Vijfdaagse Engeland
Grantham
15 / 19 - 5 - 2002

England werd het tweede land waar we onze vlag hebben neergeplant (alhoewel ze op dit moment spoorloos is). We hadden een beetje schrik van England, ja da wordt vijf dagen in de drop rijden. Maar nee, ge zijt verkeerd. Meer dan ooit hebben de weergoden de STARS overspoeld met zon. Iedereen was op tijd in het clublokaal voor de grote oversteek via Calais. Er waren geen vrouwkes bij dus deze keer is er niks van de moto's gevlogen. Na eerst wat inspanning konden we al snel iets veranderen aan onze hongerige magen. Jabbeke was onze eerste afspraak voor onderstationschef Dirk (Knor), de knapste van heel den hoop, op te pikken. Da is toch efkes nen trek als ge dat ineens doe op een nuchtere maag… Maar allee, er is niemand van flauwte van zijne BIKE gevallen. Het is precies of wij rijden alle weken zo ver weg met de moto. Wij rijden perfect achter elkaar en zijn op elkaar afgestemd, dat moet gezegd worden. Pluim, pluim voor de stars! Nu, in België zijn we reeds verschillende malen op de proef gesteld hoor… Maar toch, England = LINKS RIJDEN, DA IS ANDERE KEES! Gelukkig zitten er onder de Stars gasten die al per camion of met de moto England hebben ervaren, dus aan deze de eer om eerst te rijden. En ik moet zeggen da ging gelijk een fluitje van ne cent. De sfeer zat er goe in en wie weet wat we nog allemaal gaan tegenkomen en gaan meemaken? Want zo'n bende jonge stieren bijeen dat hadden we nog niet verwezenlijkt. In Calais aangekomen mocht den Hans eerst binnenrijden, want die kent dat traject. Na een kleine wachtbeurt en wat controles mochten we de Buik van het Schip als eersten binnenrijden. Een beetje lawaai maar voor de rest was alles O.K. Snel de moto's vastschorren en dan de trappen op naar de Tax Free Shops om eten en drinken te halen. Er is niemand zeeziek geworden en den boot is niet gekanteld. Oef! Op Engelse grond was het natuurlijk direct links rijden en dat doet toch een beetje vies den eerste keer. Vooral op de ronde punten nemen ze hun voorrang en rijden ze niet te traag. Maar ook dat is feilloos verlopen. We hadden een afspraak in Petersborouch met Matt. Die had ons al opgemerkt en kwam ons tegemoet gereden met een andere moto. De zijne had een ongelukje gehad. Wij hebben hem gevolgd richting Grantham Camping. Aangekomen reden we onze moto's in een cirkel: de voorwielen worden aan elkaar vastgemaakt en de tentjes worden er rond gezet. Swa en Nico hadden een chalet gehuurd omdat Nico z'n rugske de grond veel te hard en te koud vindt. Dus hun motokes parkeerden ze naast de chalet. De avond bij aankomst had Matt zijn BBQ in gang gestoken met worstjes en hamburgers erop. En verder ook nog patat in de pel met boter. Hij had dus goe zijn best gedaan voor het ontvangst van de Belgische Starriders. Het is er wel duur en ons bier zijn we gaan halen in een soort supermarkt. Allemaal bijeengelegd en hup, met den auto gaan winkelen. We hebben goe wat gegeten, goe wat gedronken, goe meug en niet te laat gaan slapen. De eerste morgen had iedereen (behalve diegene die naast Dirk Snurk lagen) goed geslapen. Warme douchkes, proper toiletten en vriendelijke mensen. Eerst dacht ik dat ons ontbijt weer een BBQ zal zijn, want Matt had de Barbecue al aangestoken. Maar waar zijn Nico en Swa?? Ik ging op zoek naar die twee en ja, ze zaten lekker te smullen aan een English Breakfast in het Campingrestaurant. "HOI BOYS, da ziet er lekker uit". En tegen de dienster: "Miss, for me the same please.". "O.K., my Love.", she said. Wij zaten daar 20 minuten toen de rest van de bende natuurlijk ook binnenviel. Ze sloegen ofwel hetzelfde ofwel spek met eieren binnen. Het