คนเอาถ่าน

                           คนเอาถ่าน ก็คือคนไม่เกียจคร้าน ไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง ว่าวันนี้เช้านัก สายนัก วันนี้เย็นนัก ร้อนนัก วันนี้ยังเหนื่อยอยู่ แล้วไม่ทำการงาน บุคคลนี้ปกติรู้สึกนึกคิด และประพฤติมีจริยวัตรของตนเป็นอย่างนี้ เป็นคนไม่เอาถ่าน

                          คำว่าไม่เอาถ่าน หมายความ ถึงกิริยาของคน เปรียบเทียบกับไม้บางชนิด บางพันธ์ที่ไม่มีแก่นไม่มีสาร เป็นไม้เนื้ออ่อนยุ่ยเปือกหนา หักง่าย ไม่แข็งแรง ใช้ประโยชน์อะไรไม่ค่อยได้ แม้แต่เอาไปทำฟืน หรือเผาถ่านก็ไม่ติดไฟ ไม่เป็นถ่าน มีแต่ขี้เถ้า เรียกว่า ไม้ไม่เอาถ่าน

                         ท่าน ก็เอามาเปรียบเทียบกับคนไม่เอาถ่าน คือ เป็นคนไม่ขยันหมั่นเพียร นั่นเอง คนไม่ขยันหมั่นเพียร เป็นคนดำรงชีวิตอย ู่ด้วยความประมาท เป็นคนมีชีวิต ไม่มีแก่นสาร เป็นคนไม่ทำชีวิตของตน ให้เป็นประโยชน์แก่ตนและแก่ผู้อื่น หรือเป็นคนไม่เอาประโยชน์จากชีวิตของตน มาแบ่งปันคนอื่น เรียกว่า คนไม่เอาถ่าน

                        ส่วนผู้ใดมีจิตเลื่อมใสพระรัตนตรัย ทำความเชื่อความเลื่อมใส ให้เป็นสัมมาทิฐิ มีสติสัมปชัญญะ เป็นธรรมะคุ้มครองรักษาตน เชื่อในหลัดของเหตุและผล เช่นว่าคนทำอย่างไรย่อมได้อย่างนั้น ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นต้น แล้วประกอบตนไว้ในความไม่ประมาท ให้ทานรักษาศีล เจริญ ภาวนา สวดสดับ ตรับฟังพระธรรมเทศนา ทอดกฐินผ้าป่าอุปถัมภ์บำรุงวัดวา และทำมาหากินด้วยความซื่อสัตย์ ขยันหมั่นเพียร บุคคลเช่นนั้น ได้ชื่อว่า เป็นคนเอาถ่าน