 |
| Yule Midwinter |
| De Godin ontwaakt uit haar slaap (herfst en winter) en merkt haar zwangerschap op. Het kind dat ze draagt is de Zonnegod die opnieuw geboren gaat worden. Met dit feest betuigt men eer aan de Drievoudige Godin en viert men de terugkeer van de zon en het nieuwe jaar. Het Keltische 'Yule' is gelijk aan het Franse 'Joel', welke ondertussen de betekenis 'Kerstmis' heeft gekregen doordat het Christendom er een nieuwe inhoud aan heeft gegeven. |
 |
| In deze tijd kun je Yuleboom (nu onze kerstboom) of Yuletak maken en versieren. Versier ook het huis met dennetakken en hulst. Mistletoe of Marretak kun je bij de deuren hangen voor bescherming. En omdat het koud is en je toch nergens heen kan, worden er verhalen verteld bij het haardvuur. Vroeger woonden mensen in hutten, vaak om een boom heen, en werd er een symbolische tocht ondernomen naar wijsheid. Mannen namen een rood geschenk mee om vruchtbaarheid terug te brengen. Daarmee klommen ze door het rookgat van de hut, de boom in om daar lessen te leren die dit seizoen aanbood. Als dank voor de wijsheid die ze in die boom opdeden, lieten ze het rode geschenk achter. Daarom is het een gebruik geworden om in deze tijd kadootjes te geven. Sommige denken dat dit ook de reden is dat Sinterklaas en de Kerstman door de schoorsteen komen met geschenken. |
| Dit werd overgenomen door de Christenen van Yule naar Kerstavond tot eind 18e eeuw door vrijwel alle Europese landen. Ook hing men toortsen aan bomen en versierde huizen met altijdgroene planten om het andere groen over te halen om opnieuw te groeien. Het verbranden van een yuleblok of kerstkaars was ook om het licht opnieuw te verwelkomen en om met licht en warmte de winter te helpen verdrijven en de komst van de zon te bespoedigen. Een wenstak word in een bak zand gezet. Ieder die wil schrijft 3 wensen op briefjes, die in de tak geknoopt worden met rode linten. Een wens voor jezelf, 1 voor iemand die je dierbaar is en 1 voor de wereld. Op Yulenacht kun je de tak verbranden; de rook neemt de wensen mee naar de God en Godin. Na afloop word de yuleboom verbrand op de langste nacht, dit symboliseerd de terugkeer van het licht. Tot slot word het vuur geblust. |
| Men zag de zon op zijn laagste punt en zag de plantenwereld dood en sterven. Men stak daarom grote kampvuren aan met yuleblokken; een flink houtblok, boomstronk of een boomstam (yuleblok genoemd) werd uit het bos gehaald door de heer des huizes en in de haard geplaatst. De vrouwen bestrooiden het hout met zout en besprenkelden het met bisschopswijn en olie om het met bewaarde houtjes van het voorgaande jaar, te ontsteken. Nadat het opgebrand was werden er weer kleine stukjes hout bewaard voor volgend jaar. Men geloofde dat dit het huis beschermde tegen brand en bliksem. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |