ทำให้การขายเป็นภารกิจของทุกคน
จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
ลูกค้าอุตส่าห์โทรศัพท์ทางไกลจากเชียงรายเข้ามาหาซื้อสินค้า ปรากฏว่าสายโทรศัพท์เข้าไปที่แผนกจัดซื้อ พนักงานบอกว่า "ที่นี่แผนกจัดซื้อครับ คุณต้องโทรใหม่ ติดต่อฝ่ายขายโดยตรง"
ลูกค้าโทรใหม่เหมือนกันครับ แต่โทรไปหาคู่แข่งของบริษัทนั้น เพราะกว่าจะต่อโทรศัพท์ทางไกลได้ครั้งหนึ่ง กินเวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว
ลูกค้าเดินมาซื้อสินค้าถึงโชว์รูม ปรากฏว่าพนักงานขายกำลังไปห้องน้ำ คนบริษัทที่เดินอยู่ที่โชว์รูมเป็นพนักงานบัญชีบอกกับลูกค้าว่า "ต้องรอพนักงานขาย"
ผู้จัดการโรงงาน ขณะอยู่ที่นอกบริษัท มีลูกค้าถามหาจะซื้อสินค้า ก็บอกว่า "ผมไม่รู้ราคา คุณต้องติดต่อกับฝ่ายขายโดยตรง"
เป็นอันว่าแต่ละคน ล้วนปฏิเสธไม่ยอมทำหน้าที่ขายแม้แต่นิดเดียว คือ การปล่อยลูกค้าให้หลุดลอยไปนั่นเอง
การทำการค้าเขาจะถือกันว่า ทุกคนไม่ว่าตำแหน่งหน้าที่ไหน นับแต่ประธานบริษัทลงมาจนถึงภารโรง จะต้องถือว่าการขายเป็นภาระหน้าที่ของตนเอง
ลูกค้าอุตส่าห์โทรเข้ามา อุตสาห์เดินมาถึงที่ หรือเป็นฝ่ายเริ่มถามหาสินค้าก่อนเช่นนี้ เหมือนกับคดข้าวใส่จานตั้งไว้ตรงหน้าแล้ว เพียงแต่หยิบช้อนตักข้าวเข้าปากเท่านั้นเอง
น่าเสียดายที่ฝ่ายบริหารมองไม่เห็นความสำคัญของลูกค้าพอ
ที่จริงพนักงานทุกคน ควรมีความรู้เรืองการขายสินค้านั้นๆบ้าง เพื่อสร้างความพอใจให้ลูกค้าระดับหนึ่ง
โทรทางไกลเข้ามา ควรหาทางโอนสายให้ฝ่ายขายทันที ถ้าฝ่ายขายไม่มีคนอยู่ก็ต้องบอกว่า "ขอโทษครับ ผมขอโทรศัพท์ของคุณไว้ จะให้ฝ่ายขายโทรมาภายในบ่ายวันนี้"
ลูกค้ากำลังเดินหาซื้อของอยู่ในโชว์รูม ใครก็ได้ที่อยู่ในโชว์รูมนั้นเดินเข้าประกบเลยครับ ไม่ต้องรอพนักงานขาย
นี่คือการทำให้การขายเป็นภาระกิจของทุกคนไม่เกี่ยงว่าต้องให้ฝ่ายขายทำหน้าที่เท่านั้น
นี่เป็นอีกมุมหนึ่งที่บริษัทควรจะทำความเข้าใจกัน
- อ่านต่อเรื่อง -> ลูกน้องประเภทหนึ่ง
- อ่านต่อเรื่อง -> โต๊ะทำงานบอกอะไร
- อ่านต่อเรื่อง -> ปริมาณสู่คุณภาพ
- อ่านต่อเรื่อง -> ดูคนที่น่าไว้ใจ
- อ่านต่อเรื่อง -> ผู้บริหารต้องเก่ง 3 อย่าง
