Pierre zoekt op stukken bos die al eigendom waren van zijn overleden vader. Recent heeft hij er een paar hectare bos bij gekocht. Dergelijke grond is in de Provence in principe vrij goedkoop, omdat er niet op gebouwd mag worden. Er mag zelfs geen caravan op staan. Hij heeft het hout laten kappen en verwijderen en plantte er eikenbomen, met de bedoeling het terrein geschikt te maken voor de truffels. ,,Je weet niet van tevoren of het wat wordt. Soms kun je al snel de eerste truffels vinden, maar voor hetzelfde geld wordt het nooit wat. Waarom ik die grond dan toch gekocht heb? Ach het zou zonde zijn als je buurman het koopt en het blijkt na een paar jaar vol met truffels te zitten. Je kunt de groei van truffels niet beïnvloeden. Een paar fikse onweersbuien midden in de zomer, daar gedijen ze van. Verder kun je er weinig aan doen.´´ Op zoek naar truffels lijken ze vrij willekeurig over het terrein te dwalen. De hond moet de weg wijzen. Pierre verwacht weinig te vinden op het pas ontgonnen terrein, maar er zijn een paar plekken waar hij wel wat van verwacht. Het zijn vrij kale plekjes in de buurt van een eikenboom. Meestal groeit er wat mos. En inderdaad vindt Miss er een paar kleine truffels. Het seizoen is tot de jaarwisseling nog niet veel geweest. De truffels zijn klein en het gewicht laag. Pierre moppert: ,,Kijk daar, dat zijn duidelijk sporen van wilde zwijnen.’’ Natuurlijk wordt geprobeerd de opbrengsten op te voeren. Zo zijn er jonge eikenbomen te koop die geïnfecteerd zijn met sporen van de zwarte truffel, in de veronderstelling dat ze een goede oogst op zullen leveren. Omdat er zoveel geld omgaat in de truffelhandel bestaan er ook malafide praktijken. Truffels van inferieure kwaliteit worden op de markt gebracht, zoals enkele jaren geleden de zogenaamde Chinese truffels. Of ze worden met lood verzwaard voor een hogere opbrengst. Een goed truffelbosje is goud waard. De mensen kennen elkaars terrein exact. Waag je niet op de grond van je buurman want je krijgt de grootste problemen. Wie een of meer goede truffels bemachtigd heeft kan er heerlijke dingen mee doen in de keuken. Dat heeft Bruno laten zien, een kok nabij het dorpje Lorques. Deze voormalige makelaar is met zijn restaurant inmiddels vermaard in heel Frankrijk. In de Provence zweren ze bij de Brouillade, een met zorg klaargemaakte omelet met truffels. Maar truffelsnippers gaan ook in salades, sauzen en er wordt vlees mee op smaak gebracht. De truffel is een levend organisme. Hij ruikt het sterkst als hij rijp is en die periode duurt ongeveer een dag of tien. Dan is ook de smaak op zijn best. Truffels worden ook wel ingeblikt of op andere wijze geconserveerd, maar in de Provence haalt men daar de neus voor op. Wie dit zwarte goud van de Provence in de keuken wil gebruiken moet de zwart/bruine bonken goed afschuren en van aarde ontdoen. Vervolgens  afhankelijk van het gerecht  wordt de truffel in ragfijne plakjes gesneden of geraspt. Daarna is het aan de kok om zijn fantasie te laten gaan. René Schrier Dit verhaal werd eerder in de Provinciale Zeeuwse Courant gepubliceerd.

vervolg truffelverhaal

home