แก้ไขหรือแก้ตัว
จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
เวลามีปัญหาผิดพลาดในการทำงานขึ้นมา สิ่งที่มักได้ยินตามหลังจากคนทำงานก็คือ
"ไม่ไหวครับ วัตถุดิบมาไม่ทัน จะผลิตทันได้ยังไง"
หรือว่า "จำเป็นจริงๆครับ ลูกน้องผมท้องเสียทั้งแผนกลาหยุดกันเกือบหมด ผมไม่มีปัญญาทำเองคนเดียวหรอก"
หรือว่า "มันเป็นความผิดของวิศิษฎ์ เลินเล่อไปหน่อย วัสดุสูญเสียจึงมีมาก "
ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นคำแก้ตัวทั้งนั้นครับ
จะแก้ตัวยังไงก็ตาม ความผิดพลาดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว เรียกคืนก็ไม่ได้ บางคนไม่หยุดอยู่เพียงวงแคบๆ กลับพูดคำแก้ตัวนี้ไปถึงคนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องด้วย เพื่อดึงตัวเองออกมาจากความผิดพลาด
ทางที่ดีกว่า คือ การมุ่งหน้าแก้ไข ไม่ใช่มุ่งแก้ตัว
ความผิดพลาดบางอย่าง ก่อนที่จะปรากฏผลผิดพลาด มักจะมีการตั้งเค้ามาก่อนให้สามารถคาดคะเนได้
เช่นลูกค้าที่จ่ายเช็คคืนบ่อยๆ อย่างนี้ก็ต้องรีบหาทางตัดเครดิต ไม่ส่งของให้จนกว่าจะชำระเงินที่ค้างเรียบร้อยเสียก่อน เรียกว่า ตัดไฟเสียแต่ต้นลม ไม่ใช่เห็นเค้าอย่างนี้แล้ว ก็ยังยอมตามใจลูกค้าไปหมด ทั้งๆที่มีลางบอกเหตุไม่ดีอย่างที่ว่า
พนักงานเก็บเงินที่มีเงินใช้จ่ายมากกว่าปกติและลาหยุดบ่อย ผู้จัดการฝ่ายการเงินต้องสนใจแล้วว่า เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ทำใจเย็นจนกระทั่งพนักงานเก็บเงินคนนั้น เก็บเงินเชิดหนีไปเป็นแสนๆบาท
นี่คือเรื่องของการรีบหาข้อผิดพลาดโดยเร็วและรีบแก้ไขเหตุการณ์อย่างทันท่วงที ไม่ต้องมัวมานั่งแก้ตัวอยู่
ต้องการให้ดี ก็แก้ไข ต้องการให้บรรลัย ก็แก้ตัว
- อ่านต่อเรื่อง - เจริญเพราะทำงานมากขึ้น
- อ่านต่อเรื่อง - ดีก็ได้ ร้ายก็ได้
- อ่านต่อเรื่อง - เรื่องของการจัดการ
- อ่านต่อเรื่อง - คุณภาพงาน
- อ่านต่อเรื่อง - ใช้แรงตนเองบ้าง
