กำหนดวันแน่นอน
จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
เพื่อนร่วมสถาบันศึกษาเก่าของผมร่ำร้องจะจัดงานสังสรรค์มาหลายปีแล้ว จนแล้วจนรอดก็ยังจัดไม่ได้สักที เพราะมัวแต่คิดและ "ว่าจะ" จัดกัน วันหนึ่งได้เจอเพื่อนในงานศพ เพื่อนก็ปรารภว่าอยากจะจัด ทำอย่างไรดี
ผมรีบเปิดปฏิทิน ดูวันเวลาที่สะดวกของผมแล้วก็กำหนดลงไปว่าเย็นวันที่เท่าไร วันอะไร เพื่อนผมตกลงด้วย แล้วก็ช่วยกันทำงาน ปรากฏว่าเป็นการชุมนุมรุ่นที่มีเพื่อนมามากที่สุดกว่าครั้งใดๆที่ผ่านมา
งานมันเริ่มเดินตั้งแต่มีกำหนดวันที่แน่นอนครับ ถ้าไม่ได้กำหนดวัน ป่านนี้ก็ยังไม่ได้จัด กำหนดวันลงไปแล้ว ทุกอย่างก็จะตามมา ได้วันแล้วต้องหาสถานที่ ได้สถานที่แล้ว ต้องออกจดหมายเวียน ต้องโทรศัพท์ตาม ต้องวางแผนว่าจะจัดงานวันนั้นอย่างไร สภาพบังคับให้ทำงานมันเริ่มจากมีกำหนดวันที่แน่นอนนั่นเอง
มีหลายคนยังทำงานกันโดยไม่กำหนดวันเวลา คิดจะทำอะไรสักอย่างหนึ่งก็ได้แต่คิดได้แต่ฝันอยู่นั่นแล้ว เมื่อไม่มีกำหนดเวลาก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่เสร็จไม่เป็นไร ไม่ทำก็ไม่เป็นไร ผลงานจึงเกิดไม่ได้
แม้แต่ในที่ประชุมขององค์การบริษัท ของสมาคมหลายแห่งที่ผมได้พบมา มีการเสนอแผนงานสวยหรูน่าสนใจมาก แต่ไม่บอกว่าจะทำเสร็จเมื่อไร แล้วในที่สุดงานนั้นก็ไม่ได้ทำครับ
ผู้จัดการหรือประธานในที่ประชุมที่ทำงานเป็น เขาจะตั้งคำถามขึ้นมา "งานนี้เสร็จเมื่อไร " คำตอบของผู้เสนอแผนคือความผูกพันที่จะส่งผลถึงความสำเร็จหรือความล้มเหลวของงาน
จะเป็นงานประจำของท่าน จะเป็นงานสังคมหรืองานอะไรก็ตามที ถ้าอยากให้บรรลุผล วิธีการหนึ่งก็คือ กำหนดวันเวลาที่แน่นอนลงไป อาศัยวันเวลานั้นไปเร่งให้งานนั้นมีจุดตั้งต้น มีการพัฒนา และมีกำหนดเสร็จ
นี่ก็เป็นวิธีการอย่างหนึ่งครับ.
- อ่านต่อเรื่อง - นักบริหารต้องทันสมัย
- อ่านต่อเรื่อง - ดีเฉพาะทดลองงาน
- อ่านต่อเรื่อง - กล่าวตักเตือนอย่างเดียวไม่พอ
- อ่านต่อเรื่อง - จะทำอะไรกันแน่
- อ่านต่อเรื่อง - ความรู้ที่จำเป็น
