ไปถึงไหนโฆษณาถึงนั่น
จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
คนเรามีปากเพื่อทำหน้าที่สองอย่าง หนึ่งคือกิน สองคือพูด นี่เป็นหน้าที่หลักครับ เรื่องกินนั้นแน่นอน ถึงเวลาหิวเมื่อไร ก็ต้องกินเมื่อนั้น บางทีไม่หิวก็ยังกิน เพราะความอยากกิน ส่วนเรื่องพูดนั้นแล้วแต่บุคคลครับ บางคนพูดมากไม่ยอมหยุด บางคนพูดน้อย บางคนไม่ยอมพูดเอาเสียเลย
เร็วๆนี้ ผมกับเพือนตั้งบริษัทขายบริการในการสร้างภาพพจน์ให้กับบริษัท ให้กับองค์กรที่ต้องการพัฒนาภาพพจน์ตนเองให้เห็นว่าสินค้า บริการหรือแม้แต่บริษัทหรือองค์กรนั้นๆ มีคุณค่าที่น่าสนใจ ซึ่งควรเสนอสู่ประชาชน
พบกับเพื่อนนักธุรกิจ ผมก็คุยให้ฟังว่า ผมมีบริการอย่างนี้ ธุรกิจของเขาถ้าหากได้สร้างภาพพจน์ไปในแนวไหน ด้วยสื่อประชาสัมพันธ์อย่างไร ก็จะทำให้เกิดคุณค่าทางสังคมขึ้นมา
ในที่สุด เพื่อนคนนี้ก็กลายเป็นลูกค้าของบริษัทผมไป เพราะเขาเห็นว่าเขาจะได้รับผลประโยชน์คุ้มค่า
พูดอย่างนี้ขึ้นมาไม่ใช่ต้องการคุยว่าผมเก่งกาจอะไรครับ ผมอยากจะเสนอท่านว่า ทุกขณะ ทุกย่างก้าว เราสามารถจะขายตัวเองได้ นักธุรกิจบางคนไม่ยอมเผยตัวเองว่าทำธุรกิจอะไร คือพอใจในสภาพอันมีขอบเขตจำกัดของตน อยู่กับใครก็ไม่ยอมพูด ไม่ยอมแนะนำ ทำให้ขาดโอกาสในการขายไปอย่างน่าเสียดาย
คนที่เป็นลูกจ้างก็คิดว่าหน้าที่ขายเป้นเรื่องของพนักงานขายหรือเจ้าของกิจการเท่านั้น แทนที่จะขายได้มาก จึงขายได้น้อย
คนที่ขายเก่ง จะมีวิญญาณขายประจำตัว คือ "ไปถึงไหน โฆษณาถึงนั่น" บอกกล่าวให้คนรอบข้างรับรู้ว่าตนเองมีอะไรดี และบริการหรือสินค้านั้นจะรับใช้ความต้องการของคนอื่นได้อย่างไร
นั่นคือการเปิดโอกาสแห่งการขายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ข้อสำคัญต้องรู้จักเขา ต้องเล็งเห็นความต้องการที่เป็นจริงของเขา ต้องรู้กาละเทศะและความพอเหมาะพอดี มิฉะนั้นแล้วนอกจากขายไม่ได้ เขากลับจะไม่ชอบเราเสียอีก
- อ่านต่อเรื่อง -> ความมั่นคงในการทำงาน
- อ่านต่อเรื่อง -> มองสองด้าน
- อ่านต่อเรื่อง -> วันละหนึ่งชั่วโมง
- อ่านต่อเรื่อง -> ทำให้การขายเป็นภารกิจของทุกคน
- อ่านต่อเรื่อง -> ลูกน้องประเภทหนึ่ง