was lekker en zeker genoeg voor de volgende vier uren. Daarna zijn we via de stad de bergen in getrokken, waar Matt en Steven onze gidsen waren en schoon, schoon schapen, schaapjes schoon, schaapjes schoon. De schapen lopen hier gewoon los in de prachtige natuur. In de bergen hebben we dan een stop gehouden voor een kopje Tea, koffie en English gebak met ijscrème mmmmmmmmmmmmmmmmmm lekker! Tijdens onze pauze konden we genieten van een mooi uitzicht over de Highlands. We hadden zo'n goe weer en konden ver genoeg zien. We ontmoetten vriendelijke mensen die fotokes van onze Bikes maakten en ons uitwuifden bij vertrek. Den dag kon toch niet meer kapot zeker? De natuur is en blijft het schoonste op aarde. Bochten, bochten, bergen op en neer. Beautifull! Maar vermoeiend, da wel. Ik denk wel dat iedereen na zo'n rit toch blij is terug op de camping aan te komen. 's Avonds in de Campingrestaurant hebben we lekker en prijselijk gegeten: kip, steak, groentjes, frietjes, sla, vis, enzovoort… Vrijdag: Die dag zouden Rudy, Stef en de Engelsen aankomen. Maar na het ontbijt zijn we richting kust gereden, waar we rondgeslenterd hebben in de winkelstraatjes. Wanneer we terug aangekomen waren aan de Camping, arriveerden ook Rudy, Stef en co. in de late namiddag. Kussen en groetjes en hup, de tenten opzetten. Die dag verjaarde ook onze Swake. Bij het avondeten heeft de Swa ons getrakteerd en het was heel leuk en gezellig. Maar die avond is er ook een rotstreek gebeurd die uiteindelijk toch goed is afgelopen: men wou Swake zijne Bike pikken en de smeerlappen hebben afgewacht totdat we allemaal in de kantine zaten. Gelukkig waren Rudy en Stef nog even gaan douchen en werden zij geconfronteerd met het gebeuren. Voor verdere details hierover moet je naar de clubavond komen. De volgende ochtend hebben we weer lekker ontbeten en zijn we vertrokken naar de grote B.M.F. RALLEY. Iedereen een beetje down van het gebeuren van de avond ervoor dus slenter, slenter, slenter. We hebben veel Bikes gezien, vooral racers en oldtimers. Precies een Vlaamse kermis met alles erop en eraan. Eric was bij Swa en Nico gebleven, maar hij kon het niet laten van op zijne alleen toch maar is de omgeving te gaan verkennen. Hij vertelde ons dat hij nog leuke dingetjes had gevonden. De avond voor ons vertrek speelde er de covergroup '60's music'. Ze waren met drie muzikanten die goed speelden. Na twee nummers kwam er nog een vierde muzikant het podium op. Ik kreeg er de kriebels van en vloog mee het podium op. We hebben ons goe geamuseerd en konden nog is efkes uit de bol gaan. Ambiance verzekert! 's Nachts hebben we goe geslapen maar we moesten vroeg op om weer huiswaarts te keren. Mooie liedjes duren helaas niet lang… Dus eerst alles afbreken en op ons gemakske doorrijden. Maar ik werd wakker en alles draaide om me heen. Ik had niet gedronken dus normaal was iets anders! Enfin, het bleef maar duren en werd steeds erger. We hebben dan maar den ambulance gebeld om naar de kliniek te gaan voor een groot onderzoek. Resultaat: voedselvergiftiging. Ik kreeg daar een paar paardenspuiten, moest twee uur rusten en hop, we reden terug naar de Camping. Mijn collega's STARS hadden mijn tent al afgebroken en bleven geduldig op mij wachten en dat , vrienden , dat deed me verschrikkelijk veel deugd, want nu blijkt nog maar eens dat wij geen gewoon motorclubje zijn maar als het erop aankomt: “één voor allen en allen voor één. Ik dank uit naam van al onze Bike Brothers onze Eric voor de organisatie van onze England Trip. We hebben fijne momenten gehad en zullen deze trip zeker nooit vergeten! GOD SAVE THE STARRIDERS AND NOT THE QUEEN. [Guy Rastawafel]