ขอคำแนะนำจากคนอื่น
จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
จากความเป็นจริงที่ว่า คนแต่ละคนไม่มีใครเก่งไปเสียทุกด้าน โดยมากคนเรามักเก่งอย่างใดอย่างหนึ่ง หรืออาจ 2-3 อย่าง เป็นอย่างสูง
นี้เองที่ทำให้การขอคำแนะนำจากคนอื่นเป็นเรื่องจำเป็น นักบริหารบางคนเห็นว่า การขอคำแนะนำจากคนอื่นแสดงถึงความอ่อนแอให้ปรากฏ
แต่มีนักบริหารบางคนที่ยอมรับว่า ในที่ทำงานของตนเองมีคนที่มีสติปัญญาเฉียบแหลมกว่ารอคอยที่จะให้คำปรึกษาอยู่ ทั้งสามารถให้คำปรึกษาในปัญหาที่ยุ่งยากได้ด้วย
ผู้จัดการคนหนึ่งครับ เมื่อต้องการข้อมูลหรือคำแนะนำ แล้วเห็นว่าใครจะให้คำแนะนำในเรื่องนั้นๆได้ เขาจะตรงรี่ไปที่คนนั้นทันที โดยไม่สนว่าคนๆนั้น จะมีตำแหน่งสูงหรือต่ำกว่า หรือระดับเดียวกัน เขามีนโยบายเปิดประตูต้อนรับตลอดเวลา
ผู้บริหารบางคนบอกกล่าวทั่วไปว่า เปิดประตูกว้างเพื่อต้อนรับทุกคน แต่เวลาพบจริง กลับหน้านิ่วคิ้วขมวด บันดาลโทสะอยู่เรื่อยๆ ถึงจะแขวนป้ายต้อนรับสีทองตัวใหญ่แค่ไหน ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ครับ เพราะเขาใจไม่กว้างพอในความเป็นจริง
ผู้จัดการคนแรกนอกจากจะเป็นคนที่เสาะแสวงหาความรู้และคำแนะนำจากใครต่อใครแล้ว ยังแสวงหาคนดีมีฝีมือมาร่วมทีมงานด้วย ซึ่งนั่นจะเป็นการเสริมความเป็นผู้นำของเขาให้โดดเด่นขึ้นไปอีกที่มีทีมงานที่ดี และแข็งแกร่ง
นักบริหารบางคนไม่ต้องการคนดีคนเก่งมาร่วมงาน เพราะห่วงว่า เด็กรุ่นหลังจะมาเหนือกว่า แล้วจะทำให้ตนเองด้อยค่าลงไป
นี่เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งของนักบริหารคือโรคหวาดผวา
คนอ่อนน้อมถ่อมตัวและน้อมใจศึกษาจากผู้อื่น จะไม่มีวันหวาดผวาและไม่เคยอับจนหนทางเลยครับ
- อ่านต่อเรื่อง - บุกหน้า ต้องแลหลัง
- อ่านต่อเรื่อง - เสริมข้อดี ขจัดข้อด้อย
- อ่านต่อเรื่อง - ปล่อยให้ชนข้างฝา
- อ่านต่อเรื่อง - แก้ไขหรือแก้ตัว
- อ่านต่อเรื่อง - เจริญเพราะทำงานมากขึ้น
