Metal-Heart Treffen
Belsele
28-07-2002

Twaalf motoren en 2 duo-zitters vertrokken om 9.50 uur aan het clubhuis richting Belsele. Onze kopman was Luc Rooms. Ik reed als tweede want met mijn 125cctje moest ik zien dat ik kon volgen. Na een klein uurtje arriveerden we bij 'Metal Heart'. Gauw ons comsumptiebonnetje benutten en een hamburger verorberen en we kunnen er tegenaan voor een rit van 120 km in de bloedhete zon. Luc was bezorgd: “Ben ik wel een goede kopman?” Wees gerust Luc, ge hebt dat heel goed gedaan. Waarschijnlijk ligt hij er nu al niet meer van wakker maar breekt op dit moment zijn kop over hoe een “Jupiler”-badge te maken. Gelukkig waren we snel aan een eerste stop toe. Dat was nodig om onze dorst te lessen want het was ontzettend warm. Er werd nog gauw een foto genomen van de bende. Allée, gauw, 't is te zeggen, Sofie wist niet zo heel goed waarvoor die lens diende. Zij had er andere bedoelingen mee. Eénmaal de foto genomen, moest Fons vluchten uit de mierenhoop. Aan de tweede stop, na 80 km, werd er een poging benzinepomptrekken gedaan door onze bakker uit Zaventem met zijne Harley. Natuurlijk gauw nog iets om de dorst te lessen. Na broem broem broem was het tijd voor bla bla bla. 'Bla bla bla' is de naam van een uitstekend restaurant waar Luc ons binnen loodste want onze maag begon te protesteren. Het was inmiddels al bijna 14.30 uur. Het eten was er heerlijk, snel klaar en de bediening was perfect. De mensen waren supervriendelijk, daar kunnen die Hollanders van zaterdag nog iets van leren. We hoefden geen bank te pikken, de stoel werd onder ons gat geschoven. Daarenboven waren de drankjes op kosten van onze Luc – santé! Dus mensen, als ge nog eens iets nodig hebt voor uwe moto, denk dan eens aan Luc want die zijn portefeuille is nu wel leeg. Het was bijna 15.30 uur toen we opnieuw op ons machien(tje) stapten. We moesten om 16.30 uur binnenrijden en hadden nog twee haltes voor de boeg. Aan de derde halte liep ik snel binnen en liet alle bladen afstempelen. Je moet je niet haasten zei de cafébazin, je bent er bijna. Dat had je maar gedacht … In plaats van 120 km werd het een rit van 150 km en als we Luc hadden laten rijden waren we nu de toer voor een derde keer aan het doen. Nee hoor, grapje, 't is mijn schuld: ik moest van Luc mijn hand uitsteken als we verkeerd reden maar ik had het ook niet gezien. We moeten ergens verkeerd gereden zijn maar wel zodanig dat we onmiddellijk aansluiting hadden op een stuk dat we al eens gereden hadden. Alle pijlen volgden elkaar mooi op totdat er geen eind aan kwam. Gelukkig kende Luc de buurt dus reden we via een binnenweg naar de eindstop. Onze papieren moest ik niet meer afgeven want ze waren de bekers al aan het uitdelen. Het was 17.05 uur, een beetje te laat dus. Maar dat maakt niet uit, we zouden toch niet in de prijzen gevallen zijn. 't Is maar een kort verslag want er zijn geen wereldschokkende zaken gebeurd die het nieuws kunnen halen … het was gewoon, zoals altijd met de bende, een plezante dag, dus …. de afwezigen hadden nogmaals ongelijk. Tot de volgende keer !! [Sandra, 125cc]