
Djalalu'ddin gaf zich over met heel de hartstocht, waartoe zijn vurige ziel in staat was.
Het grondthema van Rumi is het relaas van de ziel, die langs talloze kronkelwegen, door de adem der liefde voorgedreven, het goddelijke zoekt en vindt. Het goddelijke kun je zelf vertalen in verlichting, bevrijding, loslaten op alle vlak. Al deze elementen en nog vele andere, te lang om over alles uit te wijden spraken ons enorm aan.
Henri : Hoor jij nu tot de componisten, Ann ?
Ann : Dit is in feite een improvisatie, hoewel ik ook een grondige harmonie-opleiding genoot bij dhr. R. Dhaene in Brussel. Het werk is wel aangegeven bij Sabam, met notatie van de eerste 8 maten van elk deel. Maar improvisatie is eigenlijk de creatie of de uiteindelijke vorm van een muzikaal werk, zoals het uitgevoerd is, Het kan een onmiddellijke compositie, d.i. improvisatie zijn door de uitvoerders, een interpreteren van een bestaand harmonisch of ander schema zoals in de jazz, of iets daar tussen. Het is de muzikale expressie van een moment. Improvisatie is onmiddellijke compositie, muziek die uit het moment voortkomt, fantasie wordt realiteit. Het moment is een punt in de tijd, in de ruimte. Een klank die reeds in de kosmos hangt, maar die je oproept. Twee muzikanten en een opnameleider communiceren met klank. Ze hebben kennis van muziek, de vaardigheid van de instrumenten, ervaringen en artistiek aanvoelen om te voelen wat is en niet is...
Ann studeerde aan de Conservatoria van Brussel en Gent daarna aan het "Mozarteum" te Salzburg. Ze was concertmeester van het Nieuw Vlaams Symfonieorkest en het Wereldjeugdorkest. Ze speelde als solist Mozart 5, Mendelssohn en Bruch met het NOB, het NVSO en Stuttgart kamerorkest. Sinds 1991 is ze een van de solisten van de eerste violen bij de Vlop. Naast het klassieke muziekleven (Opera, klaviertrio, barokviool) vormt ze ook een duo met Jan Marmenout met gepassioneerde impro's, daar gebruikt ze viool, valiha, stem, hectara, sarangi(een typisch Indisch instrument om raga's uit te voeren)
The scared child is running from the house,
Screaming,
I hear the gentleness.
Under nine layers of illusion.
Whatever the light,
on the face of any object,
I see your face,
Rumi.quatrain 1132
