ΟΞΕΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΚΟΝΙΤΙΔΑ ΩΣ

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΟΥΣ

ΠΝΕΥΜΟΝΟΘΩΡΑΚΙΚΟΧΛΕΠΩΔΟΥΣ ΦΥΜΑΤΙΚΟΥ

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΗΜΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ  ΧΡΟΥΝΤΙ ΑΝΑΣΑΓΚΟΥΧ ΣΤΟ

12.439.807ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΡΥΙΔΩΝ, ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ, ΜΑΓΩΝ, ΜΑΤΖΟΥΝΑΔΩΝ, ΙΑΤΡΩΝ,

ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΙΤΩΝ, ΜΑΜΜΩΝ, ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΩΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΩΝ.

Ξεκινώντας τη διάλεξη αυτή θα ήθελα να σας δείξω 5 σλάϊτς. (τσάκα… τσούκα…

τσάκα…-παύση- τσάκα… τσούκα… τσίκι…). Επάνω αριστερά διαπιστώνουμε ένα

πνευμοθώρακα με τάσεις επέκτασης στη κοιλιακή χώρα με τη μορφή

υποτροπιάζουσας κήλης. Μετά τετραημέρου αδιάκοπης, λεπτής, κοπιαστικής

χειρουργικής επεμβάσεως, είχαμε δυστυχώς το θάνατο του… χειρουργού!

Είναι λοιπόν οφθαλμοφανές πως η συγκεκριμένη άγνωστη, ως σήμερα ασθένεια, δεν

καλύπτεται χειρουργικά. Έτσι αποφάσισα να δώσω στη δημοσιότητα νέα στοιχεία για

την ασθένεια που ίσως βοηθήσουν τους ερευνητές να βρουν την άκρη βρε αδερφέ!

Εξετάζοντας πληθώρα ασθενών (2 τω αριθμώ), ανακάλυψα συμπτώματα οξείας

σπειραματονεφρίτιδος, συστηματικού ερυθηματώδους λύκου , κυστικής ινώσεως του

παγκρέατος, κίρρωσης του ήπατος και ηπατομεγαλίας, σύγχιση, άγχος, τάσεις προς

έμετο, όξυνες ερυγές, οισοφαγίτιδα, νόσο του Chron, ναυτία, πεζικία, μαλακία, και

σημαντική μικροβιακή δράση από μικροοργανισμούς όπως: emptamoeba hystolytika,

helicobakter pylori, vourkella, mourgella, motzarella, regatto και άλλα τέτοια επικίνδυνα!

Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι όλα αυτά οδηγούν σε Σύνδρομο του Πτερυγισμού ή

αλλιώς Εξαγγελισμό του ασθενούς.

Θέλω λοιπόν να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα: λόγω του ότι η ασθένεια

επικεντρώνεται στη θωρακική κοιλότητα με μικροεπεκτάσεις στα γύρω όργανα,

δηλώνω υπεύθυνα πως η μόνη λύση δια την ίασή της είναι η καθολική αφαίρεση του

σώματος του ασθενούς με προοπτική αντικατάστασής του με νέο. Εδώ λοιπόν τίθεται

το μεγάλο ερώτημα: Που, Κυρίες και Κύριοι, θα βρεθεί ο δότης; Ποιος θα είναι ο

μαλάκας της υπόθεσης;

Αυτό είναι το μέγα δίλημμα…! Να πεθάνει ο υγιής δια χάριν του ετοιμοθανάτου ή να

αποδημήσει εις Κύριον ο ήδη νεκροζώντανος; Και έρχομαι πάλι στην αρχική μου

διάγνωση. Η ασθένεια αυτή είναι ανίατη και θανατηφόρος. Όχι γιατί δεν θέλει να

ζήσει ο ασθενής αλλά επειδή δεν θέλει να πεθάνει ο υγιής.

Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εκεί. Αφού πεθάνει ο καταδικασμένος

(Θεόσχωρέστον Παναγιάμ), η ασθένεια μετατρέπεται σε κολλητικό άμεσα

μεταδιδόμενο νόσημα το οποίο σαν τα καλικαντζάρια ένα πράμα και σαν τον κακό το

φλάρο πά και κολλά σε ότι κουνιέται. Είμαστε επομένως υποχρεωμένοι να

κατακαίομαι τη σορό του χτυπημένου από τόνους γκαντεμιάς ασθενούς, έτσι ώστε να

καταστραφούν όλα αυτά τα μικρόβια, ζωύφια, σιχαμερά και μιαρά τρωκτικά.

Μαύρη δυστυχία και κακομοιριά που έπεσε, είναι αυτή η ασθένεια  κυρίες και κύριοι.

Κλείνοντας αυτή τη σκοτεινή σελίδα της επιστήμης θα ήθελα να πω ένα θερμό Αντίο

σε όλους αυτούς που είχαν τη σφοδρή ατυχία να είναι ασθενείς μου σ’αυτά τα

πειράματα και να ζητήσω συγγνώμη από τους συγγενείς τους. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι

Δικαστές, κύριοι Ένορκοι,  αυτά είχα να ειπώ και ότι ο Θεός είναι Μεγάλος.

Μακριά από μας… μακριά…!