ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΗΜΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΥ

ΠΑΠΥΡΟΥ ΛΑΡΟΥΣ

Κυρίες μου και κύριοι,

κεριά και λιβάνια όπως έλεγε και ο μέγας ποιητής!

Δε θα πω πολλά απόψενε διότι ξέρω πόσο κουραστικός θα μπορούσα κάλλιστα να γίνω

εάν κι εγώ έπιπτα εις την παγίδαν αυτήν όπου άλλοι συνάδελφοι κάποτε έπεσαν 

κι αντί όπως εγώ, να λένε λίγα και καλά, αυτοί άρχισαν να  λένε για πράγματα τα οποία κανείς δεν 

καταλάβαινε και κανείς φυσικά δεν έδινε σημασία.

Εγώ είμαι απόψενε εδώ για να σας δείξω το δρόμο.

Όχι δεν είμαι οδηγός μήτε και ο Χριστός είμαι.

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα σας πάει αλλα αυτός που θα σας δείξει πώς θα πάτε μόνοι σας.

Δεν ξανακάνω εγώ τη μαλακία να ξαναπάω.

Βέβαια θα αναρωτιέστε τόση ώρα, πού πάω πού πήγα και πού θέλω να σας στείλω κι εσάς

κυρίες και κύριοι!!!

Ναι! Καλά το είπε ο κύριος με την καράφλα εκεί πίσω ΠΟΥΘΕΝΑ!!!

Το πουθενά όμως αγαπητοί ακροαταί αποτελείται από το χώρο και το χρόνο. Κι αυτό σημαίνει

πως δεν πρόκειται για το τίποτα!

Άρα λοιπόν συμπεραίνουμε πως ,ναι! κάπου θα  πάμε αλλά το θέμα είναι το πού!

Είμαι λοιπόν κύριοι εδώ σήμερα δια να σας εξηγήσω πως η γνώση είναι διαφορετικός δρόμος για τον καθένα μας!

Αλλού θα βγάλει τη κυρία, αλλού θα βγάλει εδώ το νεαρό που μασάει τσίχλα και δεν προσέχει, 

κι αλλού έβγαλε εμένα το δύστυχο και αφελή βιβλιοθηκάριο!...

Κάποτε ήμουν ένας πιτσιρικάς που έψαχνε μια δουλίτσα για να πάρει τα ναρκωτικούλια του.

Μια Κυριακή λοιπόν, με κάλεσαν από την εθνική βιβλιοθήκη να βάζω σε τάξη τα βιβλία τα οποία έφερναν πίσω 

οι ενοικιασταί.

Αμέσως απέκτησα μεγάλο ενδιαφέρον δια τα βιβλία! Άρχισα λοιπόν να διαβάζω, να ξαναδιαβάζω , και να ξαναματαδιαβάζω

τα ίδια και τα ίδια  λογοτεχνικά, επιστημονικά, μυθιστορήματα, μαθήματα, διατριβές, λεξικά και γενικώς ό,τι

έβρισκα μπροστά μου!

Ο στόχος μου ήταν να γίνω κι εγώ ένας απ'αυτούς!

Ή συγγραφέας ή επιστήμων ή κάτι τέλος πάντων!

Το αποτέλεσμα ήτο διαφορετικό όμως κυρίες μου και κύριοι. Ένα απόγιομα κι ενώ καθόμουν στην όμορφη βεραντούλα μου

με τα φερ φορζέ και τα τσιρδι μπίρδι της,

μου έκανε όρεξη να διαβάσω ενα πολύ όμορφο βιβλίο που το έλεγαν Σολομωνική.

Πού νά ξερα ο δύστυχος περί τίνος επρόκειτο;  

Πού νά ξερα πού θα κατέληγα, ο δαιμονισμένος;

Στο γεροδιάολα κυρίες μου και κύριοι.

Και όταν με ρώτησε ο γεροδιάολας πώς και αποφάσισα να πάρω το δρόμο του,

του έδωσα την απάντηση που ούτε κι αυτός θα περίμενε: "Έλα Χριστέ και Παναγία" , "Ούτε που σε ξέρω Χριστιανέ μου!!!"

Και μού δωσε ένα κλώτσο και με ξαπόστειλε απο κεί πού'ρθα!

Από τότε λοιπόν κυρίες μου και κύριοι

ούτε που ξαναπάτησα στη βιβλιοθήκη

ούτε που ξαναδιάβασα!

Δε θέλω όμως να περάσω το μηνυμα πως φταίει το διάβασμα...

Όχι! Φταίνε τα ναρκωτικά! Μ Π Α Μ

(Ο ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ)